Για αναστοχασμό της δράσης και των πρακτικών σε όσους διήλθαν ή παραμένουν ακόμη εγκλωβισμένοι ακουσίως στο σχήμα.
Η ιδρυτική πράξη του Ε.ΠΑ.Μ. ήταν η συνδιάσκεψη την οποία συγκάλεσε την 16 Ιουλίου του 2011 μια ομάδα ανθρώπων με προηγούμενη περιήγηση σε χώρους προβληματισμού και δράσης πέραν των συγκροτημένων πολιτικών δυνάμεων του τόπου (Σεισάχθεια, Σπίθες κλπ). Σ΄αυτήν παρουσιάστηκε μια εξαιρετική, πρωτότυπη για τα μέχρι στιγμής δεδομένα διακήρυξη, έτσι όπως τελικά διαμορφώθηκε, που αφού εντόπιζε με διαύγεια την κατάσταση στην οποία μας είχε οδηγήσει το καθεστώς υποτέλειας της χώρας στους δανειστές, έθετε μια σειρά αλληλένδετων αγωνιστικών στόχων, απαραίτητων για την έξοδο από την κατάσταση αυτή, τις οποίες όλοι συνομολογήσαμε.
Η ιδρυτική πράξη του Ε.ΠΑ.Μ. ήταν η συνδιάσκεψη την οποία συγκάλεσε την 16 Ιουλίου του 2011 μια ομάδα ανθρώπων με προηγούμενη περιήγηση σε χώρους προβληματισμού και δράσης πέραν των συγκροτημένων πολιτικών δυνάμεων του τόπου (Σεισάχθεια, Σπίθες κλπ). Σ΄αυτήν παρουσιάστηκε μια εξαιρετική, πρωτότυπη για τα μέχρι στιγμής δεδομένα διακήρυξη, έτσι όπως τελικά διαμορφώθηκε, που αφού εντόπιζε με διαύγεια την κατάσταση στην οποία μας είχε οδηγήσει το καθεστώς υποτέλειας της χώρας στους δανειστές, έθετε μια σειρά αλληλένδετων αγωνιστικών στόχων, απαραίτητων για την έξοδο από την κατάσταση αυτή, τις οποίες όλοι συνομολογήσαμε.
Το ρηξικέλευθο σημείο στην προσπάθεια αυτή ήταν η έκκληση σε όλους ανεξαιρέτως τους συμπολίτες μας, ανεξάρτητα από πολιτική προέλευση και συγκεκριμένη κοινωνική ένταξη, να αγωνισθούν σε ένα εθνικό και κοινωνικό απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στο καθεστώς κατοχής της χώρας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, σε συνεργασία με το πολιτικό προσωπικό του σύγχρονου δωσιλογισμού και της υποταγμένης κεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας της χώρας.
Δυστυχώς όπως εκ των υστέρων φάνηκε, το σημείο αυτό μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνεται στις εξαρχής εγγενείς αδυναμίες του εγχειρήματος που ήταν εν τέλει υπονομευμένο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά τις διακηρύξεις της, η αρχική αυτή ομάδα είχε μια ηγεμονιστική αντίληψη, επιμελώς συγκεκαλυμμένη, μεταξύ δε των μελών υπήρχαν άτομα με μακρά θητεία και μέχρι προ τινος στους μηχανισμούς του κράτους και του κυρίαρχου κομματικού συστήματος, που έθεταν βαθιά το αποτύπωμά τους στις συμπεριφορές και τις επιδιώξεις τους. Από την άλλη πλευρά, οι περισσότεροι από όσους προσήλθαν από άλλους δρόμους στο εγχείρημα αυτό, με βάση αυτή τη διακήρυξη, δεν είχαν μεγάλη συμμετοχή μέχρι πρότινος στα κοινά, μετά από τον πολυετή εφησυχασμό και την απάθεια, την οποία είχε καλλιεργήσει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.
Προσχώρησαν μετά τη συμμετοχή τους στην εξεγερσιακή κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας, όπως εκφράστηκε με το εν πολλοίς αυθόρμητο κίνημα των πλατειών στην προσπάθεια να αποκρούσουν ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής τη βάρβαρη επίθεση του καθεστώτος ενάντια στον πυρήνα των δικαιωμάτων τους που υπονόμευαν την ίδια τη ζωή και το μέλλον τους. Δυστυχώς παρά τα αιτήματα περί «άμεσης δημοκρατίας» που εμφανίστηκαν ορμητικά από το κίνημα αυτό στις πλατείες σε αντιπαράθεση με το κομματοκρατικό σύστημα εξουσίας στο οποίο είχαν οι πολίτες υποταγεί για δεκαετίες, δεν έγινε εφικτό να έχουν συνέχεια, εμβάθυνση, περαιτέρω αναζήτηση, αγωνιστική διεκδίκηση και οργανωτική προσπάθεια.
Η μακροχρόνια απουσία όλων των πολιτών από τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες, η απάθεια και η απόσυρση στο ιδιωτικό, ήταν ανασταλτικοί παράγοντες που δεν επέτρεψαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα την αντιστροφή σε μια διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση, στον αγώνα τους να αποτρέψουν μια τόσο βίαιη και συμπυκνωμένη χρονικά επίθεση, υποκύπτοντας στην εύκολη λύση του μεσσιανισμού. Η πρόσκληση προσχώρησης όλων, ανεξαρτήτως προέλευσης και ένταξης, με τη διατήρηση των δεδομένων τους,δεν οδηγεί στη διάνοιξη ενός άλλου δρόμου, αλλά σημαίνει την πλήρη αποϊδεολογικοποίηση, την απογύμνωση των στόχων από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο, αποστερώντας τους από κάθε πρόσημο, με κίνδυνο την έμπρακτη ακύρωσή τους.
Μπορεί σε υλικό επίπεδο οι κοινωνικές σχέσεις και οι κοινωνικές τάξεις να επαναπροσδιορίζονται, με τη βίαιη καθοδική κοινωνική κινητικότητα και τη ρευστοποίηση της κοινωνικής υπόστασης των μικροαστικών στρωμάτων, αλλά στο κοινωνικό φαντασιακό δεν συμβαίνει αυτόματα, και τουλάχιστον όχι ακόμη, το ίδιο. Η μετουσίωση σε πολιτική έκφραση των κοινωνικών αυτών διεργασιών αποτελεί μια επίπονη διαδικασία όπου το πολιτικό υποκείμενο θα πρέπει να παρέμβει καθοριστικά με πολύ συγκεκριμένους τρόπους, δεδομένου επιπροσθέτως ότι στις συνθήκες που βιώνουμε, η υλική εξαθλίωση των ανθρώπων οδηγεί και στην ψυχολογική τους καθήλωση και την υποχώρηση του ορίζοντά τους στο πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο.
