Προγραμματική συμφωνία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ για εργασιακά μισθούς.

Δημήτρης Στρατούλης

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β Αθήνας

Μία σταγόνα στον ωκεανό της εργασιακής κατεδάφισης και μάλιστα με την αίρεση έγκρισης της τρόικας.

 Εργασιακή και μισθολογική κατεδάφιση τα δύο χρόνια των μνημονίων:

Α) Δυσμενείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στους μισθούς στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου:

α) Ν.3845/2010

-Επέκταση των μηδενικών αυξήσεων στο σύνολο του δημόσιου τομέα και για το 2011(αρ. 3).

-Περαιτέρω μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 3%(αρ 3, παρ.4).

-Καθορισμός του 13^ου και του 14^ου μισθού σε 500 ευρώ αντίστοιχα για το σύνολο των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα που αμείβονται με μηνιαίες αποδοχές κάτω από τα 3.000 ευρώ(αρ. 3, παρ.6). Για τους υπόλοιπους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα οι δύο αυτοί μισθοί καταργήθηκαν.

-Περαιτέρω μείωση των επιδομάτων κατά 8% στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 3, παρ.1)

-Άρση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ των μισθωτών σε περίπτωση συρροής στις ΣΣΕ (συλλογικών συμβάσεων εργασίας) με δυνατότητα αρνητικής απόκλισης των ειδικότερων ΣΣΕ έναντι των γενικών ακόμη και έναντι της ΕΓΣΣΕ (αρ. 2, παρ.7).

-Καθιέρωση της σύμβασης απόκτησης εργασιακής εμπειρίας στον ιδιωτικό τομέα, διάρκειας 1 έτους σε νέους ανέργους μέχρι 24 ετών με αμοιβή του 80% του κατώτατου εγγυημένου μισθού και με απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές (αρ .2, παρ.6).

β) Ν.3847/2010

-Νέα δραστική μείωση 13^ου και του 14^ου μισθού σε 400 ευρώ αντίστοιχα για το σύνολο των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα με μηνιαίες αποδοχές κάτω από τα 2500 ευρώ(αρ. 1, παρ.1). Για τους υπόλοιπους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα καταργήθηκαν.

γ) Ν.3863/2010

-Καθιέρωση της ειδικής σύμβασης μαθητείας για νέους ηλικίας 15-18 ετών με αμοιβή το 70% του γενικού κατώτατου μισθού(αρ.74, παρ. 9).

-Καθιέρωση της δυνατότητας πρόσληψης νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας ηλικίας 18-24 ετών με αμοιβή το 84% του γενικού κατώτατου μισθού και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον ΟΑΕΔ(αρ. 74).

-Μείωση κατά 20% της αμοιβής της υπερεργασίας και κάθε μορφής υπερωριακής απασχόλησης (αρ. 74, παρ. 10).

-Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τη μείωση μέχρι και κατά ¾ του χρόνου προειδοποίησης (από 24 σε 6 μήνες), που συνεπάγεται χαμηλότερο κόστος απόλυσης, δηλαδή  μείωση κατά 50%  της αποζημίωσης απόλυσης (αρ. 74, παρ. 2).

-Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τον περιορισμό του ποσού προκαταβολής της αποζημίωσης από 6 σε 2 μισθούς, με την επέκταση των δόσεων από 3 τριμηνιαίες κατά ανώτατο όριο σε διμηνιαίες και με την μείωση των ποσών των δόσεων από αντιστοιχία 3 μισθών σε 2(αρ.74, παρ. 2).

-Αύξηση του ορίου για την ένταξη στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων από 4 σε 6 εργαζόμενους μηνιαίως για τις επιχειρήσεις από 20-150 εργαζόμενους, και από 2% στο 5% για τις επιχειρήσεις άνω των 150 εργαζόμενων (το όριο του 2% ίσχυε για τις επιχειρήσεις άνω των 200 εργαζόμενων (αρ.74, παρ.1).

