Ένας απολογισμός που δεν έγινε...

Ένας πολιτικός και κοινωνικός οργανισμός που δεν βρίσκει χρόνο να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη ακόμα ή και κυρίως μέσα στη μάχη είναι καταδικασμένος να σέρνεται από τις εξελίξεις. Σε ένα περιβάλλον όπου την πρωτοβουλία κινήσεων έχει ο αντίπαλος τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο.

Το πρόσφατο Α΄ Συνέδριο του ΕΠαΜ αποτέλεσε κατά την προετοιμασία του όσο και στην εξέλιξη και τα αποτελέσματά του, τόσο την αποτύπωση της σύντομης πορείας του όσο και το εφαλτήριο για την κίνηση του ΕΠαΜ εφεξής. Αποτελεί την επικαιροποίηση του “Τι είναι το ΕΠαΜ” και επομένως σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε συζήτηση στην δράση του.

Για την οικονομία του λόγου θα κάνω μια παραδοχή οικεία σε όλα τα μέλη και φίλους του ΕΠαΜ από το λόγο του Δημήτρη Καζάκη τόσο πριν όσο και μετά το συνέδριο και αυτή είναι ότι είχαμε την προετοιμασία και τελικά την κορύφωση και ταυτόχρονα “λύση” μιας εσωτερικής σύγκρουσης.

Ξεκινώντας από την αναγνώριση του γεγονότος της σύγκρουσης θα ήθελα να προσφέρω μια εναλλακτική ματιά για το τι συγκρούστηκε με τι, τι “νίκησε” και τι “έχασε”.

ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΉ ΠΕΡΊΟΔΟΣ

Σύντομη μόνο αναφορά σε θέματα που άπτονται απευθείας του συνεδρίου.

Οργανώνεται και γίνεται εσωτερικό δημοψήφισμα για την νομική μορφή κόμματος με συμμετοχή του 55% των εγγεγραμμένων μελών και συντριπτική πλειοψηφία επικύρωσης επί των ψηφισάντων. Άξιο αναφοράς εκτός από την σημαντική αποχή το “κατεπείγον” της όλης διαδικασίας με διάρκεια εσωτερικής συζήτησης 10 ημερών. (διάστημα που αντιστοιχεί σε μία ή δύο συνελεύσεις πυρήνα)

Αποφασίζεται ο κανονισμός και η ημερήσια διάταξη του συνεδρίου. Προεξάρχουσα η απόφαση να μην συζητηθούν καθόλου ζητήματα γενικότερου πολιτικού χαρακτήρα του Μετώπου. Η Ιδρυτική και τα πέντε προτάγματα θεωρούνται το αδιαπραγμάτευτο και επαρκές για τη συγκυρία πολιτικό κεκτημένο του Μετώπου και το συνέδριο δεσμεύεται να μην προχωρήσει σε εξειδικεύσεις ή ανοίξει νέα ή εκκρεμή θέματα (όπως θέση για Ευρωπαϊκή Ένωση, μεταναστευτικό, εθνικά, εκκλησία κλπ)

Παρόλο που το συνέδριο σχεδιάζεται από το φθινόπωρο ανακοινώνεται και πάλι με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Άξιο αναφοράς ότι αντιστοιχούν επίσης δύο, τρεις συνελεύσεις πυρήνα για εσωτερικό προσυνεδριακό διάλογο και εκλογή αντιπροσώπων και ο κεντρικός διάλογος στο site φιλοξενεί 13 μόνο αναρτήσεις από τις οποίες οι 5 ανεβαίνουν την παραμονή και την πρώτη μέρα του συνεδρίου.

Ανακοινώσεις σχετικά με το συνέδριο από τον εκπρόσωπο του ΕΠαΜ Δημήτρη Καζάκη στην Εκπομπή ΑΕ του Ράδιο Χωρίς ΦΜ. Ενδεικτικά: 1:27 “Το ΕΠαΜ είναι για να βγάζει αρχηγούς. Σ' όποιον δεν αρέσει στα τσακίδια. Το αν είμαι εγώ αρχηγός το δείχνει ο λαός” 1:08 “Ηγέτης είναι αυτός που τον αγκαλιάζει ο κόσμος” “Όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά μηδενικά” “Τους έχει πιάσει η πίκρα και η ζήλια, πως γίνεται οι μεγάλοι διανοητές να είναι νούλες” (σημ. μεταφραστή: “νούλα” προέρχεται από το λατινικό null = μηδέν το οποίο με τη σειρά του από το ελληνικό νη-ενας) 1:10 “Είναι και οφείλει να είναι αρχηγικό και οι αρχηγοί είναι αυτοί που βγαίνουν από τη βάση και όχι από τις στημένες ψηφοφορίες των συνεδρίων, απευθείας από το λαό” (υπογράμμιση δικιά μου, ενδιαφέρουσα αποστροφή του λόγου ενόψει συνεδρίου) 1:19 “Είναι πάρα πολύ λίγοι και μετά το συνέδριο δεν θα υπάρχουν άλλο. Το καταστατικό που θα ψηφίσει το συνέδριο θα λειτουργήσει εκκαθαριστικά στις γραμμές τους. Κάθε μικροαστούλης που θέλει να το παίξει αρχηγούλης θα φύγει κλοτσηδόν από το ΕΠαΜ, γιαυτό γίνεται άλλωστε το συνέδριο”

ΑΝΑΓΚΑΊΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΊΣΕΙΣ

Πηγαίνοντας στο συνέδριο με αυτό το κλίμα δικαιολογημένα και ο πιο καλόπιστος σύνεδρος θα έψαχνε με ανησυχία γύρω του για πιθανούς φραξιονιστές. Πριν να δούμε αν και πως λειτούργησαν φράξιες στο συνέδριο θα πρέπει να βοηθήσουμε τους συναγωνιστές που δεν είχαν την ατυχία να δουν μία σε δράση στο παρελθόν στο πως αναγνωρίζουμε μια φράξια. Είναι κάθε διαφωνών φραξιονιστής; Είναι κάθε μειοψηφική άποψη φράξια; Δυστυχώς η διάγνωση δεν είναι τόσο απλή.

Μια πολιτική κίνηση, μια πολιτική κίνηση μάχης και ανατροπής, μια μετωπική κίνηση μάχης και ανατροπής ιδιαίτερα, μισεί τη διάλυση αλλά αγαπά τη διαφωνία. Μισεί τη διάλυση γιατί ξεκινάει από μειονεκτική θέση ζητώντας να ανατρέψει έναν ισχυρότερο αντίπαλο και δεν της περισσεύουν δυνάμεις. Αγαπά τη διαφωνία με επιχειρήματα, αγαπά τη διαφωνία που οδηγεί σε σύνθεση, αγαπά ακόμα και τη διαφωνία που οδηγεί σε οριοθετημένες πλειοψηφίες και μειοψηφίες όταν η σύνθεση δεν είναι άμεσα εφικτή, διότι στην πορεία διαμόρφωσης της πλειοψηφικής και μειοψηφικής άποψης και οι δύο γίνονται καλύτερες από την μεταξύ τους τριβή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος (πέρα από την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος) που προσεγγίζουμε την αλήθεια σε μια κοινωνία με αντιτιθέμενα συμφέροντα και ιδεολογίες που διαπερνούν κάθε χώρο, ιδιαίτερα ένα μέτωπο. Πως αποφεύγουμε την ατέρμονη διαφωνία, τη διαφωνία επί παντός επιστητού, την παραλυτική διαφωνία που εμποδίζει την κοινή δράση; (α) με το σεβασμό των αποφάσεων της πλειοψηφίας (β) με το σεβασμό του μίνιμουμ πολιτικού κεκτημένου που αποτελεί την ταυτότητα του Μετώπου, στην περίπτωσή μας την ιδρυτική διακήρυξη και τα βασικά προτάγματα.

Με αυτά τα δεδομένα μια πολιτική κίνηση μάχης όχι μόνο αγαπά την δημιουργική διαφωνία αλλά και τις μειοψηφίες, τις προστατεύει και τους δίνει μια σειρά πλεονεκτήματα (όσα επιλέξει καταστατικά γιατί γνωρίζει ότι σε ένα υγιές σώμα είναι δυναμικές και αυτός που είναι πλειοψηφία σε ένα θέμα μπορεί να είναι μειοψηφία σε άλλο) εκτός από δύο: τη δυνατότητα να δράσουν ενάντια στις αποφάσεις της πλειοψηφίας και τη δυνατότητα να δράσουν εκτός του ενοποιητικού πλαισίου που όλοι αποδέχονται για να ανήκουν στο ίδιο μέτωπο.

Φράξια γίνεται μια εσωτερική ομάδα μόνο όταν (α) λειτουργεί σαν αποφασιστικός και εκτελεστικός μηχανισμός εκτός / παράλληλα σε καταστατικές δομές (β) δρα στην κοινωνία προκαταλαμβάνοντας ή υπερβαίνοντας συλλογικές αποφάσεις, ή σε αντίθεση με αυτές. Η πρώτη είναι αναγκαία αλλά μόνο σε συνδυασμό με τη δεύτερη γίνεται και ικανή συνθήκη για την εκδήλωση φραξιονισμού διότι η δράση στην κοινωνία δεσμεύει και κάνει υπόλογο το σύνολο της πολιτικής κίνησης που της απευθύνεται. Αν η κατάσταση φτάσει σε αυτό το σημείο, δηλαδή μία μερίδα (δεν έχει σημασία αν γίνει πλειοψηφική ή μειοψηφική) να αποφασίζει και δρα αυτοτελώς και καταχρηστικά εξ ονόματος της συλλογικότητας το πρόβλημα λύνεται μόνο οργανωτικά με διαγραφές, διασπάσεις ή αποχωρήσεις με λίγα λόγια η πάλη ιδεών υποκαθίσταται από την διαπάλη μηχανισμών.

