ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ (ΤΖΕΝΗΣ) ΒΑΜΒΑΚΑ

Υποψήφια βουλευτής, στην Β' εκλογική περιφέρεια Πειραιά, με τον ΣΥΡΙΖΑ, 

Παιδοψυχολόγος και μέλος της Κ.Ε. του ΔΗΚΚΙ, της Π.Σ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και της Επιτροπής Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ και δύο χρόνια ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Η κοινωνία κοιτάζει προς το μέρος μας με προσοχή και περιμένει. Τούτη την ώρα στη χώρα βρίσκεται η πρώτη γραμμή ενός παγκόσμιου πολέμου.

Μόνο που ο πόλεμος αυτός δεν είναι πόλεμος ανάμεσα σε κράτη ή σε λαούς αλλά είναι ένας πόλεμος όπου από τη μια μεριά των χαρακωμάτων βρίσκεται το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο και από την άλλοι οι λαοί ανεξαρτήτου εθνικότητας.

Από τη μια μεριά βρίσκονται οι τραπεζίτες και από την άλλη οι εργαζόμενοι. 

Εμείς γίναμε ένα παγκόσμιο πείραμα και ο λαός μας το πειραματόζωο σε ένα σύστημα που καταρρέει. Όλοι γνωρίζουμε ότι δεχόμαστε μια σκληρή οικονομική κρίση που όμως δεν την προκαλέσαμε εμείς.

Η κρίση ξέσπασε πρώτα στην Αμερική. Ύστερα οι τράπεζες κατέρρευσαν. Κατόπιν τα κράτη ανέλαβαν τα χρέη των τραπεζών και κατέρρευσαν οι προϋπολογισμοί.

Η επιλογή των ακριβών δανείων που διασώζουν χρεοκοπημένους τραπεζίτες και προγραμμάτων λιτότητας που διαλύουν τις κοινωνίες, απειλεί πλέον όχι μόνο να διαλύσει την κοινωνική συνοχή, αλλά και την ίδια τη συστημική ευστάθεια της παγκόσμιας οικονομίας. Είναι βέβαιο ότι η παγκόσμια οικονομική  κρίση δεν μπορεί πια να αντιμετωπισθεί με την εύκολη συνταγή της λιτότητας, με την αρχιτεκτονική του ευρώ και με απόπειρες κατευνασμού των αγορών μέσα από μνημόνια που διαλύουν τις κοινωνίες. 

Και αυτός ο φαύλος κύκλος δεν σταματά και δεν πρόκειται να σταματήσει, όσο οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν αντιμετωπίζουν τις θεμελιώδεις αιτίες της κρίσης δηλαδή:

Την υπερσυσώρρευση κεφαλαίου και πλούτου.

Τις μεγάλες κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες

Την ανεξέλεγκτη πια κυριαρχία των τραπεζών και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου έναντι της πραγματικής οικονομίας και της παραγωγής αγαθών.

Και φυσικά την ολοένα και εντεινόμενη άδικη και άνιση διανομή του πλούτου.

Αυτή λοιπόν η κρίση δεν είναι ούτε πρόσκαιρη, ούτε εφήμερη και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς μεγάλες ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης, χωρίς ριζικές αλλαγές στη δομή της παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης.

Συνεπώς το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κόσμος και οι κοινωνίες βρίσκονται μπροστά σε ένα απόλυτο αδιέξοδο και δεν υπάρχουν λύσεις. Λύσεις υπάρχουν αλλά βρίσκονται έξω από το κυρίαρχο μοντέλο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Γι΄ αυτό άλλωστε και το βλέπουμε να καταρρέει.

Εμείς αγωνιζόμαστε για να τα αλλάξουμε, όλα αυτά.

Εδώ όμως τίθεται το ερώτημα πως βρεθήκαμε όλοι εμείς σε αυτό το αδιέξοδο;

Πως η χώρα μας βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα αυτής της παγκόσμιας κρίσης;

Δε βρέθηκε τυχαία αλλά εξαιτίας των καταστροφικών και απαράδεκτων μεθοδεύσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου που άνοιξε κρυφά από τον ελληνικό λαό, την πόρτα της Ευρώπης στο ΔΝΤ και στα καταστροφικά του προγράμματα, πριν ακόμη αναλάβει την διακυβέρνηση του ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση εδώ και δύο χρόνια με απίστευτο επαγγελματισμό και κυνισμό, εκτελεί ένα προσυμφωνημένο συμβόλαιο θανάτου της ελληνικής κοινωνίας, οικονομικής και κοινωνικής διάλυσης και εκποίησης του Δημόσιου πλούτου.

