Του Γ. Ραχιώτη*
Τα 30 χρόνια που είμαστε στην ΕΟΚ/ΕΕ ωφέλησαν ή έβλαψαν ;
Οι απολογητές της ένταξης αναφέρουν σαν οφέλη:
Α. Τις κοινοτικές ενισχύσεις. Παραλείπουν να αναφέρουν ότι: α) ήταν μικρό αντάλλαγμα για το όφελος που απέσπασαν οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες από την κατάργηση των δασμών, το άνοιγμα των αγορών μας και την καταστροφή της τοπικής παραγωγής μέσω της απελευθέρωσης του ανταγωνισμού. Β) ότι ευθύνονται με τον τρόπο ,τους όρους και τους τομείς που κατευθύνθηκαν, για πολλές στρεβλώσεις της οικονομίας μας
Β. Τα πολιτικά οφέλη. Δηλαδή τη σταθεροποίηση και υποστήριξη του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Αφορά την ελίτ της χώρας και εξ αντικειμένου στρέφεται εναντίον των λαϊκών στρωμάτων. Αποκτήσαμε μια δεύτερη και ισχυρότερη πηγή παραγωγής νεοφιλελεύθερων και εν γένει αντιδραστικών πολιτικών.
Γ. Την κατάργηση των προσωπικών περιορισμών κίνησης. Αληθές . Μπορούσε όμως να επιτευχθεί και μέσω μιάς αυτοδύναμης ανάπτυξης της χώρας.
Δ. Η ένταξη σε μια οικονομική ζώνη ισχυρού νομίσματος. Ηταν απλώς καταστροφική. Σε πρώτη φάση προκάλεσε τεράστια ανατίμηση των πάντων, κάτι δηλαδή σαν υποτίμηση χωρίς τα οφέλη της υποτίμησης. Σε δεύτερη φάση έγινε ότι σε όλες τις χώρες που έκαναν το ίδιο, δηλαδή υιοθέτησαν ή σύνδεσαν το νόμισμά τους με νόμισμα άλλης οικονομικά ισχυρότερης χώρας: κατάρρευση της οικονομίας.
Οι αρνητικές συνέπειες.
Στην παραγωγή
1960 – 1981: ετήσιος ρυθμός αύξησης αγροτικής παραγωγής 2,7%
1981 – σήμερα: ετήσιος ρυθμός μείωσης 2%
Το 1987 το 28% των διατροφικών ειδών εισάγεται (ΕΕ)
Σήμερα το 1/3 των διατροφικών αναγκών καλύπτεται από εγχώρια παραγωγή, τα 2/3 εισάγονται
Το 1981 το 31% του πληθυσμού ήταν αγρότες (7% στην ΕΕ). Σήμερα το 8% είναι αγρότες
Πέρα από την αυτονόητη οικονομική σημασία της κατάρρευσης του αγροτικού τομέα, οι στρατηγικές επιπτώσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες: Δημιουργία κενού χώρου, λόγω της εξαφάνισης του πληθυσμού της υπαίθρου, υποβάθμιση της ζωής των πόλεων, εξάρτηση από το εξωτερικό για διατροφή του πληθυσμού.
2. Απομείωση του τομέα της μεταποίησης
Η συμμετοχή της μεταποίησης στο ΑΕΠ τη δεκαετία του ’70 ήταν 20%, σήμερα 10 %.
Στην πρώτη 7ετία της ένταξης στην ΕΟΚ (1980-1987) 4πλασιάστηκε η διείσδυση των κοινοτικών προϊόντων στη χώρα με συνέπεια την κατάρρευση των παραδοσιακών κλάδων της οικονομίας. Οι πιο αξιόλογες επιχειρήσεις που διασώθηκαν,εξαγοράστηκαν από μεγάλους δυτικούς ομίλους λόγω και της διευκόλυνσης των εξαγορών.
Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία το 1981 είχε ένα δίλημμα:
Είτε να δημιουργήσει ένα αυτοδύναμο αναπτυξιακό μοντέλο (όπως έλεγε προεκλογικά όταν διακήρυσσε έξοδο από την ΕΕ)
Είτε να επεκτείνει την κατανάλωση αποφεύγοντας τη μαζική ανεργία μέσω ελλειμμάτων. Επέλεξε το 2ο που είναι και ο εύκολος δρόμος.