Είμαστε πολύ τυχεροί που το πολιτικό κεκτημένο του ΕΠαΜ με τη μορφή της ιδρυτικής διακήρυξης είναι καθαρό και οι δημόσιες/κοινωνικές δράσεις όλων των μελών του (ειδικά των πιο επιφανών με τακτική παρουσία) είναι ανοικτές και διαθέσιμες με τη μορφή ενυπόγραφων κειμένων σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και οπτικοακουστικού υλικού από δημόσιες εκδηλώσεις του ΕΠαΜ για όποιον θέλει να τις προσεγγίσει για να κάνει την αντιπαραβολή. Αντίθετα από στοές και λέσχες εδώ δεν χρειάζεται να καταφεύγουμε σε συνωμοσιολογικές θεωρίες, να κάνουμε δίκη προθέσεων ή να χρησιμοποιούμε αστυνομικές μεθόδους*

* Χάριν εγκυκλοπαιδικής ενημέρωσης θα αναφέρουμε εδώ μόνο μία που είναι ενδιαφέρουσα, αυτή του “εγκληματικού προφίλ”, ας είναι καλά η αντιτρομοκρατική όλοι ξέρουμε πως δουλεύει: Πρώτα φτιάχνουμε ένα ανδρείκελο χωρίς όνομα “ξανθιά 45άρα, χωρισμένη, με εμπλοκή σε επιχειρήσεις εστίασης και διασυνδέσεις με τον χώρο της αριστεράς”. Το προφίλ περιέχει κάποια ελέγξιμα στοιχεία (η βάση της μετέπειτα ταυτοποίησης) και πολλούς μη ελέγξιμους ισχυρισμούς. Ο στόχος δεν μπορεί ακόμα να αμυνθεί γιατί δεν κατονομάζεται και αρχικά το προφίλ είναι αρκετά γενικό ώστε να υπάρχει αμφιβολία σε ποιαν αναφέρεται. Σε επόμενα βήματα το προφίλ “χτίζεται” όλο και περισσότερο με προσθήκη περισσότερων ελέγξιμων στοιχείων (“μέτριο ύψος γύρω στο 1.65”, “κατοικεί στη Θεσσαλονίκη”) και πολλαπλάσιων ανέλεγκτων μειωτικών ή συκοφαντικών ισχυρισμών με στόχο να καλλιεργηθεί το κατάλληλο αίσθημα στο φιλοθεάμον κοινό. Όταν έχει δέσει το γλυκό το μόνο που μένει πλέον είναι να καρφιτσωθεί στο ανδρείκελο το ταμπελάκι με το όνομα. Άντε μετά να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Και εδώ συναντάμε το πρώτο παράδοξο. Οι “ανώνυμοι” που δέχονται την κριτική της ηγετικής ομάδας πριν το συνέδριο (αλλά στοχοποιούνται με τρόπο που να τους κάνει αναγνωρίσιμους) δεν έχουν πουθενά εκφράσει δημόσια διαφωνία σε αυτά τα ενοποιητικά στοιχεία του μετώπου, στον πυρήνα της ιδρυτικής διακήρυξης, αντίθετα απευθύνονται δίνουν τη μάχη στην κοινωνία και στο χώρο τους προβάλλοντας τα προτάγματα και τις θέσεις του ΕΠαΜ (αν υπάρχουν στοιχεία περί του αντιθέτου και δεν παρουσιάζονται να παρουσιαστούν). Οι όποιες διαφωνίες τους διατυπώνονται δημόσια στον ίδιο τον προσυνεδριακό διάλογο με επιχειρήματα, και ως επί τω πλείστον προειδοποιώντας ή εγκαλώντας για παραβίαση των αρχών της ιδρυτικής και προηγούμενων συλλογικών αποφάσεων ή υπερβάσεις σε ζητήματα που δεν έχουν ακόμα συλλογικά αποφασιστεί. Θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά απλό να “μπουν στη θέση τους” με επώνυμες και δημόσιες αναφορές που απαντούν με στοιχεία στους ισχυρισμούς και δείχνουν ότι “δεν είναι έτσι”.

ΠΡΌΤΕΡΟ ΣΥΝΈΔΡΙΟ

Ευτυχώς για το ΕΠαΜ οι βασικές του αρχές της άμεσης δημοκρατίας με ανοικτό και πλατύ διάλογο με επιχειρήματα και σεβασμό στην αντίθετη άποψη, με τις ασφαλιστικές δικλείδες της ανάθεσης με έλεγχο, τακτική λογοδοσία και ανακλητότητα, με σεβασμό στις συλλογικές αποφάσεις είναι το καλύτερο αντίδοτο στον φραξιονισμό και τις διαλυτικές τάσεις. Υπενθυμίζουμε ότι ο ορισμός της φράξιας είναι στον αντίποδα των παραπάνω, πρόκειται για μηχανισμό που δρα παράλληλα ή έξω από καταστατικά σώματα και προκαταλαμβάνει ή αγνοεί συλλογικές αποφάσεις στις δράσεις του προς την κοινωνία, φέρνοντας το σύνολο του σχηματισμού υπόλογο για ενέργειες που δεν έχει το ίδιο αποφασίσει ή εγκρίνει.

Από την εξέλιξη του συνεδρίου (έχουμε την τύχη να είναι πλήρως ντοκουμενταρισμένο σε οπτικοακουστικό υλικό) γίνεται πολύ σύντομα φανερό αν λειτουργούσε και λειτουργεί τέτοια ομάδα και ποια είναι αυτή.

Α. Η πρώτη εργασία του συνεδρίου είναι η συγκρότηση προεδρείου. Η απερχόμενες προσωρινές επιτροπές προτείνουν 15μελές προεδρείο από τα μέλη τους.

Γίνεται αντι-πρόταση για συγκρότηση προεδρείου με αυτοπροτάσεις από το σώμα και κληρωτίδα.

Αιτιολόγηση: Πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης είναι ο απολογισμός δράσης των προσωρινών επιτροπών. Απολογισμός σημαίνει επιβράβευση σημαίνει και κριτική. Με δεδομένες τις δραματικές καταγγελίες του Δ. Καζάκη πριν το συνέδριο είναι ζήτημα στοιχειώδους δημοκρατικής τάξης ο συντονιστής της συζήτησης να έχει το τεκμήριο της ουδετερότητας. Δεν μπορεί ο κρινόμενος να διευθύνει την κριτική. Επιπλέον μεταξύ των συνέδρων υπάρχουν δικηγόροι, άνθρωποι με συνδικαλιστική ή κοινωνική δράση και εμπειρία σε συλλογικές διαδικασίες απόλυτα κατάλληλοι να διευθύνουν αμερόληπτα τις διαδικασίες και να διασφαλίσουν την ισηγορία ειδικά αφού ο κανονισμός, η ημερήσια διάταξη και τα χρονικά περιθώρια είναι ήδη καθορισμένα. Η κληρωτίδα διασφαλίζει το απόλυτα αδιάβλητο της σύνθεσης.

Το προεδρείο αρνείται την πρόταση και πιεζόμενο θέτει το θέμα σε ψηφοφορία. Το σώμα μοιράζεται στα δύο αλλά το προεδρείο δεν προχωρά σε καταμέτρηση και παραμένει στη θέση του.

Γίνεται παρόλα αυτά φανερό σε όλους ότι το σώμα έχει τη διάθεση να βάλει τη σφραγίδα του σε όλες τις διαδικασίες του συνεδρίου και όχι απλά να μείνει θεατής. Αυτό οδηγεί στην προσωρινή απόσυρση της ιδέας (που προβλεπόταν και στον κανονισμό συνεδρίου που είχαν αποφασίσει οι προσωρινές επιτροπές) να μεταφερθεί το κυρίως έργο του συνεδρίου στο περιθώριό του. Σε ολιγομελείς επιτροπές που θα αναλάμβαναν να συνεδριάσουν εκτός του κυρίως χώρου του συνεδρίου σε παράπλευρες αίθουσες (και μετά το κλείσιμο των εργασιών κάθε ημέρας αν χρειαζόταν). Αυτό θα οδηγούσε σε παράλληλες διαδικασίες όπου το “κυρίως” συνέδριο συζητά τα θέματα φιλολογικά αλλά ανούσια, ενώ η ουσιαστική δουλειά γίνεται στο περιθώριο με το σώμα να καλείται απλά να επικυρώσει δια της ψήφου το αποτέλεσμα της εργασίας των επιτροπών.

Β. Δεύτερη εργασία του συνεδρίου είναι ο απολογισμός των απερχόμενων προσωρινών (οργανωτικής και πολιτικής) επιτροπών.