Από τη συνδιάσκεψη αυτή και εν όψει ενός Συνεδρίου, το οποίο θα καθοριζόταν σύντομα για να θεσμοθετήσει τους κανόνες και το πλαίσιο λειτουργίας του νέου μορφώματος, αφού είχαν κατατεθεί πολλές προτάσεις, εξελέγησαν με πρόταση της ηγετικής μορφής του, δύο «άτυπες» προσωρινές ομάδες «συντονισμού», η Πολιτική Επιτροπή Παρέμβασης και η Οργανωτική Επιτροπή. Η πρώτη είχε στόχο να παρεμβαίνει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο με ανακοινώσεις και άλλες παρεμβάσεις σε σχέση με τις τρέχουσες εξελίξεις για να εκφέρει τις απόψεις του κινήματος δημόσια και η δεύτερη με στόχο την οργανωτική συγκρότηση και τη διοργάνωση το συντομότερο δυνατόν Συνεδρίου. Τα περισσότερα μεταξύ των προταθέντων προσώπων να στελεχώσουν τις δύο αυτές ομάδες ήταν τα μεταξύ τους γνώριμα στελέχη του αρχικού κύκλου και εξελέγησαν. Μάλιστα τονίστηκε, προς αποτροπή ίσως υποψηφιοτήτων, η απαιτούμενη σκληρή δουλειά και η εγρήγορση, όσων θα υπέβαλαν την υποψηφιότητά τους.
Ερχόμενος από άλλο δρόμο και συμμετέχοντας με άλλους συναγωνιστές στη συνδιάσκεψη αυτή προτάθηκα για την Πολιτική Επιτροπή και έγινα αποδεκτός, παρά το γεγονός ότι δεν προερχόμουν από την αρχική ομάδα πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση του μετώπου. Το γεγονός αυτό θεώρησα πολύ ενθαρρυντικό, και άλλωστε η συμμετοχή μου σ’ αυτήν σε όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της ήταν ενεργητική και ενθουσιώδης σε όλα τα επίπεδα. Δημιουργία οργανώσεων στις περιοχές κατοικίας μου (Αττική και επαρχία) και όχι μόνον, συμμετοχή στις ανακοινώσεις, αρθρογραφία, γενικότερη συμβολή στην επικοινωνιακή πολιτική, συντονισμός διαφόρων οργανώσεων, οργάνωση των αγώνων για την απόκρουση των μέτρων του καθεστώτος και τέλος υλικών πόρων, χρηματικών ή μη, από το υστέρημά μου στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Φυσικά δεν διεκδικώ, αναφέροντας τα παραπάνω καμία αποκλειστικότητα στους αγώνες ή δάφνες. Η συμβολή άλλων συναγωνιστών υπήρξε μεγαλύτερη ή καλύτερη.
Η λειτουργία του σχήματος ήταν στο αρχικό αυτό στάδιο άμορφη, με προσπάθεια να τηρηθούν κάποιοι στοιχειώδεις δημοκρατικοί κανόνες, οι οποίοι για να νομιμοποιούνται θα έπρεπε να είναι καταστατικά κατοχυρωμένοι. Αυτός ήταν και ο λόγος που επιβαλλόταν να συγκληθεί το συντομότερο δυνατόν ένα Συνέδριο ή εν πάση περιπτώσει ένα αντιπροσωπευτικό σώμα αποφάσεων, από τα μέλη που αυξάνονταν έστω και άνισα σε όλη τη χώρα. Δυστυχώς η προσπάθεια αυτή που από τον Οκτώβριο είχε τεθεί επί τάπητος και από τη δική μας πλευρά, αντιμετώπιζε προσκόμματα. Οι επιτροπές αυτές στη συνέχεια σταδιακά αποψιλώθηκαν για διάφορους λόγους, αφού και η συμμετοχή πολλών από τους εκλεγέντες ήταν μηδαμινή, ενώ τελικά συγχωνεύθηκαν, για λόγους που δεν κατανόησα παρά μόνο εκ των υστέρων. Αρκετά από τα πρόσωπα που αποχώρησαν σιωπηλά πιθανόν να είχαν αντιληφθεί νωρίτερα τις εξελίξεις που θα ακολουθούσαν. Άλλωστε κάποια από αυτά παραιτήθηκαν αιτιολογημένα για σοβαρούς λόγους, οι οποίοι στη συνέχεια κατέστησαν πιο ανάγλυφοι.
Τα περισσότερα από τα πρόσωπα που παρέμειναν δεν είχαν επαρκή πολιτική συγκρότηση, αποτελούνταν κυρίως από ανθρώπους του περιβάλλοντος του νέου μεσσία – άτυπου ιδρυτή – με αρμοδιότητες ελέγχου των βασικών κρίκων του εγχειρήματος. Έλεγχος της κεντρικής βάσης δεδομένων των μελών, τεχνικοί για τα μέσα επικοινωνίας, πωλητές βιβλίων του ηγέτη, διάφορες επικουρικές δραστηριότητες, έλεγχος των επιμέρους οργανώσεων κλπ. Οι περισσότερες συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από τετριμμένα τεχνικά και πρακτικά ζητήματα και τον τελευταίο και καθοριστικό ρόλο είχε πάντοτε ο «πατέρας» – ηγέτης, ο οποίος ήταν αυτονομημένος από τις διαδικασίες της οργάνωσης, επιτελώντας ως μοναδικός ειδήμων το καθήκον της «διαφώτισης του λαού» και της προσέλκυσής του, είτε από τη ραδιοφωνική του εκπομπή στο ΡΑΔΙΟ 9, είτε με την περιήγησή του με ζωντανές ομιλίες σε όλη τη χώρα, που παρά τις συνεχείς προτροπές πολλών, χωρίς να επιδιώξει ή να διευκολύνει την ανάδειξη ή την ενεργητική συμμετοχή άλλων, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων.
Από τη συνδιάσκεψη αυτή και εν όψει ενός Συνεδρίου, το οποίο θα καθοριζόταν σύντομα για να θεσμοθετήσει τους κανόνες και το πλαίσιο λειτουργίας του νέου μορφώματος, αφού είχαν κατατεθεί πολλές προτάσεις, εξελέγησαν με πρόταση της ηγετικής μορφής του, δύο «άτυπες» προσωρινές ομάδες «συντονισμού», η Πολιτική Επιτροπή Παρέμβασης και η Οργανωτική Επιτροπή. Η πρώτη είχε στόχο να παρεμβαίνει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο με ανακοινώσεις και άλλες παρεμβάσεις σε σχέση με τις τρέχουσες εξελίξεις για να εκφέρει τις απόψεις του κινήματος δημόσια και η δεύτερη με στόχο την οργανωτική συγκρότηση και τη διοργάνωση το συντομότερο δυνατόν Συνεδρίου. Τα περισσότερα μεταξύ των προταθέντων προσώπων να στελεχώσουν τις δύο αυτές ομάδες ήταν τα μεταξύ τους γνώριμα στελέχη του αρχικού κύκλου και εξελέγησαν. Μάλιστα τονίστηκε, προς αποτροπή ίσως υποψηφιοτήτων, η απαιτούμενη σκληρή δουλειά και η εγρήγορση, όσων θα υπέβαλαν την υποψηφιότητά τους.
Ερχόμενος από άλλο δρόμο και συμμετέχοντας με άλλους συναγωνιστές στη συνδιάσκεψη αυτή προτάθηκα για την Πολιτική Επιτροπή και έγινα αποδεκτός, παρά το γεγονός ότι δεν προερχόμουν από την αρχική ομάδα πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση του μετώπου. Το γεγονός αυτό θεώρησα πολύ ενθαρρυντικό, και άλλωστε η συμμετοχή μου σ’ αυτήν σε όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της ήταν ενεργητική και ενθουσιώδης σε όλα τα επίπεδα. Δημιουργία οργανώσεων στις περιοχές κατοικίας μου (Αττική και επαρχία) και όχι μόνον, συμμετοχή στις ανακοινώσεις, αρθρογραφία, γενικότερη συμβολή στην επικοινωνιακή πολιτική, συντονισμός διαφόρων οργανώσεων, οργάνωση των αγώνων για την απόκρουση των μέτρων του καθεστώτος και τέλος υλικών πόρων, χρηματικών ή μη, από το υστέρημά μου στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Φυσικά δεν διεκδικώ, αναφέροντας τα παραπάνω καμία αποκλειστικότητα στους αγώνες ή δάφνες. Η συμβολή άλλων συναγωνιστών υπήρξε μεγαλύτερη ή καλύτερη.