- Συρρίκνωση αρμοδιοτήτων του ΟΜΕΔ (αρ.73).

δ) Ν.3871/2010

-Κατάργηση του περιεχομένου των διαιτητικών αποφάσεων, που για την περίοδο 2010-12 προβλέπουν μισθολογικές αυξήσεις πέραν των οριζόμενων από την ΕΓΣΣΕ της αντίστοιχης περιόδου (αρ. 51).

ε) Ν.3899/2010

-Επέκταση της διάρκειας της σύμβασης δοκιμής, που η λήξη της δεν συνεπάγεται καταβολή αποζημίωσης, από τους 2 στους 12 μήνες και διευκόλυνση των απολύσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου που καταγγέλλονται στους 12 μήνες (αρ.17, παρ.5α).

-Επέκταση της συνολικής ανώτατης διάρκειας δανεισμού εργαζομένων από τους 18 στους 36 μήνες (αρ. 17, παρ.4).

-Επέκταση της ανώτατης διάρκειας της επιβαλλόμενης εκ περιτροπής εργασίας από 6 σε 9 μήνες ανά ημερολογιακό έτος(αρ. 17, παρ.3).

-Κατάργηση της προσαύξησης στο ωρομίσθιο της μερικής απασχόλησης σε περίπτωση υπερωρίας και απασχόλησης με εβδομαδιαία εργασία κάτω των 20 ωρών(αρ. 17, παρ.1, 2).

-Εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ με περιεχόμενο διάβρωσης του κατώτατου κλαδικού μισθού (αρ.13) με στόχο να υπονομευτούν και υποκατασταθούν οι κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

-Αναγνώριση της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και στους εργοδοτικούς φορείς σε κάθε επίπεδο συλλογικής διαφοράς (αρ.14) αδυνατίζοντας με αυτό τον τρόπο την διαπραγματευτική ισχύ των συνδικάτων.

-Επέκταση της αναστολής για 10 ημέρες του απεργιακού δικαιώματος και στην περίπτωση μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία από την εργοδοτική πλευρά(αρ.14)

-Η διαιτησία είναι πλέον αρμόδια μόνο για τους βασικούς μισθούς, αντί για το σύνολο, της συλλογικής διαφοράς (αρ.14).

- Επισήμανση της ιδιαίτερης έμφασης των αποφάσεων του ΟΜΕΔ στην οικονομική κατάσταση, την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα του κρινόμενου πεδίου της συλλογικής διαφοράς(αρ.14) με στόχο να αποτρέπονται ευνοϊκές για τους εργαζόμενους αποφάσεις.

-Καθιέρωση της ομοφωνίας ανάμεσα σε εργοδότες και συνδικάτα που συνθέτουν το ΔΣ του ΟΜΕΔ για την επιλογή των μεσολαβητών και των διαιτητών(αρ. 14).

- Επιβολή μηδενικών αυξήσεων στο σύνολο του δημόσιου τομέα(αρ. 3, παρ. 1).

-Μείωση κατά 10% των αποδοχών στις ΔΕΚΟ για όσους αμείβονται με αποδοχές άνω των 1.800 ευρώ μηνιαίως (αρ. 2, παρ, 18).

-Επιβολή μετατάξεων στις ΔΕΚΟ χωρίς την υποχρέωση διατήρηση των δικαιωμάτων της προηγούμενης θέσης απασχόλησης (αρ. 2, παρ.22).

-Κατίσχυση των μέτρων απορρύθμισης στον δημόσιο τομέα έναντι αντίθετου περιεχομένου ΣΣΕ και ΔΑ (αρ. 2, παρ.21).

-Κατάργηση όλων των εξαιρέσεων του κανόνα 1:5 για τη σχέση προσλήψεων και αποχωρήσεων στον δημόσιο τομέα(αρ. 3, παρ.1).