 Τι θα περίμενε κάποιος να ακούσει εδώ σαν απολογισμό της δράσης των κεντρικών επιτροπών στον τομέα ευθύνης τους;

ñ Το έργο τους στο πεδίο της οργανωτικής συγκρότησης.

Παράδειγμα: Χάρη στην άοκνη διαφωτιστική δράση του Δ. Καζάκη και το τρέξιμο των τάδε  μελών των προσωρινών επιτροπών δημιουργήθηκαν πυρήνες σε αυτές τις περιφέρειες, σχολειά, χώρους δουλειάς, πύκνωσαν οι τάξεις του ΕΠαΜ με τόσα μέλη και τόσους φίλους.

Ή ποια ήταν τα αποτελέσματα τής από τα πάνω εκκαθάρισης των καταλόγων μελών και εξαναγκασμού σε επανεγγραφή εν όψει του εσωτερικού δημοψηφίσματος για τη νομική μορφή; Ποια η ευθύνη των προσωρινών επιτροπών για το μεγάλο ποσοστό αποχής (45%) επί των “επικαιροποιημένων” καταλόγων; Υπάρχει πιθανότητα ένα μέρος αυτού του 45% να απείχε λόγω διαφωνίας με τον τρόπο και την υιοθέτηση της μορφής κόμματος; Εδώ για μια πρωτοβουλία από τα πάνω (εκκαθάριση καταλόγων και επανεγγραφές) χρόνος διατύπωση και διαδικασία δημοψηφίσματος η ευθύνη αποδόθηκε εξ ολοκλήρου στη βάση και στους κατά τόπους συντονιστές με το πολιτικό ερώτημα να κρύβεται κάτω από το χαλί (ένα μοτίβο που θα το δούμε και στη συνέχεια για πρωτοβουλίες των κεντρικών οργάνων) παρά και τις εκκλήσεις μελών της μειοψηφίας της πολιτικής επιτροπής για αλλαγή της διαδικασίας εγγραφής μελών με φυσική παρουσία.

Ή αντίδραση σε οργανωτικά ζητήματα που οδήγησαν σε απομακρύνσεις, αποχωρήσεις ή διαγραφές (πχ Σεισάχθεια, Βόλος, Αμυράς) ήταν η ενδεδειγμένη; Και εδώ το επίδικο κρύβεται κάτω από το χαλί με τον εύκολο αφορισμό “κάθε φορά που χάνουμε μέλη, υπεραναπληρώνουμε σε ελάχιστο χρόνο”

ñ Το έργο τους στο πεδίο των κεντρικών πολιτικών πρωτοβουλιών.

Παράδειγμα: Ποια ήταν τα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας συλλογής υπογραφών για την άρση εκπροσώπησης; Αριθμοί και χρήση.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας για το πρώτο μέτωπο του όχι;

ñ Το έργο τους στο πεδίο των πολιτικών συμμαχιών.

Τι επαφές έγιναν σε επίπεδο κορυφών; Με ποιους σχηματισμούς; Με ποια ατζέντα θεμάτων; Τι ζητούσαν οι συνομιλητές και τι έδιναν; Ποιος εξουσιοδότησε συγκεκριμένα μέλη των προσωρινών επιτροπών να διαχειρίζονται το πολιτικό κεφάλαιο του ΕΠαΜ κατά το δοκούν; Ποιος πρέπει να αποφασίζει ποια από τα 5 προτάγματα είναι κύρια και ποια δευτερεύοντα; Δικαιούται ο κ. Κυπριώτης να δηλώνει στο Χωνί “εξυπακούεται ότι το ΕΠαΜ θα σεβαστεί μία συμφωνία όπως αναφέρθηκε προηγουμένως και δεν θα θέσει θέμα Ε.Ε. και Ευρώ” την περίοδο συνομιλιών με τον Καμμένο; Ή “Ξεκάθαρη επιδίωξη του ΕΠαΜ αυτό το κρίσιμο διάστημα είναι: να συμβάλει αποφασιστικά ... για να κατέβουν στις εκλογές με κοινό ψηφοδέλτιο” πριν να υπάρξει απόφαση για συμμαχίες και κάθοδο σε εκλογές από το συνέδριο;

Βοηθούν οι δημόσιες δηλώσεις του εκπροσώπου του ΕΠαΜ Δ. Καζάκη από Ράδιο Χωρίς ΦΜ μετά την αυτοκτονία του Δ. Χριστούλια στη “δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού δυνάμεων και κινημάτων”;

Ενδεικτικά: “.. θα σας αλλάξει τα φώτα. Είσαστε νόμιμος στόχος του αντιστασιακού κινήματος, μαζί με τους δοσίλογους. Οι ηθικοί αυτουργοί είναι οι ηγεσίες της αριστεράς. Θα τα βρούμε στους δρόμους και ο νοών νοείτω”

ñ Η συνεισφορά τους στην λειτουργία και διάδοση των μέσων ενημέρωσης που χρησιμοποιεί το ΕΠαΜ: Ράδιο Χωρίς ΦΜ και Το Χωνί ή τουλάχιστον στη ρύθμιση των όρων πρόσβασης των μελών του σε αυτά.

Αντί για οτιδήποτε από τα παραπάνω (ενδεικτικά) ο “απολογισμός” ήταν μια γενικόλογη αναφορά στο χαρακτήρα του ΕΠαΜ και τη δράση του συνολικά, κάθε άλλο παρά απολογισμός κεντρικών οργάνων που πρέπει να είναι προσωπικός και ανά τομέα ευθύνης.

Η προσπάθεια από το σώμα να τεθούν κάποια από αυτά τουλάχιστον σαν ερωτήματα ώστε να αποκτήσει η συζήτηση ουσία σαν μπούσουλας για το μέλλον αντιμετωπίστηκαν από το προεδρείο με διακοπές και επίκληση “εκτός θέματος” για κάθε συγκεκριμένη αναφορά με το πρόσχημα ότι τα οργανωτικά ζητήματα θα συζητηθούν στο καταστατικό, τα ζητήματα συμμαχιών θα συζητηθούν στην αντίστοιχη θεματική κλπ. Ο καθένας μπορεί βέβαια να καταλάβει ότι είναι εντελώς άλλο πράγμα ο απολογισμός για ενέργειες που έχουν ήδη γίνει και εντελώς διαφορετικό (αν και όχι ανεξάρτητο) η απόφαση για μελλοντικές πρωτοβουλίες.

Αξιομνημόνευτο ευτράπελο της διαδικασίας η διαβεβαίωση του κ. Κυπριώτη ότι δεν τίθεται θέμα ατζέντας επαφών κορυφής γιατί δεν έγιναν τέτοιες. Αργότερα ο Δ. Καζάκης (ο οποίος έτυχε να βρίσκεται εκτός αιθούσης όταν ο κ. Κυπριώτης διαβεβαίωνε ότι δεν έγιναν επαφές κορυφών) τον δίνει στεγνά λέγοντας “δεν ξέρω αν το ανέφερες ότι ο Καμμένος μας πρότεινε θέση στο Επικρατείας και όσα λεφτά θέλουμε για προεκλογικό αγώνα” (στις επαφές κορυφής που δεν έγιναν προφανώς) όπως και το ίδιο το προεδρείο αργότερα προτείνοντας σαν μέλη της θεματικής επιτροπής του συνεδρίου για τις πολιτικές συμμαχίες “τους συναγωνιστές που τις είχαν αναλάβει το προηγούμενο διάστημα λόγω εμπειρίας”.

Η γενικευμένη δυσφορία για τον απολογισμό-παρωδία οδηγεί στο να μην τεθεί καν για έγκριση από το σώμα όπως προβλεπόταν από την ημερήσια διάταξη υπό το φόβο της καταψήφισης.

Γ. Τρίτη εργασία του συνεδρίου το Καταστατικό.

Το προηγούμενο διάστημα έχουν κατατεθεί στο κεντρικό site του ΕΠαΜ μια πληθώρα σχεδίων καταστατικών από μεμονωμένα μέλη του ΕΠαΜ όπως και από πυρήνες. Με πρωτοβουλία των προσωρινών επιτροπών συγκροτείται “Ομάδα εργασίας για το Καταστατικό” στην οποία συμμετέχουν κάποια από τα μέλη των ίδιων των προσωρινών επιτροπών, κάποιοι από όσους υπέβαλαν σχέδια καταστατικού και άλλα μέλη. Η ομάδα εργασίας σε σειρά πολύωρων συναντήσεων “συμμαζεύει” τα καταστατικά ενοποιώντας όσα έχουν λογική συνέχεια και δομή και κατά τη γνώμη της συμβαδίζουν με τις αρχές λειτουργίας του ΕΠαΜ. Καταλήγει με δύο παραλλαγές σε καταστατικό με κοινό “κορμό” και διαφοροποιήσεις στη σύνθεση και μέγεθος των ανώτερων βαθμίδων. Ο Δημήτρης Καζάκης υποβάλλει δικό του καταστατικό απομονώνοντας και αναδιατυπώνοντας το καταληκτικό τμήμα της μπροσούρας “Το οργανωτικό ζήτημα του ΕΠαΜ και ο τρόπος που πρέπει να το κατανοούμε” (ένα πολυσέλιδο κείμενο από τον Ιανουάριο '12 που ασχολείται με πληθώρα άλλων θεμάτων στο μεγαλύτερο μέρος του όγκου του”). Ένα τέταρτο σχέδιο καταστατικού κατατίθεται από τον Πέτρο Σαμαρά στον οποίο η απόσταση δεν επέτρεψε να συμμετάσχει στις εργασίες της Ομάδας καταστατικού.