Άφησε τη δημιουργία παραγωγικής βάσης στον απρόθυμο ιδιωτικό τομέα ο οποίος κινήθηκε κερδοσκοπικά (εμπόριο, οικοδομή)
Η μόνη κρατική πρωτοβουλία ήταν η προσπάθεια διάσωσης των προβληματικών καθαρά για λόγους πρόληψης της ανεργίας.
Παράλληλα, αντί να φορολογήσει τις επιχειρήσεις, δανειζόταν.
Ετσι:
Το έλλειμμα από 5% του ΑΕΠ το 1980 έφτασε το 16% το 1985
Το χρέος ήταν 29,7% (του ΑΕΠ) το 1981 και 65,7% το 1989
Η οικονομική συρρίκνωση δεν έγινε αισθητή σε επίπεδο ΑΕΠ γιατί γιγαντώθηκαν οι “Υπηρεσίες” που στην Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό παρασιτικές (εμπόριο, ενοίκια, Τράπεζες, δημόσιο, κλπ) σε αντίθεση με άλλες αναπτυγμένες χώρες που εχουν επίσης αναπτυγμένο τριτογενή τομέα.
Το 2010 οι υπηρεσίες ήταν το 78,5% του ΑΕΠ !!!
Πολιτικές συνέπειες.
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο προστασίας των λαϊκών στρωμάτων στο πλαίσιο των συνθηκών της Λισαβώνας, αφού –ενδεικτικά- απαγορεύεται η λήψη μέτρων για την προστασία από τον άνισο ανταγωνισμό των ισχυρότερων χωρών, η ρύθμιση των τιμών,οι επιδοτήσεις κρίσιμων τομέων της οικονομίας κοκ. Η αρχή του ένα κράτος μία ψήφος και η αρχή της ομοφωνίας έχουν πλέον καταργηθεί, οπότε η προστασία των συμφερόντων μας σε διακρατικό επίπεδο είναι αδύνατη αφού ο μηχανισμός λήψης αποφάσεων ελέγχεται πλήρως από τις μεγάλες δυνάμεις (όλως τυχαίως οι παλαιές αποικιακές δυνάμεις).
Η δεσμευτικότητα των αποφάσεων της ΕΕ δεν περιορίζεται πλέον στην τελωνειακή ένωση, ανταγωνισμό , νομισματική, αγροτική και εμπορική πολιτική αλλά καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη τη σφαίρα της πολιτικής εξουσίας με –μερική- εξαίρεση των στρατιωτικών ζητημάτων που είναι εκχωρημένα στο ΝΑΤΟ .
Οπου δεν υπάρχει αποκλειστική ή συντρέχουσα αρμοδιότητα η θέληση των μεγάλων χωρών επιβάλλεται με συμφωνίες – πλαίσιο.
Πέρα από τις οικονομικές υπάρχουν και αρνητικές κοινωνικές συνέπειες από την ένταξη στην ΕΕ: Χρήματα επιδοτήσεων που δεν κατευθύνθηκαν στην παραγωγή αλλά στην κατανάλωση, με αποτέλεσμα τον γρήγορο, ανισομερή και αδικαιολόγητο πλουτισμό ενός μέρους της κοινωνίας. Επακόλουθο ήταν καταναλωτικές συμπεριφορές που λειτούργησαν σαν κοινωνικό πρότυπο που πολλοί έσπευσαν να τις μιμηθούν με δανεικά και ακολούθησαν γενικότερες συμπεριφορές που έφεραν τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
Σ’ αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα εντάχθηκε και στο ευρώ.
Είναι γνωστό ότι η υιοθέτηση ισχυρού κοινού νομίσματος οδηγεί σε καταστροφή της παραγωγικής βάσης των πιο αδύνατων οικονομιών . Αυτό ήταν το 1ο μεγάλο κέρδος της ευρωπαϊκής ελίτ.
Επέτρεψε όμως στην Ελληνική ελιτ, λόγω των χαμηλών επιτοκίων , να συνεχίσει το όργιο δανεισμού που ξεκίνησε με την ένταξη στην ΕΕ.
Ο υπερδανεισμός απέφερε τεράστιο κέρδος στις ευρωπαϊκές ελιτ όχι μόνο μέσω των επιτοκίων αλλά και από τα δάνεια καθεαυτά.