Η λειτουργία του σχήματος ήταν στο αρχικό αυτό στάδιο άμορφη, με προσπάθεια να τηρηθούν κάποιοι στοιχειώδεις δημοκρατικοί κανόνες, οι οποίοι για να νομιμοποιούνται θα έπρεπε να είναι καταστατικά κατοχυρωμένοι. Αυτός ήταν και ο λόγος που επιβαλλόταν να συγκληθεί το συντομότερο δυνατόν ένα Συνέδριο ή εν πάση περιπτώσει ένα αντιπροσωπευτικό σώμα αποφάσεων, από τα μέλη που αυξάνονταν έστω και άνισα σε όλη τη χώρα. Δυστυχώς η προσπάθεια αυτή που από τον Οκτώβριο είχε τεθεί επί τάπητος και από τη δική μας πλευρά, αντιμετώπιζε προσκόμματα. Οι επιτροπές αυτές στη συνέχεια σταδιακά αποψιλώθηκαν για διάφορους λόγους, αφού και η συμμετοχή πολλών από τους εκλεγέντες ήταν μηδαμινή, ενώ τελικά συγχωνεύθηκαν, για λόγους που δεν κατανόησα παρά μόνο εκ των υστέρων. Αρκετά από τα πρόσωπα που αποχώρησαν σιωπηλά πιθανόν να είχαν αντιληφθεί νωρίτερα τις εξελίξεις που θα ακολουθούσαν. Άλλωστε κάποια από αυτά παραιτήθηκαν αιτιολογημένα για σοβαρούς λόγους, οι οποίοι στη συνέχεια κατέστησαν πιο ανάγλυφοι.
Τα περισσότερα από τα πρόσωπα που παρέμειναν δεν είχαν επαρκή πολιτική συγκρότηση, αποτελούνταν κυρίως από ανθρώπους του περιβάλλοντος του νέου μεσσία – άτυπου ιδρυτή – με αρμοδιότητες ελέγχου των βασικών κρίκων του εγχειρήματος. Έλεγχος της κεντρικής βάσης δεδομένων των μελών, τεχνικοί για τα μέσα επικοινωνίας, πωλητές βιβλίων του ηγέτη, διάφορες επικουρικές δραστηριότητες, έλεγχος των επιμέρους οργανώσεων κλπ. Οι περισσότερες συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από τετριμμένα τεχνικά και πρακτικά ζητήματα και τον τελευταίο και καθοριστικό ρόλο είχε πάντοτε ο «πατέρας» – ηγέτης, ο οποίος ήταν αυτονομημένος από τις διαδικασίες της οργάνωσης, επιτελώντας ως μοναδικός ειδήμων το καθήκον της «διαφώτισης του λαού» και της προσέλκυσής του, είτε από τη ραδιοφωνική του εκπομπή στο ΡΑΔΙΟ 9, είτε με την περιήγησή του με ζωντανές ομιλίες σε όλη τη χώρα, που παρά τις συνεχείς προτροπές πολλών, χωρίς να επιδιώξει ή να διευκολύνει την ανάδειξη ή την ενεργητική συμμετοχή άλλων, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων.
Η προσφορά αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα βαθμό ανεκτίμητη, αλλά παραμένει ερώτημα αν ήταν ανιδιοτελής, δεδομένης της αποκλειστικής προσωπικής προβολής. Από κανέναν δεν θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν τα επικοινωνιακά του προσόντα, ούτε οι εξαιρετικές και ξεκάθαρες οικονομικές αναλύσεις. Από το σημείο αυτό βέβαια μέχρι την οργάνωση της πολιτικής σε συλλογικό επίπεδο η απόσταση είναι τεράστια. Η μεγαλύτερη συμμετοχή των υπολοίπων περιορίστηκε στην έκδοση ανακοινώσεων για διάφορα ζητήματα της επικαιρότητας. Το αίτημα, από πολλές πλευρές, για συγκεκριμενοποίηση των γενικών στόχων με πρόταση προγράμματος για την οικονομία, τις κοινωνικές προτεραιότητες και την πολιτειακή ανασυγκρότηση, που θα διευκόλυνε τον προσανατολισμό και την προσέλκυση των πολιτών, δεν θεωρήθηκε δόκιμο, με το επιχείρημα ότι ένα μέτωπο δεν μπορεί να υπεισέρχεται σε τέτοια ζητήματα.
Θα πρέπει να επισημανθεί η συνεπής στάση ορισμένων συναγωνιστών, που είχαν πάντα καθαρή φωνή, έκαναν αιτιολογημένες παρεμβάσεις με σοβαρά επιχειρήματα, ξεκάθαρες τοποθετήσεις, και προσπάθησαν με όλες τους τις δυνάμεις να προωθήσουν κατά τον καλύτερο τρόπο τους στόχους που είχαν διακηρυχθεί, υποβάλλοντας συγκεκριμένες προτάσεις και συμβάλλοντας δημιουργικά κατά το δυνατόν στη δημιουργία των καλύτερων προϋποθέσεων για τη συνέχιση του εγχειρήματος, όπως είχε επίσημα μορφοποιηθεί. Δυστυχώς ήταν μειοψηφία, ενώ στο τέλος λόγω της ξεκάθαρης και αδιαπραγμάτευτης στάσης τους απέναντι στα νοσηρά φαινόμενα, διασύρθηκαν και συκοφαντήθηκαν βάναυσα από τους μηχανισμούς που επιζήτησαν την εξόντωσή τους, ώστε αυτοί να συνεχίσουν απρόσκοπτα το καταστροφικό τους έργο.
Η Προμετωπίδα του «μετώπου», που διαφημίστηκε όσο τίποτε άλλο, υπήρξε η έννοια της αλληλεγγύης και η έμπρακτη εφαρμογή της, τόσο εντός όσο και στον περίγυρο. Υποτίθεται ότι αυτό θα αποτελούσε έναν από τους βασικούς παράγοντες διαφοροποίησης τουΕ.ΠΑ.Μ. έναντι των υφισταμένων πολιτικών σχηματισμών. Ποιά αλληλεγγύη, εδώ σε κάθε ευκαιρία ακονίζονταν μαχαίρια για ανθρωποσφαγές. Όσο για την περιβόητη ιατρική αλληλεγγύη, αναζητήστε τη στις ελληνικές καλένδες. Για λίγο λειτούργησε η νομική ομάδα για την προσφορά υπηρεσιών στα μέλη αλλά κι αυτό εμποδίστηκε από τις αγκυλώσεις του κύκλου της ηγετικής ομάδας.