Το καταστατικό του Δ. Καζάκη περιέχει στην προμετωπίδα καταγγελία των καταστατικών της Ομάδας εργασίας σαν “ακατάλληλα” για μετωπική οργάνωση, και μ αυτό έχει στηθεί η σκηνή του “δράματος”.

Μετά την παρουσίαση όλων των καταστατικών από τους εισηγητές τους οι βασικές διαφωνίες στην υλοποίηση της δημοκρατίας που προτείνει η καθεμία από τις δύο εναλλακτικές εντοπίζονται κυρίως στα εξής:

Τα καταστατικά της Ομάδας εργασίας δίνουν τον πρώτο λόγο στη βάση (στους Πυρήνες και Τομείς) σε όλα τα επίπεδα και περιορίζουν την ισχύ των ανώτερων δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Συνεδρίου.

Ειδικότερα προβλέπουν (ενδεικτικά):

ñ Εκλογή του κεντρικού οργάνου από τους Τομείς και όχι από το Συνέδριο.

            Αιτιολόγηση: Καλύτερη αναλογικότητα και γεωγραφική διασπορά. Δυνατότητα των μελών   να ψηφίζουν σαν κεντρικούς συντονιστές συναγωνιστές με τους οποίους έχουν διαρκή τριβή      στην καθημερινή δράση και γνωρίζουν καλά τόσο τον χαρακτήρα όσο και τις ικανότητές        τους σε αντίθεση με ψήφο δι αντιπροσώπων στο συνέδριο που οδηγεί είτε σε ψηφοφορία με    λίστα (μεγαλύτερος κίνδυνος ομαδοποιήσεων) είτε απλά σε ψήφο μόνο στους “επιφανείς”             (το οποίο οδηγεί εξ αντικειμένου σε μόνιμους συντονιστές).

            Ισομέρεια μεταξύ της αρχής της εκλογής και της ανακλητότητας. Το ίδιο σώμα που εκλέγει κεντρικό συντονιστή είναι αυτό που τον ελέγχει και αν χρειαστεί τον ανακαλεί.

ñ  Ανώτατο σώμα είναι πάντα η πλατύτερη δυνατή ολομέλεια. Όργανο της ολομέλειας του ΕΠαΜ είναι ο θεσμός της καθολικής ψηφοφορίας (εσωτερικό δημοψήφισμα). Για συγκεκριμένα θέματα που μπορούν να πάρουν την μορφή ΝΑΙ/ΟΧΙ οι καθολικές ψηφοφορίες είναι ανώτερες και από το Συνέδριο σαν δευτεροβάθμιο όργανο.

            Αιτιολόγηση: Σε κανένα επίπεδο δεν μπορεί το υποσύνολο να υπερισχύει του συνόλου, οι      αντιπρόσωποι από το σύνολο των εκλογέων (δεν μπορεί δηλαδή η εσωτερική λειτουργία να         αντιφάσκει με την πρόταση προς την κοινωνία).

ñ Οι πυρήνες και οι τομείς μπορούν μόνοι τους να διευθετούν τις εσωτερικές τους διεργασίες και τα συντονιστικά όργανα που χρειάζονται βάσει των αρχών του ΕΠαΜ.

ñ (στην πορεία των εργασιών του συνεδρίου οι δύο παραλλαγές του καταστατικού της Ομάδας εργασίας ενοποιήθηκαν όπως επίσης έγιναν αποδεκτές παρεμβάσεις από το σώμα με αποτέλεσμα να προστεθούν ακόμα)

            Ελεγκτική Επιτροπή που βγαίνει με κληρωτίδα από το συνέδριο και αναλαμβάνει να             αποτελεί την πρώτη επαφή για διαφορές, διαφωνίες με βοήθεια στην επίλυσή τους και αν   αυτό δεν είναι δυνατόν παραπομπή στη βάση μέσω καθολικής ψηφοφορίας.

ñ Απρόσκοπτη και απευθείας οριζόντια επικοινωνία μεταξύ πυρήνων και τομέων χωρίς να χρειάζεται να παρεμβάλλεται ανώτερο όργανο.

ñ Απαγόρευση ή σε κάθε περίπτωση αυστηρότατες προϋποθέσεις (όχι μέλη μνημονιακών κομμάτων για παράδειγμα) για την δυνατότητα ένταξης στο ΕΠαΜ μελών άλλων κομμάτων.

Το καταστατικό του Δημήτρη Καζάκη ορίζει σαν ανώτατο αποφασιστικό όργανο το Συνέδριο. Από αυτό εκλέγονται και τα δευτεροβάθμια (Κεντρική Επιτροπή) και τριτοβάθμια (Πολιτική Γραμματεία και Οργανωτικό Γραφείο) όργανα.

ñ Τα τριτοβάθμια όργανα λογοδοτούν στην Κεντρική Επιτροπή και η ίδια η Κεντρική Επιτροπή μπορεί να ανακαλέσει τα μέλη της και να τα αναπληρώσει από τους τομείς.

ñ Η Πολιτική Γραμματεία (τριτοβάθμιο όργανο) έχει παρόλα αυτά την ευθύνη για τη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής

ñ Η Κεντρική Επιτροπή είναι και δεν είναι καθοδηγητικό όργανο. (συγγνώμη μπερδεύτηκα) “έχει την ευθύνη για τη συγκρότηση κεντρικών πρωτοβουλιών.. την εξειδίκευση σε προγραμματικό επίπεδο των πολιτικών προτάσεων (του ΕΠαΜ) ... η Πολιτική Γραμματεία (που εκλέγεται από την Κεντρική Επιτροπή και λογοδοτεί σε αυτή) διαχειρίζεται την πολιτική του Μετώπου” ακόμα “η δυνατότητα μιας τέτοιαςπροσχώρησης (ανεξάρτητων οργανώσεων και πολιτικών δυνάμεων) εξετάζεται από την Κεντρική Επιτροπή η οποία είναι και το μόνο αρμόδιο όργανο να την απορρίψει ή να την αποδεχτεί” (όλα αυτά μου φαίνονται αρκετά καθοδηγητικά αλλά σύμφωνα με το άρθ. 30 “η Κεντρική Επιτροπή δεν είναι καθοδηγητικό όργανο .. αλλά έχει την ευθύνη κεντρικού συντονισμού .. επιβλέπει την εφαρμογή των αποφάσεων του συνεδρίου”

ñ Ριζικές διαφωνίες μεταξύ της Κεντρικής Επιτροπής και οργανώσεων του Μετώπου επιλύονται από έκτακτο σώμα που συγκροτείται από εκπροσώπους των 10 πολυπληθέστερων τομέων.

ñ Μέλη του ΕΠαΜ μπορούν να γίνουν και μέλη άλλων πολιτικών οργανώσεων αρκεί να σέβονται το καταστατικό και τις αποφάσεις του. Εδώ μπαίνει κανείς στον πειρασμό να ρωτήσει αν μέλη των προσωρινών επιτροπών είναι μέλη άλλων πολιτικών οργανώσεων, η επιμονή της κατοχύρωσης του δικαιώματος παρά την αντίθεση του σώματος είναι τουλάχιστον περίεργη.

ñ 5 από τα 35 άρθρα αναφέρονται στις οικονομικές υποχρεώσεις μελών ή οργανώσεων και στις ποινές από τη μη καταβολή τους.

Στη συζήτηση που επακολούθησε αρχικά επί της αρχής των δύο κύριων σχεδίων καταστατικού η πλειονότητα των τοποθετήσεων έγιναν πάνω στο καταστατικό του Δημήτρη Καζάκη με την μορφή ερωτήσεων (σε πολλά σημεία δείχνει γραμμένο “στο πόδι” όπως μπορεί να διαπιστώσει όποιος το διαβάσει ακόμα και τώρα:http://www.epam-hellas.gr/uploads/docs/2012/04/34.pdf) είτε με τη μορφή διαφωνιών.