Γιατί χρησιμοποιήθηκαν κατά σειρά : α) για εξοπλισμούς που κατά μεγάλο πωλήθηκαν σε ληστρικές τιμές από τις μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ και κατά το υπόλοιπο από ΗΠΑ Β) για την Ολυμπιάδα, δηλαδή για δαπάνες που σε μεγάλο βαθμό καρπώθηκαν οι ευρωπαϊκές εταιρείες Γ) Για έργα υποδομής που λόγω της συνθήκης του Μααστριχτ ανέλαβαν σχεδόν αποκλειστικά ευρωπαϊκές εταιρείες. Δ) για συντήρηση των πελατειακών σχέσεων για την αναπαραγωγή του πολιτικού συστήματος. Αυτό ήταν το 2ο μεγάλο κέρδος της ευρωπαϊκής ελίτ από την ένταξή μας στην ευρωζώνη και τα δάνεια που ακολούθησαν
- Η διαδικασία αναγκαστικής επιστροφής των δανείων οργανώθηκε σε πρώτη φάση ως τεράστιας έκτασης αφαίρεση πόρων από τα λαϊκά στρώματα της χώρας σε έκταση εξανδραποδισμού τους, συνδυασμένη με πλιάτσικο στα υπολείμματα της κοινής μας περιουσίας . Δεύτερον σε μια νέα ευκαιρία κερδοσκοπίας μέσω των δανείων προς εξόφληση παλαιών δανείων. Τρίτον μεσω των σχεδίων κουρέματος σε μια διαδικασία μεταφοράς των επισφαλειών από την ιδιωτική περιουσία των ελιτ, δηλαδή τις τράπεζες και τους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς, στους κρατικούς προϋπολογισμούς των χωρών τους δηλαδή στους λαούς τους. Ετσι η εξόφληση των επισφαλών δανείων μετατρέπεται σε μια ευκαιρία ληστείας και των λαϊκών στρωμάτων στις μεγάλες χώρες. Αυτό είναι το 3ο κέρδος της ευρωπαϊκής ελιτ από τα δάνεια
Γιαυτό οι Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου δεν έχουν νόημα, γιατί αντιμετωπίζουν τά δάνεια σαν πρόβλημα επιτοκίων και ανατοκισμών και ψάχνουν να βρούν πιο κομμάτι ήταν ηθικό και πιο ανήθικο, ενώ ήταν στο σύνολό τους μηχανισμός κερδοσκοπίας για την ευρωπαϊκή ελιτ και ταυτόχρονα εργαλείο για τη στήριξη της τοπικής ελιτ.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν με επάρκεια πιστεύουμε γιατί δεν μπορεί να υπάρξει λύση σε κανένα επίπεδο εντός της ΕΕ.
Η ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟΣ από την ΕΕ είναι μονόδρομος αν κοιτάς το ζήτημα από τη σκοπιά των λαικών στρωμάτων. Δεν είναι κάποιο πρόβλημα μεταφυσικό ή σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, αλλά όρος επιβίωσης των λαϊκών στρωμάτων.
Η έξοδος από το ευρώ μόνον, δεν θα οφελήσει, αν η οικονομία (και όχι μόνο) εξακολουθήσει να διευθύνεται από τά όργανα της ΕΕ και η χώρα διέπεται από τις συνθήκες της Λισαβώνας , δηλαδή από θεσμοθετημένα άνισες και άδικες σχέσεις των αδύνατων με τις ισχυρές χώρες [ ελεύθερος ανταγωνισμός = θεσμοθετημένη ανισότητα] . Θα μπορούσε να αποβεί και καταστροφική αφού λόγω της υποτίμησης που θα ακολουθήσει, θα ανατιμηθούν απότομα όλα τα εισαγόμενα προϊόντα ενώ ταυτόχρονα θα απαγορεύονται όλα τα μέτρα στήριξης της ντόπιας οικονομίας, οι περιορισμοί στις εισαγωγές , στην κίνηση κεφαλαίων , η επιδότηση των φτωχών κοκ.
Η έξοδος από την ΕΕ και συνεπώς και από το ευρώ πρέπει να είναι άμεση με την έννοια της άμεσης αλλαγής νομίσματος και της κυβερνητικής δήλωσης ότι καταγγέλει/ δεν δεσμεύεται από τις συνθήκες της Λισαβόνας
ΤΟ πολιτικό Υποκείμενο.
Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι δυνάμεις του πολιτικού συστήματος έχουν συμφέρον από τέτοια προοπτική. Ούτε το ΚΚΕ . Τέτοιες λύσεις μπορούν μόνο να επιβληθούν από το κίνημα, εφόσον έχουν γίνει πεποίθηση μιάς σχετικά σημαντικής μειοψηφίας τουλάχιστον. Πρέπει να επιβληθούν κατ’ αρχή από μια προσωρινή κυβέρνηση που θα εκφράζει ένα αντίστοιχο κοινωνικό ρεύμα . Δηλαδή μια ντε φάκτο κυβέρνηση που θα επιβληθεί από τα κάτω για να διαχειρισθεί την καταστροφή που έχει προκαλέσει η ελίτ της χώρας.
Δεν μπορεί να είναι, τουλάχιστον στην αρχή, μια εκλογική διαδικασία στα πλαίσια του συστήματος .
Για να έχει θετικό αντίκτυπο για τα λαϊκά στρώματα πρέπει να συνδυαστεί με συγκεκριμένα άμεσα μέτρα:
- Θα πρέπει να συμβιβαστούμε με μια νέα πραγματικότητα που θα είναι ο δραστικός περιορισμός των εισαγόμενων αγαθών. Θα πρέπει να εισάγονται μόνο τα απαραίτητα αγαθά, ή όποιος θέλει πολυτελείας, θα πρέπει να τα πληρώσει πολύ ακριβά.
- Μια επιδείνωση των γεωπολιτικών συσχετισμών είναι πολύ πιθανή, όπως και στρατιωτικής φύσης ζητήματα, οποτε μια προσωρινή κυβέρνηση π[ρέπει να είναι έτοιμη να διαχειριστεί μια τέτοια κρίση.
Αμεσα μέτρα
Πρέπει να αλλάξει η μορφή των κινητοποιήσεων από κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας σε κινητοποιήσεις για την αποτελεσματική παρεμπόδιση συγκεκριμένων μέτρων πχ αντί για κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για την εκτακτη εισφορά στα ακίνητα να καταλάβουμε το μηχανογραφικό κέντρο της ΔΕΗ. Τέτοιας μορφής κινητοποιήσεις μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και να δημιουργήσουν την αισιοδοξία που φέρνει η επίτευξη ενός αποτελέσματος. Κόσμος για υλοποίηση τέτοιας μορφής αγώνων υπάρχει: εκατοντάδες νέοι από την αναρχία ή την άκρα αριστερά ρισκάρουν ή και πηγαίνουν φυλακή για μια μολότωφ ή μια σύγκρουση με τους πραιτωριανούς της ελίτ . Οι αγώνες και η αυτοθυσία τους πρέπει να ενταχθούν στην υλοποίηση ενός σαφούς πολιτικού προγράμματος.
Από σήμερα χρειάζεται να κατατεθεί ένα σαφές πολιτικό πρόγραμμα μιας κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ , το οποίο θα συμπεριλαμβάνει τη δήλωση ότι θα θεωρηθούν πράξεις εσχάτης προδοσίας όλες οι ενέργειες που κατατείνουν στην εκμηδένιση του βιοτικού επιπέδου του λαού και της απαλλοτρίωσης ή καταστροφής του κοινού πλούτου της χώρας.
*εισήγηση στη ημερίδα της Πρωτοβουλίας κατά του ευρω και της ΕΕ στο Πάντειο, 08.10.2011
Τα 30 χρόνια που είμαστε στην ΕΟΚ/ΕΕ ωφέλησαν ή έβλαψαν ;
Οι απολογητές της ένταξης αναφέρουν σαν οφέλη:
Α. Τις κοινοτικές ενισχύσεις. Παραλείπουν να αναφέρουν ότι: α) ήταν μικρό αντάλλαγμα για το όφελος που απέσπασαν οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες από την κατάργηση των δασμών, το άνοιγμα των αγορών μας και την καταστροφή της τοπικής παραγωγής μέσω της απελευθέρωσης του ανταγωνισμού. Β) ότι ευθύνονται με τον τρόπο ,τους όρους και τους τομείς που κατευθύνθηκαν, για πολλές στρεβλώσεις της οικονομίας μας
Β. Τα πολιτικά οφέλη. Δηλαδή τη σταθεροποίηση και υποστήριξη του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Αφορά την ελίτ της χώρας και εξ αντικειμένου στρέφεται εναντίον των λαϊκών στρωμάτων. Αποκτήσαμε μια δεύτερη και ισχυρότερη πηγή παραγωγής νεοφιλελεύθερων και εν γένει αντιδραστικών πολιτικών.