Από την άλλη πλευρά, η μεγάλη μάζα των μελών που συμμετείχαν στις επιμέρους τοπικές οργανώσεις, σχετικά αποκομμένη από τα τεκταινόμενα σε κεντρικό επίπεδο, εμφορούμενη από μια πανσπερμία αντιλήψεων και απόψεων, που δεν έγινε δυνατόν να συγκλίνουν και να συγκροτηθούν σε ενιαίο πλαίσιο, προσπαθούσε σχεδόν στα τυφλά να αντιμετωπίσει με συγκεκριμένες δράσεις τις επιθέσεις του καθεστώτος χωρίς στοχασμό και αναστοχασμό, δράσεις σημαντικές αλλά όχι κατ’ ανάγκη ρηξικέλευθες, ούτε πρωταγωνιστικές, αναλώθηκε σε μια αδιέξοδη πολλές φορές ομφαλοσκόπηση σε σοβαρά ζητήματα οργανωτικής συγκρότησης με θολές αντιλήψεις περί δημοκρατικής συγκρότησης και άμεσης δημοκρατίας, ενώ επικρατούσε σύγχυση μεταξύ αντιστάσεων σε μέτρα του καθεστώτος, πολιτικής στόχευσης στην ανατροπή του και ριζικής αλλαγής του κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων, αποτέλεσμα της πλήρους αποϊδεολογικοποίησης που επισημάνθηκε παραπάνω.
Η Προμετωπίδα του «μετώπου», που διαφημίστηκε όσο τίποτε άλλο, υπήρξε η έννοια της αλληλεγγύης και η έμπρακτη εφαρμογή της, τόσο εντός όσο και στον περίγυρο. Υποτίθεται ότι αυτό θα αποτελούσε έναν από τους βασικούς παράγοντες διαφοροποίησης τουΕ.ΠΑ.Μ. έναντι των υφισταμένων πολιτικών σχηματισμών. Ποιά αλληλεγγύη, εδώ σε κάθε ευκαιρία ακονίζονταν μαχαίρια για ανθρωποσφαγές. Όσο για την περιβόητη ιατρική αλληλεγγύη, αναζητήστε τη στις ελληνικές καλένδες. Για λίγο λειτούργησε η νομική ομάδα για την προσφορά υπηρεσιών στα μέλη αλλά κι αυτό εμποδίστηκε από τις αγκυλώσεις του κύκλου της ηγετικής ομάδας.
Από την άλλη πλευρά, η μεγάλη μάζα των μελών που συμμετείχαν στις επιμέρους τοπικές οργανώσεις, σχετικά αποκομμένη από τα τεκταινόμενα σε κεντρικό επίπεδο, εμφορούμενη από μια πανσπερμία αντιλήψεων και απόψεων, που δεν έγινε δυνατόν να συγκλίνουν και να συγκροτηθούν σε ενιαίο πλαίσιο, προσπαθούσε σχεδόν στα τυφλά να αντιμετωπίσει με συγκεκριμένες δράσεις τις επιθέσεις του καθεστώτος χωρίς στοχασμό και αναστοχασμό, δράσεις σημαντικές αλλά όχι κατ’ ανάγκη ρηξικέλευθες, ούτε πρωταγωνιστικές, αναλώθηκε σε μια αδιέξοδη πολλές φορές ομφαλοσκόπηση σε σοβαρά ζητήματα οργανωτικής συγκρότησης με θολές αντιλήψεις περί δημοκρατικής συγκρότησης και άμεσης δημοκρατίας, ενώ επικρατούσε σύγχυση μεταξύ αντιστάσεων σε μέτρα του καθεστώτος, πολιτικής στόχευσης στην ανατροπή του και ριζικής αλλαγής του κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων, αποτέλεσμα της πλήρους αποϊδεολογικοποίησης που επισημάνθηκε παραπάνω.
Στα πλαίσια αυτά αναφύηκαν κατά διαστήματα εσωτερικές διενέξεις με σημαντικές διαστάσεις που ταλάνισαν για μεγάλα διαστήματα το σύνολο των μελών, προκαλώντας αποχωρήσεις και ενδοσκόπηση χωρίς αποτέλεσμα. Όλα αυτά ήταν αποτελέσματα της απροθυμίας της ηγετικής γύρω από τον αρχηγό ομάδας να τεθούν με θεσμικό τρόπο ξεκάθαροι κανόνες λειτουργίας και ένας πιο σαφής προσανατολισμός πέραν της ομολογίας πίστης στους στόχους της ιδρυτικής διακήρυξης οι οποίοι ενείχαν κενά. Αντί της προσπάθειας ανοιχτής συζήτησης σε όλα αυτά τα ζητήματα επικρατούσε ένας άκρατος βερμπαλισμός με ηχηρές λέξεις – κλισέ. Εγκάθετοι τοποθετήθηκαν μέσα από αδιαφανείς μηχανισμούς σε όλες τις τοπικές οργανώσεις, ανερμάτιστα πρόσωπα, με κριτήριο ανάδειξης την επίκληση σε περίεργες «αγωνιστικές» προτάσεις και διακηρύξεις χωρίς αντίκρυσμα. Αναδείχθηκαν διάφορα νοσηρά φαινόμενα, με συνειδητή συγκάλυψη προσώπων και καταστάσεων που υπονόμευαν την υπόσταση του κινήματος και την εκλυστικότητά του στην κοινωνία.
Το πρώτο ζήτημα ως προς την οργανωτική συγκρότηση και την απόκτηση νομικής προσωπικότητας που κρατήθηκε τεχνηέντως στη σκιά για μεγάλο χρονικό διάστημα υφέρποντας και προκαλώντας άγονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών, ήταν αν το κίνημα θα έπρεπε να αποκτήσει νομική μορφή και ποια ήταν η ενδεδειγμένη.
Εν τέλει με μεγάλη καθυστέρηση και χωρίς να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος συζήτησης μεταξύ των μελών, αποφασίστηκε με διαδικασία καθολικής ψηφοφορίας η απόκτηση της νομικής προσωπικότητας του κόμματος με διατήρηση των χαρακτηριστικών του ως μετώπου. Ο «φυσικός του ηγέτης» – και ο περίγυρός του – ενώ απέφευγε είτε να λάβει θέση, είτε να διευκολύνει το άνοιγμα της συζήτησης για το κρίσιμο ζήτημα της νομικής μορφής για την καλύτερη οργάνωση και προοπτική – αποκρύβοντας ουσιαστικά τις επιθυμίες του – για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, αποπροσανατολίζοντας τα μέλη, κατηγόρησε εν τέλει όσους επιδίωξαν τη δημοκρατική συγκρότηση του σχήματος ότι επιθυμούν «σύλλογο περιηγητών». Γιατί άραγε απέφευγε επιμελώς όλο αυτό το διάστημα να τοποθετηθεί ξεκάθαρα και έκρυβε επιμελώς τις μύχιες σκέψεις του, όπως και του στενού κύκλου ημετέρων που είχε συγκροτήσει γύρω του;
Ως προς το ζήτημα των «δράσεων» που επιζητούσαν τα μέλη αφού καταλάγιασε το κίνημα ενάντια στα χαράτσια της Δ.Ε.Η. με την πρόσκαιρη αναστολή διακοπών ηλεκτρικού ρεύματος από το καθεστώς, εφευρέθηκε ένας μηχανισμός εργασιοθεραπείας για ψυχοθεραπευτική απασχόληση για την αποφυγή στοχασμού των μελών, οι περιβόητες λαμπαδηδρομίες, που αφού εγκαινιάστηκαν σε μια περιοχή της Αττικής, θεωρήθηκαν αποτελεσματικό εργαλείο και υιοθετήθηκαν ως μανιέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρά τις έντονες υποψίες μας για το τί προοιωνίζονταν οι διαδικασίες και οι συμπεριφορές αυτές, η απόφασή μας ήταν να μην παραδοθούμε άνευ όρων, αλλά να εξοπλιστούμε με υπομονή ώστε να φθάσουμε επιτέλους σε ένα διαρκώς αναβαλλόμενο Συνέδριο, προκειμένου να τεθούν θεσμικά δημοκρατικοί κανόνες λειτουργίας και οργάνωσης.