Ενδεικτικά: Σε ερώτηση πως συμβαδίζει η κατεύθυνση των άρθρων 3 για “όποιο μέλος αρνείται να συμμετάσχει στη δράση, να αναλάβει υπεύθυνη δουλειά... πρέπει να τίθεται εκτός των γραμμών” και 10 “συνέλευση των μελών μπορεί να πάρει δεσμευτικές αποφάσεις με 2/3 από τα εγγεγραμμένα μέλη της” που και τα δύο προτρέπουν σε τακτική εκκαθάριση των καταλόγων από ανενεργά μέλη για να μπορούν οι πυρήνες να λειτουργούν... με το άρθρο 8 “όποιος υποστηρίζει ότι αυτός που δεν έρχεται πρέπει να τον ξεχάσουμε, είναι στάση ανεπίτρεπτη και τα υπόλοιπα μέλη οφείλουν να τον καθαιρέσουν (προφανώς αναφέρεται στους συντονιστές) ... και αν χρειαστεί να τον διαγράψουν” δόθηκε η απάντηση ότι “συμβαδίζουν μια χαρά αν δεν είστε άχρηστοι”. Σημειωτέον ότι με βάση το άρθρο 10 οι συντονιστές είναι κληρωτοί και με βάση το άρθρο 3 “όποιος αρνείται να αναλάβει υπεύθυνη δουλειά πρέπει να διαγράφεται” οπότε μιλάμε για περίπτωση “κι αν σου κάτσει;” (δεν μπορείς να αρνηθείς την κλήρωση σου σε υπεύθυνη θέση επί ποινή διαγραφής και αν έχεις την ατυχία να σου έχουν στείλει ονόματα από τα κεντρικά που δεν βρίσκονται με τίποτα δεν μπορείς να τους ξεχάσεις επί ποινή διαγραφής) Δεν θα είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε τη λογική, “η ηγεσία έκανε τη δουλειά της, αν δεν τα βγάζετε πέρα είστε άχρηστοι”

Προσέξτε, οι “άχρηστοι” είναι οι συναγωνιστές που όχι μόνο πείστηκαν από το κάλεσμα του ΕΠαΜ αλλά εντάχθηκαν και στις γραμμές του και αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα κέρδισαν αρκετά την εμπιστοσύνη του πυρήνα τους ώστε να είναι αντιπρόσωποι στο συνέδριο για να ακούσουν από πρώτο χέρι ότι είναι “άχρηστοι” (κάλιο αργά παρά ποτέ).

Άλλα ακατανόητα που μπέρδεψαν το σώμα και οδήγησαν σε ερωτήσεις, για παράδειγμα η πρόβλεψη των άρθρων 19 και 23 για “πυρήνα που διαλύεται με απόφαση του τομέα ... ή της Κεντρικής Επιτροπής για μη καταβολή εισφοράς” να μπορεί να προσβάλλει την διάλυσή του μόνο στο επόμενο Συνέδριο. Πως ακριβώς θα εκπροσωπηθεί διαλυμένος πυρήνας στο επόμενο συνέδριο; Σημειωτέον επιπροσθέτως ότι το Κεντρικό Ταμείο βάση του άρθρου 29 είναι στην ευθύνη της Κεντρικής Επιτροπής οπότε είναι η μόνη που μπορεί να βεβαιώσει ή αρνηθεί την καταβολή της εισφοράς, μήπως κάποιος κακοήθης βλέπει έναν τρόπο να διαλύει η Κ.Ε. ενοχλητικούς πυρήνες;

Πολλές ακόμα μικρότερες ανακολουθίες...

Για να είμαστε ειλικρινείς αν αυτό το καταστατικό δεν είχε την υπογραφή Καζάκης κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί μαζί του πάνω από 5 λεπτά.

Παρά τη (κατά)χρήση όλων των δυνατοτήτων “συντονισμού” της διαδικασίας από το προεδρείο:

ñ Διαρκείς παρεμβάσεις / διακοπές στους συνέδρους για ομιλία “εκτός θέματος” επειδή “τώρα συζητάμε επί της αρχής, μην αναφέρεστε σε άρθρα” (πως ακριβώς εκφράζεται η αρχή της άνωθεν επιβολής παρεκτός από συγκεκριμένα άρθρα;)

ñ Επιδέξια χρήση του “ανοικτού καταλόγου ομιλητών” ώστε ο χρόνος του κάθε ομιλητή να περιορίζεται ασφυκτικά στο 1-2 λεπτά, αντί για κλειστό κατάλογο περιορισμένου αριθμού ομιλητών με κριτήριο έναν λογικό χρόνο ομιλίας που επιτρέπει την ανάπτυξη στοιχειώδους λόγου (πρόταση που έγινε στο προεδρείο και αγνοήθηκε)

ñ Επιδέξια χρήση της ψήφου δια βοής ή ανεμίσματος κάρτας με απροσδιόριστα ή εναλλασσόμενα ερωτήματα στην διάρκεια της ψηφοφορίας.

Παρά τα ανωτέρω στο σώμα έχει διαμορφωθεί ένας ιδιότυπος διαχωρισμός αμεσοδημοκρατίας και κυριαρχίας της βάσης από τη μια / δημοκρατίας του αποτελέσματος και ηγετικού μοντέλου από την άλλη που συγκεντρώνουν η κάθε μια σημαντικό μέρος του σώματος.

Το προεδρείο αναγκάζεται μετά την ολοκλήρωση των παρεμβάσεων και χωρίς να έχει επιτευχθεί συμφωνία να ανακοινώσει ότι οδηγεί το θέμα σε ψηφοφορία*.

*Προσωπική μου εκτίμηση ότι παρά την σημαντική απήχηση που είχε στο σώμα του συνεδρίου διάσπαρτα η άποψη της Ομάδας εργασίας για εκλογή των οργάνων από τη βάση και υπεροχή των ολομελειακών διαδικασιών σε όλα τα επίπεδα και μόνο το ειδικό πολιτικό βάρος του Δημήτρη του Καζάκη μέσα στο ΕΠαΜ θα οδηγούσε σε υπερψήφιση του καταστατικού του με παράλληλη σημαντική όμως μειοψηφούσα άποψη της τάξης του 35-40%. Αυτό από μόνο του θα έδινε μια άλλη τροπή στη συνέχεια του συνεδρίου με μεγαλύτερες πιθανότητες για ουσιαστική συζήτηση.

Εντούτοις το προεδρείο και ενώ οι κάρτες έχουν ήδη αρχίσει να σηκώνονται για την ψήφο σχεδίου καταστατικού “επί της αρχής” προτείνει διάλειμμα και μετατρέπει την ψηφοφορία σε ψήφο διαλείμματος.

Τμήμα της Ομάδας εργασίας για το καταστατικό υπό την πίεση του Δημήτρη Καζάκη και τις εν χορώ προτροπές παριστάμενων συνέδρων έξω από την αίθουσα του συνεδρίου ακολουθεί τις καλύτερες παραδόσεις των συνεδρίων που λένε ότι όλες οι σοβαρές δουλειές γίνονται στους διαδρόμους και κάνει το εξής απίστευτο “κομπρεμί”:

ñ Παραχωρεί το “κύριο”: την εκλογή των οργάνων από τη βάση.

ñ Παίρνει το “δευτερεύον”: αναφορά εσωτερικών δημοψηφισμάτων χωρίς καμία πρόβλεψη σχετικά με διαδικασίες και ισχύ αναφορικά με αποφάσεις δευτεροβάθμιων οργάνων όπως το συνέδριο ή τριτοβάθμιων όπως η κεντρική επιτροπή και γραμματεία.

ñ Συμφωνεί να γίνει η συζήτηση έχοντας ως βάση το καταστατικό του Δημήτρη Καζάκη “επειδή το κείμενο είναι μικρότερο”.

ñ Συμφωνεί τα επίδικα (κυριαρχία των πρωτοβάθμιων οργάνων και των ολομελειακών διαδικασιών) να αποκλειστούν από τη συζήτηση τροπολογιών.

ñ Τελευταίο και σημαντικότερο: αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όχι μόνο δεν υπάρχει άλλη οργανωμένη φράξια στο ΕΠαΜ εκτός της ηγετικής ομάδας αλλά και οι ισχυρισμοί του Καζάκη περί “φυσικής ηγεσίας” είναι απολύτως αληθείς τουλάχιστον σε ότι αφορά την ικανότητά του να τους καπελώσει.

Κάπου εδώ μπορούμε να ρίξουμε την αυλαία καθώς η σεπτή τελετή έχει ουσιαστικά τελειώσει.

Με το κύριο ζήτημα τελειωμένο (εξασφάλιση ότι η ηγετική ομάδα θα μπορεί και στο μέλλον να κάνει ότι της καπνίσει δίνοντας λογαριασμό μόνο στον εαυτό της) το συνέδριο μπαίνει και πάλι στις ράγες επανερχόμενο στην εκδοχή του κανονισμού συνεδρίου (η δουλειά ουσίας σε ολιγομελής ομάδες εκτός συνεδρίου, το σώμα απλά επικυρώνει) που είχε προσωρινά ανασταλεί από τον φόβο ανεξέλεγκτων καταστάσεων.

Διάσπαρτα μέλη από όλες τις πτέρυγες του συνεδρίου που δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι το πανηγύρι το τελείωσε η Ομάδα εργασίας και διατηρούν την ελπίδα ότι η αμεσοδημοκρατία, οι απρόσκοπτη οριζόντια επικοινωνία πυρήνων και τομέων και οι ολομελειακές διαδικασίες μπορούν να υπερψηφιστούν συνεχίζουν να επιχειρηματολογούν σε αλλεπάλληλες τοποθετήσεις και να τις καταθέτουν ως τροπολογίες ή προτάσεις για ψήφιση οι οποίες αγνοούνται συνοπτικά καθώς αυτά τα θέματα με την εξω-συνεδριακή συμφωνία των εισηγητών των δύο κύριων καταστατικών έχουν τεθεί εκτός πεδίου διαπραγμάτευσης.