Με λίγα λόγια, υπέγραψε ερήμην του ελληνικού λαού, την παράδοση της χώρας μας στα ντόπια και ξένα συμφέροντα. Μια παράδοση που συντελείται σε μια κρίσιμη στιγμή, αναδιάταξης των συσχετισμών στην εύθραυστη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου όπου η Τουρκία, επιδιώκει να ηγεμονεύσει στις αναδυόμενες Αραβικές χώρες και η κυβέρνηση, όχι μόνο, της επιτρέπει να επικαλείται επιλεκτικά το Διεθνές Δίκαιο, όταν έχει επί 38 χρόνια στρατό κατοχής στη Βόρεια Κύπρο, αλλά αποσύρει και την πάγια υποστήριξη μας, στο αίτημα του Παλαιστινιακού λαού για αυτόνομο Παλαιστινιακό κράτος.

Ο εχθρός λοιπόν δεν είναι απ΄ έξω, αλλά εντός των τειχών, γιατί οι κυρίαρχες δυνάμεις της παρασιτικής αστικής τάξης της πατρίδας μας και τα «δεκανίκια» τους, δημιουργούν στον ελληνικό λαό, στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και στον Ελληνισμό ολόκληρο, το σύνδρομο του τρόμου και την ψυχολογία της υποταγής στον Νέο- Οθωμανό δυνάστη, προσπαθώντας να συντρίψουν το φρόνημα του. Γιατί η προκοπή και η ύπαρξη ενός λαού, όπως απέδειξε η μακραίωνη ιστορία μας, βασίζεται πρωταρχικά στο φρόνημα του. Αυτό το φρόνημα λοιπόν υποσκάπτεται εκ των έσω.

Έφτασε λοιπόν η ώρα ο Ελληνικός λαός να αποφασίσει, αν θα αφήσει να συνεχιστεί όλη αυτή η πολιτική και τραγική παρωδία. Την κατάρρευση της Ιστορίας του, της Δημοκρατίας του, του Πολιτισμού του, της Κοινωνίας του και της Αξιοπρέπειας του.

Η μόνη μας επιλογή είναι:

Η ανατροπή της ξένης κατοχής των εντολοδόχων και δωσίλογων της κυβέρνησης Παπανδρέου που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήρθαν για να μας «σώσουν». Φτάνει  πια!

Δεν αντέχουμε άλλο τα σκληρά μέτρα που μας επιβάλουν με εντολές της ΤΡΟΪΚΑ, και μας χτυπάνε μέσα από μνημόνια και σκληρά νομοσχέδια, μειώνοντας μισθούς, συντάξεις σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, απολύσεις μέσω «εφεδρείας» και μας επιβαρύνουν με πρόσθετα χαράτσια που αδυνατούμε να πληρώσουμε πάντα με την συναίνεση των υπόλοιπων φασιστικών κομμάτων που έχουν για δεκανίκια τους.

Η Ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο σε όλες τις ηλικίες και κυρίως στα παιδιά μας που αναγκάζονται να φεύγουν σε άλλες χώρες για να μπορούν να επιβιώσουν και να αναγνωριστούν οι σπουδές τους. Κι αυτό εξαιτίας της διάλυσης του Εκπαιδευτικού Συστήματος που κόβει τη δυνατότητα και το δικαίωμα τους στη Δωρεάν, Δημόσια Παιδεία. Η εκπαίδευση στη χώρα μας έχει καταντήσει ταξικό προνόμιο. Μόνο τα παιδιά των πλουσίων μπορούν να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές στα σχολεία. Κενές είναι οι θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού, δεν υπάρχουν βιβλία. Έχουμε προηγμένη τεχνολογία. Τα παιδιά μας διαβάζουν μέσω διαδικτύου. Σε λίγο δεν θα χρειάζονται οι εκπαιδευτικοί όλα τα μαθήματα τους θα τα διδάσκονται μέσω Η/Υ.

Κι όλα αυτά με εντολές από την ΤΡΟΪΚΑ και συνεχείς εκβιασμούς για καινούργια μνημόνια από την κυβέρνηση και συγχρόνως αναγγελίες φόρων…φόρων…φόρων….

Και αναπάντητα ερωτήματα:

Γιατί δεν φορολογούνται οι κάτοχοι χρημάτων  που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες της Ελβετίας;

Γιατί δεν φορολογούνται οι εφοπλιστές;

Γιατί δεν φορολογείται ο συσσωρευμένος πλούτος, η πολυτέλεια, οι υπέρογκες καταθέσεις και τα μερίσματα από μετοχές;

Γιατί δεν φορολογούνται οι χρηματιστηριακές συναλλαγές και η τεράστια εκκλησιαστική περιουσία;

Γιατί δεν φορολογούνται αυτοί που γέμισαν την Ελλάδα με βίλλες  offshore, εξοχικές κατοικίες με άδεια ναΐσκου, κότερα με βιτρίνα τουριστικής επιχείρησης και ότι άλλο μπορούσαν από κοινού να σκαρφιστούν οι κυβερνώντες με τους πλούσιους φίλους τους;

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα έκαναν όλα αυτά. Σημίτης και Καραμανλής.

Όμως για όλα αυτά υπάρχουν λύσεις.

Να πληρώσουν οι πλούσιοι. Οι έχοντες και κατέχοντες.