Τελικά το συνέδριο που θα επίλυε όλα αυτά τα ζητήματα αποφασίστηκε από την ηγετική ομάδα όταν, όπως φάνηκε, διαπίστωσε ότι οδεύουμε σε εκλογές και έσπευσε να νομιμοποιήσει με αυτό τις κρυφές επιδιώξεις της και να εγκλωβίσει τα μέλη γύρω από την με οποιοδήποτε τρόπο συμμετοχή στις εκλογές – όπως εκ των υστέρων φάνηκε. Γιατί άραγε τόση σπουδή, αφού δεν επρόκειτο για αυτόνομη κάθοδο του Ε.ΠΑ.Μ.; Άλλωστε τέτοιες προϋποθέσεις δεν συνέτρεχαν. Μήπως, όπως εύλογα θα έμπαινε κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί, πέρα από τις μεγαλοστομίες για ανατροπές του καθεστώτος και άλλους τέτοιους πομφόλυγες, που δεν μπορούν να θεωρηθούν σοβαρά όταν εκφέρονται από ένα τόσο ολιγάριθμο σχήμα, και μάλιστα μέσω των εκλογών αυτών, ο πραγματικός στόχος ήταν άλλος; Η αφαίρεση κρίσιμων ψήφων από το αντιμνημονιακό μέτωπο που προέβαλε με αξιώσεις;
Η πρώτη πράξη απόπειρας επιβολής ενός Συνεδρίου – παρωδίας ήταν η ακραία αντιδημοκρατική πρόταση του «φυσικού ηγέτη» – ο ίδιος υιοθέτησε τον όρο αυτό υποδεικνύοντας τον εαυτό του – να αποκλείσει από την αντιπροσώπευση όσες οργανώσεις δεν κατόρθωναν να έχουν κατά την ψηφοφορία ανάδειξης αντιπροσώπων συμμετοχή κατά τα δύο τρίτα των εγγεγραμμένων μελών. Με δεδομένο ότι με τον τρόπο εγγραφής που ακολουθήθηκε από ένα σημείο και μετά, με την ηλεκτρονική εγγραφή στην κεντρική ιστοσελίδα του Ε.ΠΑ.Μ. ένα μεγάλο μέρος των «μελών» αυτών είναι πλασματικό. Κατ΄αυτόν λοιπόν, για τα ανύπαρκτα κατ’ ουσίαν αυτά μέλη ευθύνονται οι υπεύθυνοι των οργανώσεων και θα έπρεπε να λογοδοτήσουν και να απομακρυνθούν, τα δε υπόλοιπα μέλη να τιμωρηθούν μη εκλέγοντας αντιπροσώπους. Παρά το γεγονός ότι η ακραία αυτή πρόταση δεν έγινε αποδεκτή, το Συνέδριο τελικά ήταν απολύτως ελεγχόμενο με κατάλληλους μηχανισμούς χειραγώγησης σε όλα τα επίπεδα. Επειδή τίποτε δεν μένει κρυφό υπό τον ήλιο, μάρτυρες είναι πολλοί άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν στις διαδικασίες αυτές.
Το πρώτο ζήτημα ως προς την οργανωτική συγκρότηση και την απόκτηση νομικής προσωπικότητας που κρατήθηκε τεχνηέντως στη σκιά για μεγάλο χρονικό διάστημα υφέρποντας και προκαλώντας άγονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών, ήταν αν το κίνημα θα έπρεπε να αποκτήσει νομική μορφή και ποια ήταν η ενδεδειγμένη.
Εν τέλει με μεγάλη καθυστέρηση και χωρίς να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος συζήτησης μεταξύ των μελών, αποφασίστηκε με διαδικασία καθολικής ψηφοφορίας η απόκτηση της νομικής προσωπικότητας του κόμματος με διατήρηση των χαρακτηριστικών του ως μετώπου. Ο «φυσικός του ηγέτης» – και ο περίγυρός του – ενώ απέφευγε είτε να λάβει θέση, είτε να διευκολύνει το άνοιγμα της συζήτησης για το κρίσιμο ζήτημα της νομικής μορφής για την καλύτερη οργάνωση και προοπτική – αποκρύβοντας ουσιαστικά τις επιθυμίες του – για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, αποπροσανατολίζοντας τα μέλη, κατηγόρησε εν τέλει όσους επιδίωξαν τη δημοκρατική συγκρότηση του σχήματος ότι επιθυμούν «σύλλογο περιηγητών». Γιατί άραγε απέφευγε επιμελώς όλο αυτό το διάστημα να τοποθετηθεί ξεκάθαρα και έκρυβε επιμελώς τις μύχιες σκέψεις του, όπως και του στενού κύκλου ημετέρων που είχε συγκροτήσει γύρω του;
Ως προς το ζήτημα των «δράσεων» που επιζητούσαν τα μέλη αφού καταλάγιασε το κίνημα ενάντια στα χαράτσια της Δ.Ε.Η. με την πρόσκαιρη αναστολή διακοπών ηλεκτρικού ρεύματος από το καθεστώς, εφευρέθηκε ένας μηχανισμός εργασιοθεραπείας για ψυχοθεραπευτική απασχόληση για την αποφυγή στοχασμού των μελών, οι περιβόητες λαμπαδηδρομίες, που αφού εγκαινιάστηκαν σε μια περιοχή της Αττικής, θεωρήθηκαν αποτελεσματικό εργαλείο και υιοθετήθηκαν ως μανιέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρά τις έντονες υποψίες μας για το τί προοιωνίζονταν οι διαδικασίες και οι συμπεριφορές αυτές, η απόφασή μας ήταν να μην παραδοθούμε άνευ όρων, αλλά να εξοπλιστούμε με υπομονή ώστε να φθάσουμε επιτέλους σε ένα διαρκώς αναβαλλόμενο Συνέδριο, προκειμένου να τεθούν θεσμικά δημοκρατικοί κανόνες λειτουργίας και οργάνωσης.