Η επιτροπή καταστατικού του Συνεδρίου (Ομάδα εργασίας + Καζάκης) συνεδριάζει μετά το τέλος των εργασιών, ξενυχτάει μέχρι πρώτες πρωινές και συντάσσει το  ισχύον καταστατικό το οποίο δεν αναγιγνώσκεται καν στο συνέδριο, δεν γίνεται παρουσίαση τυχόν τροπολογιών που έγιναν αποδεκτές και τελικά είναι αμφίβολο και αν ψηφίστηκε στην τελική του μορφή το επόμενο πρωί ή απλώς έγινε παραδεκτό ότι εγκρίθηκε επί της αρχής και η επιτροπή καταστατικού εξουσιοδοτήθηκε από το Συνέδριο για τις λεπτομέρειες.

Δεν έχει πολύ σημασία να ασχοληθούμε με το τελικό κείμενο, αρκεί να ειπωθεί ότι το Ε.Σ.Σ. είναι πρακτικά υπόλογο μόνο στον εαυτό του και ειδικότερα η Πολιτική Γραμματεία και το Οργανωτικό Γραφείο (στην συγκυρία η Εκλογική Επιτροπή) “κάνουν κουμάντο”. Για να μην κατηγορηθούμε για υπεραπλούστευση να το τεκμηριώσουμε λίγο αυτό πριν περάσουμε στις επιφυλλίδες του συνεδρίου.

Στις 16 Απριλίου ανακοινώθηκε η εκλογική σύμπραξη του ΟΧΙ συμπαράταξης με τον Παπαθεμελή, τον Παπανικόλα (που αποχώρησε), τμήμα του Άρματος Πολιτών και σειράς κοινωνικών κινημάτων που αναφέρονται με διάφορους αριθμούς αναλόγως ποιον ακούς (είναι άλλοτε 25 άλλοτε 30 – 35 ή 40) και τελοσπάντων πουθενά δεν υπάρχει μια λίστα με τα ονόματά τους. Η ημερομηνία είναι σημαντική γιατί μας λέει ότι η σύμπραξη “έδεσε” μετά το πέρας του συνεδρίου και πριν το Ε.Σ.Σ. (το οποίο βάσει καταστατικού παίρνει τις πολιτικές πρωτοβουλίες) να συγκροτηθεί καν σε σώμα στις 17 του μηνός.

Με λίγα λόγια τα “κοννέ” έγιναν από ομάδα στελεχών που λειτούργησε εξωθεσμικά, έφερε το αρμόδιο όργανο προ τετελεσμένων και το κάλεσε απλά να επικυρώσει την προειλημμένη απόφαση (λειτούργησε για άλλη μια φορά ως διαλυτική φράξια δηλαδή). Για να δικαιολογήσουμε και το “δίνει λογαριασμό μόνο στον εαυτό του” να θυμίσουμε ότι βάσει καταστατικού το Ε.Σ.Σ. συνεδριάζει με σύγκλιση από την Πολιτική Γραμματεία κάθε δίμηνο όπου και η Πολιτική Γραμματεία θα πρέπει να δώσει λογαριασμό. Για όσους δεν έχουν ημερολόγιο πρόχειρο αυτό είναι στις 17 Ιουνίου. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Αϊνστάιν για να καταλάβει πόσος πολιτικός χρόνος είναι αυτός στις σημερινές συνθήκες για ένα όργανο που λειτουργεί ανεξέλεγκτο.

Εν τω μεταξύ η ηγετική ομάδα συνεχίζει να τσαλαπατάει το καταστατικό και την ιδρυτική διακήρυξη με κάθε ευκαιρία καθώς συν τοις άλλοις “τώρα έχουμε πόλεμο” και όποιος ασχολείται με εσωτερικά ζητήματα η κάνει κριτική στην πολιτική του ΕΠαΜ είναι διασπαστής. Πρόσφατο παράδειγμα του κ.Αποσκίτη από το Ράδιο Χωρίς ΦΜ με την προαναγγελία προγραμματικής επεξεργασίας για το θέμα των μεταναστών και τα εθνικά και την υποστήριξη των θέσεων Παπαθεμελή για την “υπεράσπιση της ιστορικής, γλωσσικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής μας ταυτότητα και κληρονομιάς.” Πάει η απόφαση να μην κάνει προγραμματικές επεξεργασίες το συνέδριο και “τα κεντρικά όργανα είναι συντονιστικά δεν είναι καθοδηγητικά” πάει και το “μαζί στις εκλογές αλλά ο καθένας με τα προτάγματα του”

ΎΣΤΕΡΟ ΣΥΝΈΔΡΙΟ

Δ./Ε. Τέταρτη και πέμπτη εργασία του συνεδρίου η πολιτική Συμμαχιών και η κάθοδος στις εκλογές.

Για κανένα από τα δύο θέματα δεν έγινε ουσιαστική κουβέντα με το προεδρείο να παίζει και πάλι τον κύριο ρόλο στην χειραγώγηση και περιορισμό της θεματολογίας.

Ανοικτός κατάλογος ώστε να μπορούν να υπερφορτωθούν οι λίστες ομιλητών και να προκύπτει “μαθηματικά” η ανάγκη για λόγους χρόνου να περιορίζονται οι παρεμβάσεις των συνέδρων στο 1 ή 2 λεπτά.

“Πάσα” της ουσιαστικής συζήτησης σε θεματική επιτροπή συνεδρίου που αυτοδιορίζεται από τα απερχόμενα όργανα και αναλαμβάνει να συντάξει το ψήφισμα στο περιθώριο του συνεδρίου και να το παρουσιάσει για έγκριση από το σώμα.

Πανηγυρική ανακοίνωση από τον Καζάκη εκλογικής σύμπραξης από τα κάτω με “όλους” στην Κεφαλλονιά με πρωτοβουλία των ΕΠαΜιτών (ψάξτε να τη βρείτε στα ψηφοδέλτια του ΕΠαΜ)

Οριοθέτηση / ερμηνεία των θεμάτων όπως είχαν τεθεί από την ημερήσια διάταξη ούτως ώστε να γίνονται ακίνδυνα και διακοπή ομιλητών που βγαίνουν “εκτός θέματος” κατά την συνήθη δημοσιογραφική πρακτική.

Το θέμα της πολιτικής συμμαχιών τα ερωτήματα περιορίζονται στα: “Πρέπει το μέτωπο να κάνει πολιτική συμμαχιών;” “Με ποια μίνιμουμ προτάγματα;”

Απουσιάζει οποιαδήποτε προβληματική για το με ποιους και με ποιες προϋποθέσεις (χωράνε όλες οι πολιτικές δυνάμεις ανεξάρτητα ιδεολογίας, ανεξάρτητα κοινωνικής αναφοράς ή απουσίας τέτοιας;)

Απουσιάζει οποιαδήποτε προβληματική για το ποιος και πως αποφασίζει ποια από τα προτάγματα είναι διαπραγματεύσιμα. Ήδη έχουμε δύο εκδοχές που δίνουν την εντύπωση ότι γίνεται κοπτοραπτική στόχων εντελώς καιροσκοπικά και αναλόγως τι βολεύει τον εκάστοτε συνομιλητή.

Ας επαναλάβουμε τα περιβόητα 5 σημεία στην πρωτότυπη μορφή τους θυμίζοντας ότι αποτελούν το πολιτικό κεφάλαιο του ΕΠαΜ, στόχους άμεσους καλέσματος σε όλη την κοινωνία ανεξαρτήτως ιδεολογικών και πολιτικών καταβολών δηλαδή αρκούντως “πλατιά” για να χωράνε από δεξιοί μέχρι αριστεροί.

(α) Μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους, παύση πληρωμών, μονομερής διαγραφή όλων των οφειλών που υπήρξαν προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας.

(β) Ανατροπή εδώ και τώρα όλου του οικοδομήματος συμφωνιών, δεσμεύσεων, παρεμβάσεων και μέτρων που πάρθηκαν από την εποχή του πρώτου μνημονίου.

(γ) Αναθεώρηση των σχέσεων με Ε.Ε. με πρώτο βήμα την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, των ΔΕΚΟ και των υπηρεσιών και υποδομών που ιδιωτικοποιήθηκαν.

(δ) Κάθισμα στο σκαμνί φυσικών και νομικών προσώπων που συμμετείχαν στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και της δημόσιας περιουσίας, δήμευση της περιουσίας αυτών άμεσα υπέρ του δημοσίου αλλά και όσων έχουν αναμιχθεί στην προδοσία εναντίον του λαού με την επιβολή του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης.

(ε) Εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης με διευρυμένη λαϊκή συμμετοχή με μοναδικό αντικείμενο τη σύνταξη και ψήφιση ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος με λαϊκή αντιπροσώπευση με αιρετότητα από τα ανώτερα ως τα κατώτερα όργανα, δεσμευτική εντολή, διαρκή έλεγχο από τα κάτω, υποχρεωτική λογοδοσία προς τους εκλογείς, ανακλητότητα με κάθε αθέτηση εντολής, περιορισμένη θητεία, θέσπιση της εκ περιτροπής εναλλαγής σε αξιώματα.

Έτσι για να έχουμε μια άμεση αναφορά γιατί εδώ γίνεται μία ακόμα λαθροχειρία με την ελπίδα ότι τα μέλη του ΕΠαΜ θα μετράνε μόνο σημεία χωρίς να πολυψάχνουν το περιεχόμενο.

