Σελιδες

Thursday, October 20, 2011

Οι αντεπαναστάτες σταλινικοί δολοφόνοι του ΚΚΕ

Ο αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο είναι αγώνας ενάντια στη λήθη
"...[Τ]ο έργο του δολοφόνου το ανέλαβαν οι σταλινικοί. Και εδώ, στην Ελλάδα, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, το εκτέλεσαν με τη μεγαλύτερη λύσσα. Ξεπέρασαν ότι από προηγούμενα γνωρίζουμε σε αγριότητα, κτηνωδία και σαδισμό...
Αγωνιστές γνωστούς, αφοσιωμένους με όλη τους την ψυχή στο απελευθερωτικό κίνημα των εργαζόμενων, δοκιμασμένους από χρόνια φυλακή, εξορία και βασανιστήρια, τους έσφαζαν τους έκοβαν το λαιμό ή τους κάνανε λυώμα το κεφάλι με ρόπαλα. Από τις εκατοντάδες των αγωνιστών που έπεσαν κάτω από το μαχαίρι και το ρόπαλο του σταλινικού δολοφόνου θα αναφέρουμε μερικά ονόματα: Τον Δημοσθένη Βουρσούκη, αγωνιστή από τους πιο εκλεκτούς, τους πιο αφοσιωμένους, πιο δραστήριους, πιο μορφωμένους, δραπέτη της Ακροναυπλίας, τον έπιασαν και τον σκότωσαν τις μέρες της "απελευθέρωσης" και της "εθνικής κυβέρνησης". Τον Θύμιο Αδραμυτίδη, υπάλληλο του Ευαγγελισμού από τους πιο αγνούς και σεμνούς αγωνιστές που οι συνάδελφοί του τον είχαν εκλέξει παμψηφεί στη δίοικηση του συνδικάτου τους, τον σκότωσαν μέσα στην αυλή του Ευαγγελισμού, το πρωί της 3ης Δεκέμβρη 1944, όταν καλούσαν συλλαλητήριο για την "ελευθερία" και τα "δικαιώματα" του λαού. Τον Θανάση Οικονόμου, φοιτητή, στέλεχος της ΕΠΟΝ του Γκύζη που πέρασε στις γραμμές των διεθνιστών, τον σκότωσαν αφού πρώτα του έβγαλαν τα μάτια.
Τον Παναγιώτη Τσιγγέλη εργάτη, δραπέτη από τα νησιά, τον έσφαξαν αμέσως όταν τον έπιασαν στη Βάθη, με μαχαίρι, όπως σφάζουν τα αρνιά. Σκότωσαν τον Νίκο Αραβαντινό, παληό διεθνιστή κομμουνιστή, πασίγνωστο σε όλη την Κεφαλλονιά, για τους αγώνες του στο εργατικό και το αγροτικό κίνημα, με πολλά χρόνια φυλακή και εξορία... Σκότωσαν τον Σταύρο Βερούχη, ανάπηρο πολέμου, τυφλό από πολεμικό αέριο, γραμματέα της "Ομοσπονδίας ανάπηρων και θυμάτων πολέμου" και εκλέκτορα της ΠΕΕΑ. Αυτόν τον σκότωσαν γιατί, όταν στο Πλατανιστό της Εύβοιας ανακάλυψαν μια αποθήκη με λάδια, αυτός επέμενε να διανεμηθεί το λάδι στους αγρότες πυο πέθαιναν από αποβιταμίνωση και όχι στην "Επιμελητεία του Αντάρτη" που ζητούσε ο υπεύθυνος του ΚΚΕ. Σε λίγες μέρες τον πήραν για μια δήθεν σύσκεψη της ΠΕΕΑ και στο δρόμο κυριολεκτικά τον αποκεφάλισαν. Σκότωσαν, τον Γ. Δόξα εργάτη ελαιοχρωματιστή, τον Ν. Μούσκα γκαρσόνι, τους αδελφούς Θέμελη καπνεργάτες, τον Κ. Χαριτωνίδη επαγγελματία, τον Π. Παναγιωτίδη ράφτη, αδελφό του Ν. Παναγιωτίδη που είχε πεθάνει στην Ακροναυπλία, τον Κώστα Δαμαλά τσαγγάρη, τον Στρ. Σπανέα δημοσιογράφο, και άλλους.
Αυτοί είναι ορισμένοι από τις εκατοντάδες διεθνιστές επαναστάτες που πλήρωσαν με τη ζωή τους από το χέρι του σταλινικού δολοφόνου την πίστη τους στο Σοσιαλισμό και την Επανάσταση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι φονιάδες ήξεραν ποιους σκότωναν. Ήξεραν ότι σκότωναν επαναστάτες και γιατί ήταν επαναστάτες τους σκότωναν. Δύο από αυτούς τους αρχιδήμιους, ένας Παρασκευάς στην Καισαριανή και ένας Μπάρμπας στον Πειραιά, πέρασαν με την μεγαλύτερη άνεση, μετά την ήττα του ΕΑΜ, στην Ασφάλεια για να συνεχίσουν από εκεί την ίδια δουλειά".
"Τα περισσοτερα εγκλήματα έγιναν στην περίοδο της "απελευθέρωσης", της "Εθνικής Κυβέρνησης" στην οποία συμμετείχε και το ΚΚΕ και τον Δεκέμβρη. Στις εφημερίδες του το ΚΚΕ έγραφε:
"Η εξασφάλιση της τάξης και της ομαλής πολιτικής ζωής, σε τέτοιες στιγμές, είναι εθνικό χρέος. Αποφύγετε την αυτοδικία. Όποιος συλλαμβάνεται θα παραδίνεται στην Αστυνομία επί αποδείξει."
Α. Στίνας, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1345118

No comments:

Post a Comment