Τελικά το συνέδριο που θα επίλυε όλα αυτά τα ζητήματα αποφασίστηκε από την ηγετική ομάδα όταν, όπως φάνηκε, διαπίστωσε ότι οδεύουμε σε εκλογές και έσπευσε να νομιμοποιήσει με αυτό τις κρυφές επιδιώξεις της και να εγκλωβίσει τα μέλη γύρω από την με οποιοδήποτε τρόπο συμμετοχή στις εκλογές – όπως εκ των υστέρων φάνηκε. Γιατί άραγε τόση σπουδή, αφού δεν επρόκειτο για αυτόνομη κάθοδο του Ε.ΠΑ.Μ.; Άλλωστε τέτοιες προϋποθέσεις δεν συνέτρεχαν. Μήπως, όπως εύλογα θα έμπαινε κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί, πέρα από τις μεγαλοστομίες για ανατροπές του καθεστώτος και άλλους τέτοιους πομφόλυγες, που δεν μπορούν να θεωρηθούν σοβαρά όταν εκφέρονται από ένα τόσο ολιγάριθμο σχήμα, και μάλιστα μέσω των εκλογών αυτών, ο πραγματικός στόχος ήταν άλλος; Η αφαίρεση κρίσιμων ψήφων από το αντιμνημονιακό μέτωπο που προέβαλε με αξιώσεις;
Η πρώτη πράξη απόπειρας επιβολής ενός Συνεδρίου – παρωδίας ήταν η ακραία αντιδημοκρατική πρόταση του «φυσικού ηγέτη» – ο ίδιος υιοθέτησε τον όρο αυτό υποδεικνύοντας τον εαυτό του – να αποκλείσει από την αντιπροσώπευση όσες οργανώσεις δεν κατόρθωναν να έχουν κατά την ψηφοφορία ανάδειξης αντιπροσώπων συμμετοχή κατά τα δύο τρίτα των εγγεγραμμένων μελών. Με δεδομένο ότι με τον τρόπο εγγραφής που ακολουθήθηκε από ένα σημείο και μετά, με την ηλεκτρονική εγγραφή στην κεντρική ιστοσελίδα του Ε.ΠΑ.Μ. ένα μεγάλο μέρος των «μελών» αυτών είναι πλασματικό. Κατ΄αυτόν λοιπόν, για τα ανύπαρκτα κατ’ ουσίαν αυτά μέλη ευθύνονται οι υπεύθυνοι των οργανώσεων και θα έπρεπε να λογοδοτήσουν και να απομακρυνθούν, τα δε υπόλοιπα μέλη να τιμωρηθούν μη εκλέγοντας αντιπροσώπους. Παρά το γεγονός ότι η ακραία αυτή πρόταση δεν έγινε αποδεκτή, το Συνέδριο τελικά ήταν απολύτως ελεγχόμενο με κατάλληλους μηχανισμούς χειραγώγησης σε όλα τα επίπεδα. Επειδή τίποτε δεν μένει κρυφό υπό τον ήλιο, μάρτυρες είναι πολλοί άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν στις διαδικασίες αυτές.
Η μόνη σοβαρή προσπάθεια που έγινε, με γνήσιες διαδικασίες, ήταν η δημιουργία μιας επιτροπής μελών που είχαν καταθέσει προτάσεις για καταστατικό, για τη σύγκλιση και αναπροσαρμογή τους σε μια κατεύθυνση περιορισμού τους, η οποία μέσα από εξαντλητικό διάλογο κατέληξε τελικά σε δύο προτάσεις με κοινό παρονομαστή, χωρίς να αποκλείει καμία άλλη πρόταση η οποία θα θεωρούσε ότι δεν αντιπροσωπεύεται επαρκώς στη συγκλίνουσα αυτή κατεύθυνση.
Όταν έγινε αντιληπτό από τον κλειστό κύκλο της ηγετικής ομάδας, ότι αν οι προτάσεις αυτές ψηφίζονταν από το επικείμενο Συνέδριο διακυβευόταν η απρόσκοπτη αναπαραγωγή της, έγινε μια άνευ προηγουμένου επίθεση με αθέμιτα μέσα, συμπεριλαμβανομένων των μέσων επικοινωνίας που κρατούσε αποκλειστικά στα χέρια του ο «φυσικός ηγέτης», με μανιχαϊκού τύπου χυδαίες κατηγορίες και ύβρεις στην κατεύθυνση ενός ψυχολογικού πολέμου, που ο ίδιος ομολόγησε απερίφραστα μετά το συνέδριο και την επικράτησή του, όπου το αποτέλεσμα μετατρέπεται σε αίτιο και όλα εν τέλει βαδίζουν με βάση την αυτοεκπληρούμενη προφητεία του «φυσικού ηγέτη».
Η βασική αντιπαράθεση στο Συνέδριο έγινε με ευθύνη της ηγετικής ομάδας περί τον «φυσικό ηγέτη» σε υψηλούς τόνους και με αθέμιτα μέσα – απειλές, συκοφαντίες, αποκλεισμοί κ.ά. (κανονικό Βυζάντιο) γύρω από το καταστατικό. Δεχθήκαμε μετά από όλα αυτά για χάρη της ενότητας – και ύστερα από μεθοδεύσεις, που πιθανόν να μας παρέσυραν σε λάθος δρόμο – να αποσύρουμε από την ψηφοφορία την ενιαία τελικά πρόταση καταστατικού, στην οποία κατέληξε η ομάδα που είχε επεξεργασθεί τις διάφορες επί μέρους προτάσεις, σε αντιπαράθεση με την κατάπτυστη πρόταση που είχε υποβάλει την τελευταία στιγμή ο «φυσικός ηγέτης», και να επιχειρήσουμε συμβιβασμό των δύο προτάσεων για παρουσίαση και υποβολή στο Συνέδριο.
Οι μεθοδεύσεις και οι υπονομεύσεις συνεχίστηκαν, είτε εκβιάζοντας ότι η βάση της συζήτησης θα ήταν το σχέδιο καταστατικού του «φυσικού ηγέτη», είτε με άλλες απειλές veto στη συνέχεια. Δεχθήκαμε και σε αυτή τη φάση το συμβιβασμό στο κρίσιμο διακύβευμα της εφαρμογής δημοκρατικών διαδικασιών και σαφήνειας στη λειτουργία μέσω καταστατικών κανόνων, μετά βέβαια από συγκεκριμένες και σημαντικές επιμέρουςτροποποιήσεις που έγιναν αποδεκτές από τον εμπνευστή του «καλύτερου καταστατικού που έχει υπάρξει στην ιστορία», με την ελπίδα ότι οι συναγωνιστές θα αντιλαμβάνονταν στην πορεία πού μας οδηγεί η επικράτηση αδιαφανών διαδικασιών και αντιδημοκρατικών κανόνων και σε κάποιο μεταγενέστερο χρονικό σημείο θα οδηγούσαν σε αναμόρφωσή του. Επιμέρους τροποποιήσεις που ζητήθηκαν από τους συνέδρους, δεν έγιναν αποδεκτές συλλήβδην, ενώ ούτε δόθηκε επαρκής χρόνος για τοποθετήσεις από τους συνέδρους.
Το ποτήρι λοιπόν ξεχείλισε όταν το Εθνικό (Συντονιστικό) (sic!) Συμβούλιο που εξελέγη από το Συνέδριο συγκλήθηκε σκοπίμως με μεγάλη καθυστέρηση προκειμένου να βρεθούν όλοι προ τετελεσμένων γεγονότων σχετικά με την επιλογή της καθόδου στις εκλογές και του σχήματος στο οποίο είχαν συμφωνήσει, εκείνοι οι οποίοι αδιαφανώς είχαν ξεκινήσει τις διαδικασίες αυτές.
Όλα κατ’ όνομα έπρεπε να έχουν «άρωμα δημοκρατίας», για να αποκρύβουν την ουσία της χειραγώγησης. Η μακρά θητεία του φυσικού ηγέτη και των συν αυτώ στους μηχανισμούς του Κ.Κ.Ε., του ΠΑ.ΣΟ.Κ., των μηχανισμών του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων, που λειτουργούν με την ίδια λογική επιβολής των επιλογών του ηγετικού κύκλου, αποδείχθηκε ανώτερη, σε επιχειρησιακό επίπεδο, των αγνών μας προθέσεων.