Επί επαφών με Καμμένο η μίνιμουμ συμφωνία ήταν (πηγή “Το Χωνί” 25 Μαρτίου Κυπριώτης):

(β) +  (δ) κουτσουρεμένο “ξήλωμα του καθεστώτος κατοχής που ξεπούλησε τη χώρα” (καμία αναφορά σε τιμωρία και δήμευση περιουσιών) + (ε) αγνώριστο “μια σειρά άλλων δημοκρατικών θεμάτων που θα είναι συμφωνημένα εκ των προτέρων” (στις δημόσιες εκδηλώσεις της εποχής αναφερόταν ότι πρόκειται για την απλή αναλογική)

Άρα στην “περίοδο Καμμένου” από τα φουλ 5 σημεία μένουν βαριά τα 1.5; Από τη μίνιμουμ συμφωνία έχουν αφαιρεθεί: Μη αναγνώριση δημόσιου χρέους, παύση πληρωμών και μονομερής διαγραφή, η έξοδος από το ευρώ και η εθνικοποίηση τραπεζών ΔΕΚΟ και υποδομών, η δήμευση περιουσιών, η Συντακτική Συνέλευση με σειρά αιτημάτων άμεσης δημοκρατίας.

Στην “περίοδο Παπαθεμελή” (πηγή “Ανακοίνωση εκλογικής συνεργασίας” 15 Απριλίου):

(α) κουτσουρεμένο “παύση πληρωμών προς τους δανειστές” (β) + (δ) + (ε) αγνώριστο “απλή αναλογική και αδέσμευτη Εκτελεστική, Δικαστική και Νομοθετική εξουσία”

Οπότε από τα φουλ 5 σημεία μένουν 2.5; (βελτίωση!) Από τη μίνιμουμ συμφωνία έχουν αφαιρεθεί: ή μη αναγνώριση του χρέους και η μονομερής διαγραφή, η έξοδος από την Ευρωζώνη σαν πρώτο βήμα και η εθνικοποίηση τραπεζών, ΔΕΚΟ και υποδομών, όλο το περιεχόμενο της Συντακτικής Συνέλευσης σαν όχημα αμεσοδημοκρατικών αιτημάτων.

Θα προκαλέσει άραγε έκπληξη σε κανέναν αν πούμε ότι το ψήφισμα του Συνεδρίου το οποίο υποτίθεται ότι υλοποιήθηκε έχει μια τρίτη “παραλλαγή” του μίγματος των μεταλλαγμένων προταγμάτων; http://www.epam-hellas.gr/Deltia_typou/736

Απουσιάζει επίσης και κάθε προβληματισμός για το πως γίνεται ενώ με βάση τις ανακοινώσεις του Δ.Καζάκη από το Χωρίς ΦΜ και τις δημοσκοπήσεις του Χωνιού η θέση του ΕΠαΜ για έξοδο από Ευρωζώνη και εθνικό νόμισμα έχει μοιράσει την κοινωνία στα δύο (40%/40%) και είναι το βασικό όπλο του ΕΠαΜ στο διαχωρισμό του από άλλες ασυνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις και ο ομφάλιος λώρος με μια τόσο μεγάλη κοινωνική δεξαμενή είναι πάντα τα πρώτα που πάνε παραπίσω όταν συζητά με ηγεσίες... δεν έρχεται αυτό σε αντίθεση με την λογική προσεγγίζουμε τις ηγεσίες των κομμάτων από τη βάση τους;

Χρειάζεται κάτι άλλο για να δει και ο πιο καλόπιστος ότι τα βασικά προτάγματα γίνονται λάστιχο για να χωρέσει οποιοσδήποτε δέχεται έστω να συνομιλήσει με την ηγετική ομάδα του ΕΠαΜ;

Δεν θα ασχοληθώ με την εκλογική σύμπραξη με τον Παπαθεμελή και τον Παπανικόλα δεν νομίζω ότι αυτό είναι το θέμα όπως φάνηκε από τα παραπάνω, ο καιροσκοπισμός είναι το θέμα και στο κάτω-κάτω ο Πανούσης είναι πιο κατάλληλος. Με την πολύχρονη παρουσία του στο σανίδι έχει πολύ καλύτερη αίσθηση της διαφοράς μεταξύ του απελευθερωτικού γέλιου και του γελοίου.

Στο θέμα της καθόδου σε εκλογές το έργο επαναλαμβάνεται μόνο που αυτή τη φορά το προεδρείο το πάει λίγο πιο μακριά. Τα ερωτήματα εδώ γίνονται το εξής ένα: “Ποιος είναι ενάντια στην κάθοδο του ΕΠαΜ στις εκλογές να κάνει τοποθέτηση” Οι του υπέρ δεν χρειάζεται να τοποθετηθούν.

Προφανώς υπάρχει μόνο ένας τρόπος να κατέβεις στις εκλογές και η απάντηση είναι μονοσήμαντη. Δεν παίζει κανένα ρόλο ο χρόνος, το χρήμα οι δυνατότητες κινητοποίησης, άλλες κεντρικές πρωτοβουλίες που μπορεί να είναι σε εξέλιξη και να δουλεύουν έμμεσα για τις εκλογές προετοιμάζοντας καλύτερα και τη δεύτερη μέρα. Το προεδρείο για να καθησυχάσει και τους πιο απαισιόδοξους (ή προσγειωμένους) δια στόματος Κυπριώτη ανακοινώνει ότι οι εθνικές εκλογές πάνε για Σεπτέμβριο και η πλειονότητα του συνεδρίου πετάγεται από τα καθίσματα και χειροκροτεί. Εδώ χρειάζεται λίγη ψυχανάλυση, πως είναι δυνατόν το ΕΠαΜ που βιάζεται να μας αδειάσει τη γωνιά η κυβέρνηση των δοσίλογων μια ώρα αρχύτερα να χαίρεται που πάνε οι εκλογές 5 μήνες πίσω;

Δυστυχώς δεν θέλει και πολύ φαντασία, είναι το χειροκρότημα της ανακούφισης “γλυτώσαμε τη σφαίρα μπορεί και να προλάβουμε να είμαστε έτοιμοι” το οποίο ήταν και ο στόχος της ανακοίνωσης. Επικυρώνεται έμμεσα και από τον Καζάκη την επομένη στο Χωρίς ΦΜ που ανακοινώνει ότι αν δεν βρεθούν σύμμαχοι ακυρώνεται “η κάθοδος με βασικό κριτήριο όχι το αν είμαστε ή πρόκειται να είμαστε έτοιμοι”. Τι κι αν άλλος σύνεδρος αμέσως μετά την καταλαγή καταγγέλλει τον πρόεδρο του συνεδρίου για διασπορά ψευδών ειδήσεων και αυτός το “παίρνει πίσω”, η δουλειά έχει γίνει και η έγκριση της καθόδου σε εκλογές “όπως και να γίνουν” ολοκληρώνεται με συνοπτικές διαδικασίες.

ΕΠΙΜΎΘΙΟ

Τι απέγινε τελικά με εκείνη την προαναγγελθείσα κλοτσοπατινάδα; Ξεκινά τυπικά εντός συνεδρίου αλλά στην πραγματικότητα μετά το τέλος των εργασιών με την παραχώρηση από το προεδρείο του βήματος στον κ. Μιντεκίδη για θέμα απολύτως εκτός ημερήσιας διάταξης και κανονισμού συνεδρίου χωρίς να ερωτηθεί το σώμα. Ξεκινά ομιλία-καταγγελία η οποία διακόπτεται εν μέσω καθολικών γιουχαϊσμάτων από το σώμα του συνεδρίου ακριβώς κατά τη στιγμή που ετοιμάζεται να εκθέσει ανεπανόρθωτα τόσο τον εαυτό του όσο και τους χειριστές του λέγοντας ότι “με βάση τηλεφωνικές συνομιλίες του συναγωνιστή...” Συνεχίζεται και εκτός συνεδρίου με την ανάρτηση της ομιλίας στο http://www.epam-hellas.gr/Politikos_dialogos/740/ με μία βέβαια “μικρή” διόρθωση, δεν γίνεται πλέον αναφορά σε καταγραφές συνομιλιών που έχουν γίνει από τον καταγγέλλοντα (αυτοενοχοποίηση για ασφαλίτικες πρακτικές φεύγει από το πεδίο της απλής κακοήθειας σ' αυτό της βλακείας). Όποιος έχει γερό στομάχι ας το διαβάσει, αποτελεί μνημείο στο πως δεν πρέπει να γίνεται κριτική (με λογική κουτσομπολιού, με προσωπικούς χαρακτηρισμούς, με αναφορά σε παρασκήνιο που ο αναγνώστης δεν έχει κανένα τρόπο να επιβεβαιώσει τη μία ή άλλη εκδοχή, με μηδενική αναφορά στο δημόσιο λόγο τα γραπτά και τη δράση του καταγγελλόμενου που είναι προσβάσιμα σε όλους και περιέχουν απόψεις και ερωτήματα που πρέπει ή δεν πρέπει να απαντηθούν και τελικά αποτελούν και την ουσία της δράσης για και μέσα στην κοινωνία).

 Προχωράει ένα βήμα παραπέρα “ανακαλύπτοντας” σαν αιτία διασπαστικής τακτικής τον εισοδισμό από “μέλη του ΚΚΕ, Ανταρσυα και άλλων σατανικών αριστερών”. Αυτός ο ισχυρισμός είναι αν μη τι άλλο διπλά κωμικός.

