Ελλάδα μου...!!!

Χορεύω με τους στεναγμούς, τη θλίψη, την οργή μου.
 αναμασσώ την πίκρα μου,   βαστάω  την πληγή μου...
 Τα  βήματα μου σέρνονται  στην  πίστα  των   Δολίων..
Δημίων που "ασέλγησαν",  στη  Χώρα  των  Αγίων.

Εδώ!  Σελίδες Αρετών, κλειδώσανε στ' αζήτητα...
Μα πνέει   αύρα Αετών, σε Μετερίζια αχτύπητα! 
Eδώ !   Oρθώνονται σκιές,  σε  Κάστρα των αγώνων μας!
που  κατευθύνουν  Ιαχές,  στην  Αύρα  των Αιώνων μας!!
 Οργή Θεού!!  Κατάνυξη!   Σε  Σένα    γονατίζω!


Στ' Άγιο  Σου  χώμα  που   πατώ, το   δάκρυ  μου  ποτίζω!
σφίγγω  τα δόντια μου γερά,  τα χέρια μου απλώνω,
δύο γροθιές στο "πουθενά",  τον  άνεμο μαλώνω...
-Αχ Ουρανέ μου!  Πρόσταξε, τον άγγελο  που ξέρει,
με τις αχτίδες της Αυγής,  τον  Άγιο μας  να φέρει,
να  ενώσει  τα κομμάτια μας,  σε τούτη εδώ την μπόρα,
να ξαναδούμε  ξαστεριά, στην  ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΧΩΡΑ!

Κι' ο Ουρανός βουρκώνεται!  Το δάκρυ του ραντίζει!
Βροντά κι' αστράφτει με οργή, βουνοκορφές φωτίζει,
 σαν να μου λέει   καθαρά :  ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΑΓΓΙΖΩ!!!
πάρτην  ελπίδα Μου στην Γη και τώρα Εγώ  φροντίζω!!!

 Με τη σφραγίδα  Τ' ουρανού,    την πίκρα τώρα  σβήνω,
στα "ερπετά" της παρακμής,  την μαύρη τρύπα κλείνω.. 
Τον όρκο μου  με προσευχή, στο χώμα Σου θα γράψω
και στο Βωμό  της Λευτεριάς  την φλόγα μου  θ' ανάψω... 



        (Κωνσταντίνος Κυρίτσης).