ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821

Ακολουθούν τρεις επισημάνσεις ζωτικής σημασίας για το «μετά» της συντρέχουσας κρίσης. Αφορούν 

α) το ροκάνισμα των νομιμοποιητικών θεμελίων της πολιτειακής νομιμότητας, 

β) το έλλειμμα μιας πολιτικής διακυβέρνησης που θα έχει ως λάβαρο την εθνική ανεξαρτησία και 

γ) το ανησυχητικό νέφος μιας μεταμοντέρνας επικοινωνιακής δεσποτείας που για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε ότι υπονομεύει την δημοκρατία, τον πλουραλισμό και τον πολιτικό ορθολογισμό μέσα στην ελληνική δημόσια σφαίρα.

Επικοινωνιακή δεσποτεία.

Τις μέρες υπογραφής και «πλασαρίσματος» του μνημονίου φωτίστηκε μια μεγάλη ανωμαλία του δημόσιου βίου της Ελλάδας: Υπάρχει ένα αόρατο, αδιαφανές και καλά οργανωμένο δίκτυο «πληροφόρησης» που ανά πάσα στιγμή επισκιάζει την αλήθεια μέσα στην δημόσια σφαίρα. Τα μέλη αυτού του συστήματος έχουν όπως φαίνεται διασφαλισμένο βήμα στα μέσα ενημέρωσης και μιλούν παράλληλα και συγχρονισμένα με την κυρίαρχη κομματική (ή διακομματική) συνθηματολογία. Στην προκειμένη περίπτωση, η ομοιότητα των επιχειρημάτων και ολόκληρων φράσεων σε όλο το φάσμα της μνημονιακής παραφιλολογίας είναι κραυγαλέα. 

Η ελληνική κοινωνία βομβαρδίστηκε με την «μια αλήθεια» την στιγμή που χιλιάδες τεκμηριωμένες μελέτες έγκριτων ελλήνων επιστημόνων σχεδόν εξαφανίστηκαν ολοκληρωτικά από τα μεγάλα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Εξάλλου, οι ίδιοι τεχνοκράτες που το 1999-20001 πρωτοστάτησαν στο γιγαντιαίο λάθος της ένταξης μιας απροετοίμαστης Ελλάδας στην ΟΝΕ (http://www.ifestosedu.gr/110dekaexaxronos.htm), παραδόξως τους είδαμε να έχουν και πάλι ένα πρωταγωνιστικο «τεχνοκρατικό» ρόλο, πλην αυτή την φορά ένα πολιτικά αναβαθμισμένο ρόλο. 

Διαπιστώθηκε επίσης μια αδιαμφισβήτητη επικοινωνιακή κυριαρχία των κατ’ επάγγελμα κινδυνολόγων. Οι κατ’ επάγγελμα κινδυνολόγοι παρήλαυναν πάνω στις μεγάλες προπαγανδιστικές πασαρέλες επαναλαμβάνοντας το ίδιο θέατρο του παραλόγου που είχαμε το 2004 στην περίπτωση του σχεδίου Αναν. Το 2004 την έξωθεν υποκινούμενη μεταμοντέρνα δεσποτεία την εξουδετέρωσε το ΟΧΙ των κυπρίων. Σήμερα, επιχειρείται να καταστεί «νόμιμη» με κοινοβουλευτικό τρόπο.

Κανένας δεν βρέθηκε να υψώσει ψηλά την σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας:

Στις διαπραγματεύσεις των τελευταίων μηνών οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας φάνηκαν να είναι απαθείς και άβουλοι θεατές. Μια διακυβέρνηση ενός βιώσιμου σύγχρονου εθνοκράτους, όμως, σε κάθε διαπραγμάτευση προτάσσει την Εθνική Ανεξαρτησία, το εθνικό συμφέρον και την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Τα μέλη του πολιτικού προσωπικού από τα οποία οι πολίτες ανέμεναν μια πιο υπεύθυνη και θαρραλέα στάση, υπέκυψαν στα τελεσίγραφα, στην κινδυνολογία και στην εν γένει πολιτική τρομοκρατία. 