Αφενός οι εκφορείς του δεν αισθάνονται για άλλη μία φορά την ανάγκη να κάνουν έστω και μία ονομαστική αναφορά και να τεκμηριώσουν έστω και με ψιχίο στοιχείων ή ενδείξεων τον ισχυρισμό για τέτοιες οργανωτικές συνδέσεις μελών του ΕΠαΜ με άλλους χώρους.

Αφετέρου είναι η ίδια ηγετική ομάδα που έδωσε μάχη στο συνέδριο με τους υποτιθέμενους “διασπαστές” (στην πραγματικότητα την πλειοψηφία των συνέδρων) ώστε να υπάρχει καταστατική πρόβλεψη για συμμετοχή μελών άλλων κομμάτων και οργανώσεων στο ΕΠαΜ και μάλιστα χωρίς πολιτικές προϋποθέσεις (χωρίς να προβλέπεται ότι δεν μπορεί για παράδειγμα να ανήκουν σε μνημονιακά κόμματα). Δηλαδή έδωσε μάχη για τη νομιμοποίηση του εισοδισμού. Και δεν μπορεί κανείς να αποφύγει για άλλη μια φορά να αναρωτηθεί... προς τι η αγωνία να υπάρχει τέτοια κατοχύρωση; Μήπως έχει η είχε τότε στο εσωτερικό της μέλη άλλων (και δη μνημονιακών) κομμάτων;

Συναγωνιστές, αυτό που με τράβηξε στο εγχείρημα του ΕΠαΜ 2 χρόνια πριν αρχικά ως φίλο και ενδιαφερόμενο με την ουσιαστική σημασία των λέξεων (και όχι της εγγραφής σε κάποια λίστα φίλων) και κάποιους μήνες νωρίτερα με έπεισε αρκετά ώστε να ενταχθώ και στις γραμμές του σαν μέλος δεν ήταν η απόλυτη ταύτιση ούτε με την οικονομική ανάλυση (κυρίως στο πρόσωπο του Δ. Καζάκη) ούτε με το πολιτικό του στίγμα (και η θέση για συσπείρωση σε μέτωπο με συγκεκριμένους στόχους λαϊκής άμυνας και τελικά διεκδίκησης της εξουσίας ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές καταβολές δεν είναι ά-πολίτικη).

Ο Δημήτρης ο Καζάκης παρουσίασε με μοναδικό εκλαϊκευτικό τρόπο και κυρίως απευθείας στον ίδιο το λαό σε άπειρες εκδηλώσεις την σημασία της χρήσης του δημόσιου χρέους και της διαχείρισής του σαν το οικονομικό όπλο επιλογής του καθεστώτος στη συγκυρία. Ταυτόχρονα απέδειξε με απλή αριθμητική και αποκάλυψε το ρόλο των καθεστωτικών δυνάμεων και ειδικά της κυβέρνησης και των χειρισμών της (πχ PSI) στην αναβάθμιση των ποιοτικών χαρακτηριστικών και της σύνθεσης του χρέους σαν όπλο ενάντια στο λαό και όχι στην “λύση” του προβλήματος (που ποτέ από την αρχή αυτής της περιόδου δεν ήταν η επιδίωξη).

Υπεραπλούστευσε κατά τη γνώμη μου την προσέγγιση στο “όπλο στα χέρια ποιου”. Ποιος είναι ο εχθρός δηλαδή, στοχοποιώντας σχεδόν αποκλειστικά τον νέο παράγοντα που έρχεται στο προσκήνιο με την μορφή της Τρόικα και τους ντόπιους πολιτικούς υφισταμένους με τη μορφή κυβέρνησης δοσίλογων και προδοτών. Οι αναφορές στο ποιος είναι “ο εχθρός” έχουν εσχάτως ακόμα περισσότερο εκχυδαϊστεί μιλώντας για ΕΠαΜ ως αντι-κατοχική δύναμη και μόνο. Αγνοώντας ότι πολλοί από εμάς βιώνουν τα μνημόνια στην πλάτη τους (με ανασφάλιστη και ελεύθερου ωραρίου εργασία, με ατομικές συμβάσεις ή μπλοκάκι – που συνδυάζει το 'ανασφάλιστη' μεταφέροντας το κόστος στον εργαζόμενο με το 'ατομική') εδώ και δεκαετίες και πολύ πριν να “θεσμοθετηθούν” από τα μνημόνια. Υπάρχει συγκροτημένος κοινωνικός εχθρός και στο εσωτερικό της χώρας ή με βάση την Ελλάδα που δεν είναι μόνο τα “λαμόγια των ΜΜΕ”. Τα μνημόνια είναι και αυτών το ευαγγέλιο και δεν θα τα ξεφορτωθούμε στην πράξη χωρίς σύγκρουση και με αυτούς. Γιαυτό κάποιους μας ανησυχεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι για παράδειγμα το ΕΠαΜ όλο και περισσότερο ταυτίζει την διακυβέρνηση με την εξουσία συνολικά και τα μνημόνια με το χαρτί που είναι γραμμένα.

Αυτά και πολλά ακόμα κατά τη γνώμη μου “χωρούν” σε συζήτηση με επιχειρήματα εντός παλλαϊκού μετώπου για την εξειδίκευση της τακτικής του (και στο θέμα των εκλογών) αλλά σίγουρα όχι όταν ετσιθελικά επιβάλλονται άνωθεν επιλογές χωρίς συλλογική επικύρωση και κάθε διαφωνία αντιμετωπίζεται σαν εγκατάλειψη της μάχης και διασπαστική τακτική. Υπήρχαν και υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις παρέμβασης όλο το διάστημα πριν και κατά την διάρκεια  της εκλογικής περιόδου που έδιναν έμφαση σε κεντρικές πρωτοβουλίες από τα κάτω (όπως η προετοιμασία γενικής πολιτικής απεργίας και ενόψει πρωτομαγιάς, γενικευμένης στάσης πληρωμών προς το κράτος και πολλά άλλα) αντί για την αποκλειστική στράτευση στη μετατροπή του ΕΠαΜ σε εκλογικό μηχανισμό.

Θα ήθελα να απευθύνω και μια φιλική προειδοποίηση σε όσους συναγωνιστές δίνουν αυτή την περίοδο ψυχή και σώμα για την εκλογική επιτυχία της συμπαράταξης του ΟΧΙ. Μην δεχτείτε να σας ενοχοποιήσουν για το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Δεν έχει την ίδια ευθύνη η ηγετική ομάδα που επιλέγει την τακτική με αυτούς που καλούνται να την εφαρμόσουν. Να ακούτε αυτά που όντως σας λένε και όχι αυτά που θα θέλατε να σημαίνουν. Όταν σας λένε ότι “το μόνο που μπορεί να μας οδηγήσει στην αποτυχία είναι να μην το παλέψουμε εμείς οι ίδιοι αρκετά” εννοούν οι μόνοι που μπορούν να αποτύχουν είναι “εσείς”.  Αν - ειλικρινά δεν το εύχομαι αν θα σήμαινε την απογοήτευση και αποστράτευση συναγωνιστών – το ψηφοδέλτιο του ΟΧΙ καταλήξει να καταγραφεί στα “λοιπά”. Αν κάποιοι επιφανείς είτε αποχωρήσουν μετά τις εκλογές καθότι οι “άχρηστοι” της βάσης του ΕΠαΜ δεν έτρεξαν αρκετά για την εκλογική επιτυχία είτε στην πορεία με τη σταδιακή απομείωση των 5 προταγμάτων σε όλο και πιο φτηνές εκδοχές του πρωτότυπου, πανηγυρικά κηρύξουν την αποστολή του ΕΠαΜ (εσχάτως σαν αντικατοχική δύναμη) περαιωμένη με την αυτοδίκαιη κατάρρευση της πρώτης κατοχικής κυβέρνησης ή την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων άμα τη ολοκλήρωση του έργου τους... μην αφήσετε κανέναν να σας ενοχοποιήσει.

Είναι τελικά η παρούσα μια επιστολή αποχώρησης;

Είναι αποχώρηση από την τακτική της φραξιονιστικής δράσης, των αυθαίρετων άνωθεν αποφάσεων, από τον περιορισμό στο ρόλο του χειροκροτητή και χειρώνακτα-κουβαλητή, του αιμοδότη που αναλαμβάνει να τρέξει γραμμή την οποία δεν συνδιαμόρφωσε (έστω και σαν διαφωνούσα μειοψηφία) επειδή “είμαστε σε εκλογικό πόλεμο”. Δεν είναι αποχώρηση από τις ιδέες της Ιδρυτικής διακήρυξης και των άμεσων στόχων μάχης, δεν είναι αποχώρηση από την προσπάθεια συγκρότησης πολιτικού υποκειμένου με τη μορφή λαϊκού μετώπου και σίγουρα δεν είναι αποχώρηση από τον καθαυτό κοινωνικό πόλεμο. Θα βρεθούμε στη μάχη για μυαλά, στην οικογένεια, τις παρέες, τη γειτονιά, τη δουλειά, τους δρόμους και τα κινήματα.

Γιώργος Τζελέπης,

Εν Αθήναις 26-Απρ-2012