Γ. Την κατάργηση των προσωπικών περιορισμών κίνησης. Αληθές . Μπορούσε όμως να επιτευχθεί και μέσω μιάς αυτοδύναμης ανάπτυξης της χώρας.
Δ. Η ένταξη σε μια οικονομική ζώνη ισχυρού νομίσματος. Ηταν απλώς καταστροφική. Σε πρώτη φάση προκάλεσε τεράστια ανατίμηση των πάντων, κάτι δηλαδή σαν υποτίμηση χωρίς τα οφέλη της υποτίμησης. Σε δεύτερη φάση έγινε ότι σε όλες τις χώρες που έκαναν το ίδιο, δηλαδή υιοθέτησαν ή σύνδεσαν το νόμισμά τους με νόμισμα άλλης οικονομικά ισχυρότερης χώρας: κατάρρευση της οικονομίας.
Οι αρνητικές συνέπειες.
Στην παραγωγή
- Κατάρρευση της αγροτικής παραγωγής (λόγω κατάργησης δασμών, επιδοτήσεων, ΚΑΠ, απελευθέρωσης αγοράς
1960 – 1981: ετήσιος ρυθμός αύξησης αγροτικής παραγωγής 2,7%
1981 – σήμερα: ετήσιος ρυθμός μείωσης 2%
Το 1987 το 28% των διατροφικών ειδών εισάγεται (ΕΕ)
Σήμερα το 1/3 των διατροφικών αναγκών καλύπτεται από εγχώρια παραγωγή, τα 2/3 εισάγονται
Το 1981 το 31% του πληθυσμού ήταν αγρότες (7% στην ΕΕ). Σήμερα το 8% είναι αγρότες
Πέρα από την αυτονόητη οικονομική σημασία της κατάρρευσης του αγροτικού τομέα, οι στρατηγικές επιπτώσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες: Δημιουργία κενού χώρου, λόγω της εξαφάνισης του πληθυσμού της υπαίθρου, υποβάθμιση της ζωής των πόλεων, εξάρτηση από το εξωτερικό για διατροφή του πληθυσμού.
2. Απομείωση του τομέα της μεταποίησης
Η συμμετοχή της μεταποίησης στο ΑΕΠ τη δεκαετία του ’70 ήταν 20%, σήμερα 10 %.
Στην πρώτη 7ετία της ένταξης στην ΕΟΚ (1980-1987) 4πλασιάστηκε η διείσδυση των κοινοτικών προϊόντων στη χώρα με συνέπεια την κατάρρευση των παραδοσιακών κλάδων της οικονομίας. Οι πιο αξιόλογες επιχειρήσεις που διασώθηκαν,εξαγοράστηκαν από μεγάλους δυτικούς ομίλους λόγω και της διευκόλυνσης των εξαγορών.
- Ελλείμματα και διόγκωση τομέα υπηρεσιών.
Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία το 1981 είχε ένα δίλημμα:
Είτε να δημιουργήσει ένα αυτοδύναμο αναπτυξιακό μοντέλο (όπως έλεγε προεκλογικά όταν διακήρυσσε έξοδο από την ΕΕ)
Είτε να επεκτείνει την κατανάλωση αποφεύγοντας τη μαζική ανεργία μέσω ελλειμμάτων. Επέλεξε το 2ο που είναι και ο εύκολος δρόμος.
Άφησε τη δημιουργία παραγωγικής βάσης στον απρόθυμο ιδιωτικό τομέα ο οποίος κινήθηκε κερδοσκοπικά (εμπόριο, οικοδομή)
Η μόνη κρατική πρωτοβουλία ήταν η προσπάθεια διάσωσης των προβληματικών καθαρά για λόγους πρόληψης της ανεργίας.
Παράλληλα, αντί να φορολογήσει τις επιχειρήσεις, δανειζόταν.