Η βασική αντιπαράθεση στο Συνέδριο έγινε με ευθύνη της ηγετικής ομάδας περί τον «φυσικό ηγέτη» σε υψηλούς τόνους και με αθέμιτα μέσα – απειλές, συκοφαντίες, αποκλεισμοί κ.ά. (κανονικό Βυζάντιο) γύρω από το καταστατικό. Δεχθήκαμε μετά από όλα αυτά για χάρη της ενότητας – και ύστερα από μεθοδεύσεις, που πιθανόν να μας παρέσυραν σε λάθος δρόμο – να αποσύρουμε από την ψηφοφορία την ενιαία τελικά πρόταση καταστατικού, στην οποία κατέληξε η ομάδα που είχε επεξεργασθεί τις διάφορες επί μέρους προτάσεις, σε αντιπαράθεση με την κατάπτυστη πρόταση που είχε υποβάλει την τελευταία στιγμή ο «φυσικός ηγέτης», και να επιχειρήσουμε συμβιβασμό των δύο προτάσεων για παρουσίαση και υποβολή στο Συνέδριο.
Οι μεθοδεύσεις και οι υπονομεύσεις συνεχίστηκαν, είτε εκβιάζοντας ότι η βάση της συζήτησης θα ήταν το σχέδιο καταστατικού του «φυσικού ηγέτη», είτε με άλλες απειλές veto στη συνέχεια. Δεχθήκαμε και σε αυτή τη φάση το συμβιβασμό στο κρίσιμο διακύβευμα της εφαρμογής δημοκρατικών διαδικασιών και σαφήνειας στη λειτουργία μέσω καταστατικών κανόνων, μετά βέβαια από συγκεκριμένες και σημαντικές επιμέρουςτροποποιήσεις που έγιναν αποδεκτές από τον εμπνευστή του «καλύτερου καταστατικού που έχει υπάρξει στην ιστορία», με την ελπίδα ότι οι συναγωνιστές θα αντιλαμβάνονταν στην πορεία πού μας οδηγεί η επικράτηση αδιαφανών διαδικασιών και αντιδημοκρατικών κανόνων και σε κάποιο μεταγενέστερο χρονικό σημείο θα οδηγούσαν σε αναμόρφωσή του. Επιμέρους τροποποιήσεις που ζητήθηκαν από τους συνέδρους, δεν έγιναν αποδεκτές συλλήβδην, ενώ ούτε δόθηκε επαρκής χρόνος για τοποθετήσεις από τους συνέδρους.
Το ποτήρι λοιπόν ξεχείλισε όταν το Εθνικό (Συντονιστικό) (sic!) Συμβούλιο που εξελέγη από το Συνέδριο συγκλήθηκε σκοπίμως με μεγάλη καθυστέρηση προκειμένου να βρεθούν όλοι προ τετελεσμένων γεγονότων σχετικά με την επιλογή της καθόδου στις εκλογές και του σχήματος στο οποίο είχαν συμφωνήσει, εκείνοι οι οποίοι αδιαφανώς είχαν ξεκινήσει τις διαδικασίες αυτές.
Όλα κατ’ όνομα έπρεπε να έχουν «άρωμα δημοκρατίας», για να αποκρύβουν την ουσία της χειραγώγησης. Η μακρά θητεία του φυσικού ηγέτη και των συν αυτώ στους μηχανισμούς του Κ.Κ.Ε., του ΠΑ.ΣΟ.Κ., των μηχανισμών του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων, που λειτουργούν με την ίδια λογική επιβολής των επιλογών του ηγετικού κύκλου, αποδείχθηκε ανώτερη, σε επιχειρησιακό επίπεδο, των αγνών μας προθέσεων.
Οι ανερυθρίαστες προτάσεις που εμφανίστηκαν στην πρώτη συνεδρίαση του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου – με αποκλειστικό, προαποφασισμένο θέμα τη συμμετοχή του Ε.ΠΑ.Μ. στις επερχόμενες εκλογές σε συνεργασία με το μόρφωμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ και κάποια ανύπαρκτα «κινήματα» – και οι αλαλάζουσες ζητωκραυγές να μετονομαστεί το Ε.ΠΑ.Μ. σε ΚΑΖΑΚΗΣ – ΕΠΑΜ ήταν αποδεικτικό του οχλοκρατικού συμφύρματος των συνδαιτημόνων της παρακμής.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αφού ο «φυσικός ηγέτης» είχε αποκλείσει τεχνηέντως οποιαδήποτε δυνατότητα συνεργασίας με οποιοδήποτε σοβαρό αριστερό ή αντιμνημονιακό χώρο με τις απρεπείς κατ’ επανάληψη και σε κάθε ευκαιρία δημόσιες δηλώσεις του, το μόνο πρόθυμο μόρφωμα που βρέθηκε ήταν το απομεινάρι της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ του Παπαθεμελή, ο οποίος από συντελεστής του κομματοκρατικού καθεστώτος και της διαπλοκής για πολλά χρόνια και με κυβερνητικές θέσεις μεταβλήθηκε απότομα σε πατριώτη – απελευθερωτή της χώρας από τις δυνάμεις κατοχής.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αφού ο «φυσικός ηγέτης» είχε αποκλείσει τεχνηέντως οποιαδήποτε δυνατότητα συνεργασίας με οποιοδήποτε σοβαρό αριστερό ή αντιμνημονιακό χώρο με τις απρεπείς κατ’ επανάληψη και σε κάθε ευκαιρία δημόσιες δηλώσεις του, το μόνο πρόθυμο μόρφωμα που βρέθηκε ήταν το απομεινάρι της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ του Παπαθεμελή, ο οποίος από συντελεστής του κομματοκρατικού καθεστώτος και της διαπλοκής για πολλά χρόνια και με κυβερνητικές θέσεις μεταβλήθηκε απότομα σε πατριώτη – απελευθερωτή της χώρας από τις δυνάμεις κατοχής.
Στο βωμό αυτής της συνεργασίας θυσιάστηκαν σχεδόν όλοι οι διακηρυγμένοι στόχοι, τους οποίους δεν δεχόταν ούτε κατά κεραία να αλλοιώσει όσον αφορά ενδεχόμενη συνεργασία με άλλα σχήματα. Το άκρον άωτον της αμετροέπειας και της γελοιότητας είναι ότι μετά την εκλογική συντριβή του σχήματος, το Ε.ΠΑ.Μ. απευθύνει «επιστολή συνεργασίας» απευθυνόμενη στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα με τριπλάσιες προϋποθέσεις των αρχικών του στόχων.
Εν κατακλείδι, το Ε.ΠΑ.Μ. συγκροτήθηκε ως άμορφη μάζα που μετακινήθηκε, με αλλεπάλληλα ανεπαίσθητα βήματα, από το αρχικό διακηρυγμένο πλαίσιο αρχών, που εδραζόταν σε αυθεντικά αιτήματα, σε εντελώς αντίθετα με τον επιδιωκόμενο σκοπό αποτελέσματα με αποκρουστικές παρενέργειες, για να καταλήξει σε ένα κίβδηλο προσωποπαγές όχημα ολοκληρωτικού χαρακτήρα για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών ενός νέου μεσσία. Σ’ αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η αδικαιολόγητη καθυστέρηση διαμόρφωσης ξεκάθαρων κανόνων συγκρότησης και λειτουργίας, μακριά από τις διακηρυγμένες αρχές μιας οργάνωσης με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας (η επίκληση της άμεσης δημοκρατίας – μέχρι να αποκηρυχθεί επίσημα από το «φυσικό ηγέτη» ως αντιδραστική μορφή οργάνωσης – ακολούθησε τα βήματα της χειρότερης μορφής σοβιετικού τύπου).