Έτσι, είχαμε, από την μια πλευρά, «παρατάξεις εξουσίας» που δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας, και από την άλλη πλευρά, στον υπόλοιπο χώρο μικρότερων παρατάξεων, τον πολιτικό λόγο να παραμένει καθηλωμένος λόγω διεθνιστικών ιδεολογικών συνδρόμων και ως εκ τούτου αδυναμίας να συγκροτηθεί μια αξιόπιστη επιχειρηματολογία. Κανείς δεν απέδειξε αξιόπιστα ότι μπορούσε: 

α) Να συγκροτήσει μια αξιόπιστη πρόταση προάσπισης της Εθνικής Ανεξαρτησίας,

β) Να συσπειρώσει την κοινωνία με το να υποσχεθεί διασφάλιση της ευνομίας και του ελάχιστου της διαβίωσης των πολιτών, καθώς επίσης και την προφύλαξη των νοικοκυριών κατά των αρπακτικών όσον αφορά τα δάνεια των επιχειρήσεων και των στεγαστικών. 

γ) Να επιτύχει μια μεταβατική συνολική διαχείριση των υποθέσεων της εθνικής οικονομίας και εθνικής ασφάλειας. Αν δεν μπορούν γιατί πολιτεύονται;;

Ροκανίζεται η σχέση πολιτειακής νομιμότητας – κοινωνικής νομιμοποίησης: 

Κατιτί πολύ επικίνδυνο εκκολάπτεται: Η συνοπτική διαδικασία δέσμευσης της εθνικής ανεξαρτησίας, πρακτικά χωρίς δημόσια ή τουλάχιστον στοιχειώδη κοινοβουλευτική ζύμωση, ροκανίζει την κοινωνική νομιμοποίηση της πολιτικής νομιμότητας. Ένα νέφος έξωθεν επιβεβλημένου μεταμοντέρνου δεσποτισμού πλανάται πλέον πάνω από την Ελλάδα. Αποδυναμώνει ή και εκμηδενίζει την δημοκρατία μας και την κοινωνικοπολιτική επικύρωση των αποφάσεων διακυβέρνησης. Νομιμότητα θα συνεχίσουμε να έχουμε όπως υπάρχει σε κάθε άλλο δεσποτικό καθεστώς. Από άποψη κοινωνικής νομιμοποίησης, όμως, θα είναι ροκανισμένη ή κίβδηλη. 

Λογικό είναι υπό αυτές τις περιστάσεις να εκκολάπτονται μέσα στο αυγό του φιδιού μεταμοντέρνες τεχνοκρατικές-γραφειοκρατικές δομές που ευνοούν άγνωστοι και διεθνικά κινούμενοι εξωπολιτικοί δρώντες. Συναφώς, ενδέχεται να είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους με το να δημιουργούν και να στηρίζουν δομές μεταμοντέρνας διακυβέρνησης και ξένης εξάρτησης. Η πείρα δείχνει ότι συνήθως εμπλέκονται τα μέσα ενημέρωσης, διεθνικοί χρηματοοικονομικοί δρώντες και ρευστά ξένα κρατικά συμφέροντα. 

Στο κοινοβούλιο του νεοελληνικού κράτους, εκεί κοντά στους ιερούς και πανάρχαιους χώρους όπου πρυτάνευσε και κορυφώθηκε η άμεση δημοκρατία, αντί δημοκρατίας «έχουμε» «μεταμοντέρνα τεχνοκρατεία» και μια απροκάλυπτη πλέον δεσποτεία. Αναλώσιμοι και κατατρομαγμένοι πολιτευτές κυριολεκτικά στο πόδι ψηφίζουν αναρίθμητους νόμους βαθύτατων προεκτάσεων. Στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί η κινδυνολογία που προκαλεί πολιτική τρομοκράτηση και ανορθολογισμό. Οι νέοι νόμοι, εν τούτοις, θα δεσμεύσουν το μέλλον της χώρας για πολλές δεκαετίες. Πράγματι, πόση απόσταση υπάρχει μεταξύ αυτής της πολιτειακής νομιμότητας και της πολιτειακής νομιμότητας των πολιτικών παραδόσεών μας στο όνομα της οποίας ο Σωκράτης προτίμησε να πιει δηλητήριο!

Συνολικά, είναι φανερό ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μερικής ή ολικής ανατροπής των αποτελεσμάτων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ροκανίζεται η πολιτειακή νομιμότητα, η Ελλάδα τίθεται κάτω από μια ιδιόμορφη επικοινωνιακή δεσποτεία και κανένα συγκροτημένο πολιτικό ρεύμα δεν εγείρεται για να σηκώσει την σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας, των εθνικών συμφερόντων, της δημοκρατίας και της ελεύθερης εθνικής επιβίωσης.

Π. Ήφαιστος
www.ifestosedu.gr