Ετσι:
Το έλλειμμα από 5% του ΑΕΠ το 1980 έφτασε το 16% το 1985
Το χρέος ήταν 29,7% (του ΑΕΠ) το 1981 και 65,7% το 1989
Η οικονομική συρρίκνωση δεν έγινε αισθητή σε επίπεδο ΑΕΠ γιατί γιγαντώθηκαν οι “Υπηρεσίες” που στην Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό παρασιτικές (εμπόριο, ενοίκια, Τράπεζες, δημόσιο, κλπ) σε αντίθεση με άλλες αναπτυγμένες χώρες που εχουν επίσης αναπτυγμένο τριτογενή τομέα.
Το 2010 οι υπηρεσίες ήταν το 78,5% του ΑΕΠ !!!
Πολιτικές συνέπειες.
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο προστασίας των λαϊκών στρωμάτων στο πλαίσιο των συνθηκών της Λισαβώνας, αφού –ενδεικτικά- απαγορεύεται η λήψη μέτρων για την προστασία από τον άνισο ανταγωνισμό των ισχυρότερων χωρών, η ρύθμιση των τιμών,οι επιδοτήσεις κρίσιμων τομέων της οικονομίας κοκ. Η αρχή του ένα κράτος μία ψήφος και η αρχή της ομοφωνίας έχουν πλέον καταργηθεί, οπότε η προστασία των συμφερόντων μας σε διακρατικό επίπεδο είναι αδύνατη αφού ο μηχανισμός λήψης αποφάσεων ελέγχεται πλήρως από τις μεγάλες δυνάμεις (όλως τυχαίως οι παλαιές αποικιακές δυνάμεις).
Η δεσμευτικότητα των αποφάσεων της ΕΕ δεν περιορίζεται πλέον στην τελωνειακή ένωση, ανταγωνισμό , νομισματική, αγροτική και εμπορική πολιτική αλλά καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη τη σφαίρα της πολιτικής εξουσίας με –μερική- εξαίρεση των στρατιωτικών ζητημάτων που είναι εκχωρημένα στο ΝΑΤΟ .
Οπου δεν υπάρχει αποκλειστική ή συντρέχουσα αρμοδιότητα η θέληση των μεγάλων χωρών επιβάλλεται με συμφωνίες – πλαίσιο.
Πέρα από τις οικονομικές υπάρχουν και αρνητικές κοινωνικές συνέπειες από την ένταξη στην ΕΕ: Χρήματα επιδοτήσεων που δεν κατευθύνθηκαν στην παραγωγή αλλά στην κατανάλωση, με αποτέλεσμα τον γρήγορο, ανισομερή και αδικαιολόγητο πλουτισμό ενός μέρους της κοινωνίας. Επακόλουθο ήταν καταναλωτικές συμπεριφορές που λειτούργησαν σαν κοινωνικό πρότυπο που πολλοί έσπευσαν να τις μιμηθούν με δανεικά και ακολούθησαν γενικότερες συμπεριφορές που έφεραν τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
Σ’ αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα εντάχθηκε και στο ευρώ.
Είναι γνωστό ότι η υιοθέτηση ισχυρού κοινού νομίσματος οδηγεί σε καταστροφή της παραγωγικής βάσης των πιο αδύνατων οικονομιών . Αυτό ήταν το 1ο μεγάλο κέρδος της ευρωπαϊκής ελίτ.
Επέτρεψε όμως στην Ελληνική ελιτ, λόγω των χαμηλών επιτοκίων , να συνεχίσει το όργιο δανεισμού που ξεκίνησε με την ένταξη στην ΕΕ.
Ο υπερδανεισμός απέφερε τεράστιο κέρδος στις ευρωπαϊκές ελιτ όχι μόνο μέσω των επιτοκίων αλλά και από τα δάνεια καθεαυτά.