Υπάρχουν προτάσεις ως μοναδική διέξοδος για να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και να ανοίξουμε ξανά την κοινωνική προοπτική.

Οριστική απαλλαγή από τα Μνημόνια κι από το φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Δηλαδή αυτό που η σημερινή κυβέρνηση αρνείται να κάνει, και το πληρώνει ολόκληρη η κοινωνία.

Την άμεση κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, ο οποίος σήμερα χρηματοδοτείται και ενισχύεται από το κοινωνικό σύνολο.

Με τα πλεονεκτήματα που μας δίνουν οι τρεις πρώτες προτάσεις, μπορεί να λειτουργήσει η τέταρτη. Με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τις διαθέσεις και τις κερδοσκοπικές προτεραιότητες του κεφαλαίου. Με ανασυγκρότηση των παραγωγικών κλάδων, επένδυση στην σταθερή και μόνιμη απασχόληση,  ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας. Αλλά το σημαντικό: όλα αυτά ενταγμένα σε μια ολοκληρωμένη επεξεργασία εναλλακτικής αναπτυξιακής στρατηγικής, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας.

Τελευταία πρόταση αλλά εξαιρετικά καθοριστική: Η οικοδόμηση μιας ασπίδας προστασίας των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Η προοδευτική αναδιανομή του πλούτου, η διασφάλιση των δημόσιων αγαθών και η διεύρυνση του κοινωνικού κράτους.

Υπάρχουν λύσεις όπως βλέπετε. Δεν είναι εύκολες αλλά μπορούν να υλοποιηθούν. Θέλουν θέληση και αγώνα.

Αγώνα για την χειραφέτηση από το κεφάλαιο και τους κερδοσκόπους.

Αγώνα για μια νέα, δημοκρατική και κοινωνική Ελλάδα και Ευρώπη.

Αγώνας που πρέπει να τον δώσουμε χέρι χέρι όλοι μαζί.

Η δύναμη μας είναι στην ενότητα και την αλληλεγγύη. Το ζήσαμε μέσα στο πλήθος των αγανακτισμένων συμπολιτών μας στις πλατείες, στο τεράστιο κίνημα των συνδικάτων διεκδικώντας το δικαίωμα τους στην εργασία και την αξιοπρέπεια,  στο ξεσηκωμό της πανεπιστημιακής κοινότητας απέναντι σε έναν νόμο που καταργεί ουσιαστικά το δημόσιο πανεπιστήμιο και στα σχολεία με τα κενά εκπαιδευτικού προσωπικού, την ανυπαρξία βιβλίων, τις κτιριακές ελλείψεις και την συνολική τραγική υποβάθμιση του Δημόσιου σχολείου. Το είδαμε στην Δημόσια Υγεία να παραδίδεται στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Και τελευταία το ζήσαμε στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου με ένα καινούργιο ΌΧΙ μέσα από την αγανάκτηση των παιδιών μας, που έστρεψαν το βλέμμα απαξιώνοντας με την στάση τους, τους  πολιτικούς της κυβερνητικής εξουσίας που παρευρίσκοντο εκεί σε όλες τις πόλεις της χώρας μας, ξεσηκώνοντας σε αντίδραση γονείς και πολίτες, να φωνάζουν τα συνθήματα που ακούγονταν πριν περίπου 38 χρόνια «ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

Έφτασε λοιπόν ο καιρός να κατέβουμε σε εκλογές και όχι σε άχρηστες αναβολές «σωτηρίας» που δεν μας βοηθούν σε τίποτα όπως μας πρότεινε η κατοχή του κεφαλαίου για να κερδίσει χρόνο παραμονής στην εξουσία. Γιατί κάτι τέτοιο θα μας έκανε συνεργούς σε μια καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου αλλά και της άνομης κυβέρνησης Παπαδήμου.

Εκλογές λοιπόν ώστε να απαλλαγούμε από όλο αυτό το σαθρό μίγμα της συνδυαστικής νεοφιλελεύθερης  πολιτικής ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ που συνθέτουν μια νέα κυβέρνηση που θα μας φέρει γρηγορότερα στην οικονομική καταστροφή.

Γιατί και η ΝΔ έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης της πολιτικής της με μίζες και σκάνδαλα που κουκουλώθηκαν επί εποχής κυβέρνησης Καραμανλή συνεχίζοντας και με την κυβέρνηση Παπανδρέου με την στήριξη του σχετικού «κολοτούμπα παντός καιρού» Γ. Καρατζαφέρη που συντελεί ως «δεκανίκι» σε όλη αυτή τη φασιστική κατοχή!

Η νίκη ανήκει καθαρά στην  Αριστερά που είναι πάντα δίπλα στους αγώνες του ελληνικού λαού, διεκδικώντας μια πραγματική και άμεση Δημοκρατία!

Μια Δημοκρατία που αιμορραγεί δυστυχώς αρκετές δεκαετίες τώρα!