Τελικά το σχήμα συνεργασίας με το οποίο κατήλθε στις εκλογές της 6ης Μαίου πήρε λίγες παραπάνω ψήφους από ό,τι ανύπαρκτες, χωρίς πραγματική έδραση στην κοινωνία κομματικές οντότητες, που κατέρχονται μόνο στις εκλογές για τους ίδιους λόγους είσπραξης της δυσαρέσκειας του κόσμου και της ανάλογης επιχορήγησης αν τυχόν θελήσει η θεά τύχη. Ας μην τεθεί το θέμα ποιοι και πώς συμπλήρωσαν τα ψηφοδέλτια του σχήματος, όπου η διαπλοκή εισέδυσε παντοδύναμη.
Η ολοκληρωτική στροφή στον ακροδεξιό χώρο που πλέον εμφανώς συντελείται,είναι απότοκη της διαπίστωσης ότι αυτός είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την ευόδωση του ανομολόγητου σκοπού είσπραξης της κρατικής επιχορήγησης – τώρα αν στο πλαίσιο αυτό δοθεί και η δυνατότητα εκλογής της νομενκλατούρας με το φυσικό ηγέτη της, τόσο το καλύτερο.
Φυσικά εμείς που ανησυχούμε πραγματικά για το μέλλον της ζωής μας και αυτής των παιδιών μας και της πατρίδας μας, με όσα αυτό σημαίνει, απέναντι στον εφιάλτη που μας επιφυλάσσει το νεοαποικιακό καθεστώς της χρεοκρατίας δεν μπορούσαμε, ούτε ήταν επιτρεπτό να ολιγωρούμε και να αναλωνόμαστε σε αδιέξοδες και ψυχοφθόρες καταστάσεις και να μεταβαλλόμαστε εκουσίως σε «χρήσιμους ηλίθιους» πελάτες των μικρόψυχων επιδιώξεων, που περιγράψαμε, ενδεδυμένων με κούφια μεγαλεπίβολα λόγια.
Εν κατακλείδι, το Ε.ΠΑ.Μ. συγκροτήθηκε ως άμορφη μάζα που μετακινήθηκε, με αλλεπάλληλα ανεπαίσθητα βήματα, από το αρχικό διακηρυγμένο πλαίσιο αρχών, που εδραζόταν σε αυθεντικά αιτήματα, σε εντελώς αντίθετα με τον επιδιωκόμενο σκοπό αποτελέσματα με αποκρουστικές παρενέργειες, για να καταλήξει σε ένα κίβδηλο προσωποπαγές όχημα ολοκληρωτικού χαρακτήρα για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών ενός νέου μεσσία. Σ’ αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η αδικαιολόγητη καθυστέρηση διαμόρφωσης ξεκάθαρων κανόνων συγκρότησης και λειτουργίας, μακριά από τις διακηρυγμένες αρχές μιας οργάνωσης με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας (η επίκληση της άμεσης δημοκρατίας – μέχρι να αποκηρυχθεί επίσημα από το «φυσικό ηγέτη» ως αντιδραστική μορφή οργάνωσης – ακολούθησε τα βήματα της χειρότερης μορφής σοβιετικού τύπου).
Τελικά το σχήμα συνεργασίας με το οποίο κατήλθε στις εκλογές της 6ης Μαίου πήρε λίγες παραπάνω ψήφους από ό,τι ανύπαρκτες, χωρίς πραγματική έδραση στην κοινωνία κομματικές οντότητες, που κατέρχονται μόνο στις εκλογές για τους ίδιους λόγους είσπραξης της δυσαρέσκειας του κόσμου και της ανάλογης επιχορήγησης αν τυχόν θελήσει η θεά τύχη. Ας μην τεθεί το θέμα ποιοι και πώς συμπλήρωσαν τα ψηφοδέλτια του σχήματος, όπου η διαπλοκή εισέδυσε παντοδύναμη.
Η ολοκληρωτική στροφή στον ακροδεξιό χώρο που πλέον εμφανώς συντελείται,είναι απότοκη της διαπίστωσης ότι αυτός είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την ευόδωση του ανομολόγητου σκοπού είσπραξης της κρατικής επιχορήγησης – τώρα αν στο πλαίσιο αυτό δοθεί και η δυνατότητα εκλογής της νομενκλατούρας με το φυσικό ηγέτη της, τόσο το καλύτερο.
Φυσικά εμείς που ανησυχούμε πραγματικά για το μέλλον της ζωής μας και αυτής των παιδιών μας και της πατρίδας μας, με όσα αυτό σημαίνει, απέναντι στον εφιάλτη που μας επιφυλάσσει το νεοαποικιακό καθεστώς της χρεοκρατίας δεν μπορούσαμε, ούτε ήταν επιτρεπτό να ολιγωρούμε και να αναλωνόμαστε σε αδιέξοδες και ψυχοφθόρες καταστάσεις και να μεταβαλλόμαστε εκουσίως σε «χρήσιμους ηλίθιους» πελάτες των μικρόψυχων επιδιώξεων, που περιγράψαμε, ενδεδυμένων με κούφια μεγαλεπίβολα λόγια.
Οδηγηθήκαμε αναγκαστικά στην έξοδο για να διατηρήσουμε τα τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας που απαιτούνται, προκειμένου να μπορεί κανείς να σταθεί όρθιος σήμερα και θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους του στενού κύκλου του «φυσικού ηγέτη» που άθελά τους με την περιφρονητική αλλά και ανοιχτά υβριστική τους συμπεριφορά, μας οδήγησαν στον ορθό δρόμο. Η ανάλωση για τόσο χρονικό διάστημα όλου του ψυχικού μας αποθέματος, του πολύτιμου χρόνου μας και υλικών, χρηματικών ή μη πόρων, έχει ως μοναδικό αντίδωρο τη γνωριμία μας και τη συμπόρευσή μας με τόσους σημαντικούς και πολύτιμους αγωνιστές, με τους οποίους ελπίζουμε να ξαναβρεθούμε στην πορεία των αγώνων.
Είναι κρίμα τόσοι αγνοί άνθρωποι, που βλέπουν διαισθητικά πού τους οδηγεί το καθεστώς υποτέλειας τη χώρας, να διοχετεύουν όλη την ενεργητικότητά τους σε αλλότριες επιταγές, που οδηγούν στα αντίθετα αποτελέσματα, χωρίς κανένα αναστοχασμό. Τους καλούμε να συμπορευθούμε σε μια άλλη ελπιδοφόρα προοπτική, που θα υπερβαίνει τα όσα νοσηρά βιώσαμε. Η αρχική ιδέα για τη διαμόρφωση ενός μετώπου με τη στόχευση που αρχικά διακηρύχθηκε παραμένει ζωντανή και θα πρέπει να την επαναδιατυπώσουμε, σε συνάρτηση και με τις τελευταίες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, στην προσπάθειά μας να απαλλαγούμε από τα δεινά που έχει επισωρεύσει το καθεστώς της υποτέλειας και την προσπάθεια για την αναγέννηση της πατρίδας μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΛΦΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΛΦΗΣ
http://politicosdialogos.org/wp/?p=314
No comments:
Post a Comment