Γιατί χρησιμοποιήθηκαν κατά σειρά : α) για εξοπλισμούς που κατά μεγάλο πωλήθηκαν σε ληστρικές τιμές από τις μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ και κατά το υπόλοιπο από ΗΠΑ Β) για την Ολυμπιάδα, δηλαδή για δαπάνες που σε μεγάλο βαθμό καρπώθηκαν οι ευρωπαϊκές εταιρείες Γ) Για έργα υποδομής που λόγω της συνθήκης του Μααστριχτ ανέλαβαν σχεδόν αποκλειστικά ευρωπαϊκές εταιρείες. Δ) για συντήρηση των πελατειακών σχέσεων για την αναπαραγωγή του πολιτικού συστήματος. Αυτό ήταν το 2ο μεγάλο κέρδος της ευρωπαϊκής ελίτ από την ένταξή μας στην ευρωζώνη και τα δάνεια που ακολούθησαν
- Η διαδικασία αναγκαστικής επιστροφής των δανείων οργανώθηκε σε πρώτη φάση ως τεράστιας έκτασης αφαίρεση πόρων από τα λαϊκά στρώματα της χώρας σε έκταση εξανδραποδισμού τους, συνδυασμένη με πλιάτσικο στα υπολείμματα της κοινής μας περιουσίας . Δεύτερον σε μια νέα ευκαιρία κερδοσκοπίας μέσω των δανείων προς εξόφληση παλαιών δανείων. Τρίτον μεσω των σχεδίων κουρέματος σε μια διαδικασία μεταφοράς των επισφαλειών από την ιδιωτική περιουσία των ελιτ, δηλαδή τις τράπεζες και τους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς, στους κρατικούς προϋπολογισμούς των χωρών τους δηλαδή στους λαούς τους. Ετσι η εξόφληση των επισφαλών δανείων μετατρέπεται σε μια ευκαιρία ληστείας και των λαϊκών στρωμάτων στις μεγάλες χώρες. Αυτό είναι το 3ο κέρδος της ευρωπαϊκής ελιτ από τα δάνεια
Γιαυτό οι Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου δεν έχουν νόημα, γιατί αντιμετωπίζουν τά δάνεια σαν πρόβλημα επιτοκίων και ανατοκισμών και ψάχνουν να βρούν πιο κομμάτι ήταν ηθικό και πιο ανήθικο, ενώ ήταν στο σύνολό τους μηχανισμός κερδοσκοπίας για την ευρωπαϊκή ελιτ και ταυτόχρονα εργαλείο για τη στήριξη της τοπικής ελιτ.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν με επάρκεια πιστεύουμε γιατί δεν μπορεί να υπάρξει λύση σε κανένα επίπεδο εντός της ΕΕ.
Η ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟΣ από την ΕΕ είναι μονόδρομος αν κοιτάς το ζήτημα από τη σκοπιά των λαικών στρωμάτων. Δεν είναι κάποιο πρόβλημα μεταφυσικό ή σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, αλλά όρος επιβίωσης των λαϊκών στρωμάτων.
Η έξοδος από το ευρώ μόνον, δεν θα οφελήσει, αν η οικονομία (και όχι μόνο) εξακολουθήσει να διευθύνεται από τά όργανα της ΕΕ και η χώρα διέπεται από τις συνθήκες της Λισαβώνας , δηλαδή από θεσμοθετημένα άνισες και άδικες σχέσεις των αδύνατων με τις ισχυρές χώρες [ ελεύθερος ανταγωνισμός = θεσμοθετημένη ανισότητα] . Θα μπορούσε να αποβεί και καταστροφική αφού λόγω της υποτίμησης που θα ακολουθήσει, θα ανατιμηθούν απότομα όλα τα εισαγόμενα προϊόντα ενώ ταυτόχρονα θα απαγορεύονται όλα τα μέτρα στήριξης της ντόπιας οικονομίας, οι περιορισμοί στις εισαγωγές , στην κίνηση κεφαλαίων , η επιδότηση των φτωχών κοκ.
Η έξοδος από την ΕΕ και συνεπώς και από το ευρώ πρέπει να είναι άμεση με την έννοια της άμεσης αλλαγής νομίσματος και της κυβερνητικής δήλωσης ότι καταγγέλει/ δεν δεσμεύεται από τις συνθήκες της Λισαβόνας
ΤΟ πολιτικό Υποκείμενο.
Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι δυνάμεις του πολιτικού συστήματος έχουν συμφέρον από τέτοια προοπτική. Ούτε το ΚΚΕ . Τέτοιες λύσεις μπορούν μόνο να επιβληθούν από το κίνημα, εφόσον έχουν γίνει πεποίθηση μιάς σχετικά σημαντικής μειοψηφίας τουλάχιστον. Πρέπει να επιβληθούν κατ’ αρχή από μια προσωρινή κυβέρνηση που θα εκφράζει ένα αντίστοιχο κοινωνικό ρεύμα . Δηλαδή μια ντε φάκτο κυβέρνηση που θα επιβληθεί από τα κάτω για να διαχειρισθεί την καταστροφή που έχει προκαλέσει η ελίτ της χώρας.
Δεν μπορεί να είναι, τουλάχιστον στην αρχή, μια εκλογική διαδικασία στα πλαίσια του συστήματος .
Για να έχει θετικό αντίκτυπο για τα λαϊκά στρώματα πρέπει να συνδυαστεί με συγκεκριμένα άμεσα μέτρα:
- Παύση πληρωμών του εξωτερικού χρέους, αντικατάσταση του νομίσματος και υποτίμησή του σε σχέση με το ευρώ.
- Περιορισμοί στην κίνηση, εξαγωγή αλλά και εισαγωγή κεφαλαίων.
- Κρατικοποίηση φυσικών πόρων, ενέργειας, μεταφορών και σημαντικών τομέων της οικονομίας με σκοπό να εξασφαλιστούν φτηνές βασικές υπηρεσίες για τον κόσμο, Κρατικοποίηση τραπεζών και χρηματοδότηση για επανεκκίνηση της πραγματικής παραγωγής.
- Αύξηση της άμεσης φορολογίας των υψηλών εισοδημάτων και μείωση των έμμεσων φόρων . Επιβολή απαλλοτριωτικού φόρου στις μεγάλες περιουσίες .
- Ουσιαστική αποκέντρωση των οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων, σε κάποια επίπεδα, με συμμετοχή του κόσμου με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες .
- Θα πρέπει να συμβιβαστούμε με μια νέα πραγματικότητα που θα είναι ο δραστικός περιορισμός των εισαγόμενων αγαθών. Θα πρέπει να εισάγονται μόνο τα απαραίτητα αγαθά, ή όποιος θέλει πολυτελείας, θα πρέπει να τα πληρώσει πολύ ακριβά.
- Μια επιδείνωση των γεωπολιτικών συσχετισμών είναι πολύ πιθανή, όπως και στρατιωτικής φύσης ζητήματα, οποτε μια προσωρινή κυβέρνηση π[ρέπει να είναι έτοιμη να διαχειριστεί μια τέτοια κρίση.
Αμεσα μέτρα
Πρέπει να αλλάξει η μορφή των κινητοποιήσεων από κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας σε κινητοποιήσεις για την αποτελεσματική παρεμπόδιση συγκεκριμένων μέτρων πχ αντί για κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για την εκτακτη εισφορά στα ακίνητα να καταλάβουμε το μηχανογραφικό κέντρο της ΔΕΗ. Τέτοιας μορφής κινητοποιήσεις μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και να δημιουργήσουν την αισιοδοξία που φέρνει η επίτευξη ενός αποτελέσματος. Κόσμος για υλοποίηση τέτοιας μορφής αγώνων υπάρχει: εκατοντάδες νέοι από την αναρχία ή την άκρα αριστερά ρισκάρουν ή και πηγαίνουν φυλακή για μια μολότωφ ή μια σύγκρουση με τους πραιτωριανούς της ελίτ . Οι αγώνες και η αυτοθυσία τους πρέπει να ενταχθούν στην υλοποίηση ενός σαφούς πολιτικού προγράμματος.
Από σήμερα χρειάζεται να κατατεθεί ένα σαφές πολιτικό πρόγραμμα μιας κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ , το οποίο θα συμπεριλαμβάνει τη δήλωση ότι θα θεωρηθούν πράξεις εσχάτης προδοσίας όλες οι ενέργειες που κατατείνουν στην εκμηδένιση του βιοτικού επιπέδου του λαού και της απαλλοτρίωσης ή καταστροφής του κοινού πλούτου της χώρας.
*εισήγηση στη ημερίδα της Πρωτοβουλίας κατά του ευρω και της ΕΕ στο Πάντειο, 08.10.2011
http://stopeuroee.wordpress.com/2011/10/17/%CE%B5%CE%BE%CF%89-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%81%CE%B5%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/
No comments:
Post a Comment