-Περιορισμός κατά 15%στις προσλήψεις στο Δημόσιο με σύμβαση ορισμένου χρόνου και έργου σε σχέση με το 2010 (αρ. 3, παρ.4).

-Μείωση κατά 10% των αποδοχών των εργαζομένων στον όμιλο της ΑΤΕ όσων υπερβαίνουν τα 1800 ευρώ μηνιαίως (αρ. 11).

στ) Ν.3920/2011

-Κατάργηση των ισχυουσών ΣΣΕ και των κανονισμών προσωπικού στους φορείς των αστικών συγκοινωνιών(αρ.12, παρ.1) με αποτέλεσμα να μειωθούν οι μισθοί τους κατά 40%.

- Απαγόρευση προσφυγής της εργατικής πλευράς στον ΟΜΕΔ σε περίπτωση αδιεξόδου των συλλογικών διαπραγματεύσεων για νέα ΣΣΕ και κανονισμούς προσωπικού στις αστικές συγκοινωνίες (αρ. 12, παρ. 6).

-Επιβολή με νόμο του περιεχομένου των εργασιακών σχέσεων σε περίπτωση αδιεξόδου των συλλογικών διαπραγματεύσεων στις αστικές συγκοινωνίες(αρ. 12, παρ.4).

-Κατίσχυση των ρυθμίσεων για τις μετατάξεις του πλεονάζοντος προσωπικού στις αστικές συγκοινωνίες έναντι κάθε αντίθετου νόμου ή ΣΣΕ(αρ.12).

ζ) Ν.3979/2011

-Αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου στον δημόσιο τομέα από 37,5 σε 40 ώρες(αρ.41).

η) Ν.3986/2011

-Άρση του σπουδαίου λόγου σε περίπτωση πρόωρης καταγγελίας στις μακροχρόνιες συμβάσεις ορισμένου χρόνου (πχ. τράπεζες) (αρ. 40).

-Επέκταση της ανώτατης διάρκειας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μετά από 3 διαδοχικές ανανεώσεις από τους 24 στους 36 μήνες(αρ.41, παρ.3).

- Πρόσληψης νέων ηλικίας 18-25 ετών για απόκτηση επαγγελματικής εμπειρίας με αμοιβή το 80% του γενικού κατώτατου μισθού για διάστημα μέχρι 2 ετών (αρ. 43) καταργώντας με αυτό τον τρόπο γι’ αυτούς τον κατώτερο εγγυημένο μισθό της ΕΓΣΣΕ.

-Επέκταση του χρόνου υπέρβασης του ημερήσιου ωραρίου από 4 σε 6 μήνες σε περίπτωση ετήσιας ελαστικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας(αρ. 42).

-Παροχή της δυνατότητας συμφωνιών για ελαστική διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στις επιχειρήσεις, όταν απουσιάζουν τα συνδικάτα και τα συμβούλια εργαζομένων, και με ενώσεις προσώπων στις οποίες συμμετέχει το 20% των εργαζομένων για τις επιχειρήσεις άνω των 20 εργαζομένων και το 15% αντίστοιχα για τις επιχειρήσεις κάτω των 20 εργαζόμενων(αρ. 42, παρ. 6).

-Εισαγωγή της εθελοντικής μετατροπής της πλήρους απασχόλησης σε μερική στον δημόσιο τομέα με μείωση έως και 50% του ωραρίου για διάστημα 5 ετών((αρ. 37, παρ. 5).

-Εισαγωγή του καθεστώτος της εργασιακής εφεδρείας στον δημόσιο τομέα με καταβολή του 60% του βασικού μισθού για το πλεονάζον προσωπικό(αρ. 37, παρ. 7), ως αναγκαστικό προθάλαμο για την απόλυση και την ανεργία.

-Επέκταση της σχέσης 1:5 προσλήψεων και αποχωρήσεων στο Δημόσιο μέχρι το 2015(αρ. 37. παρ.3).

-Καθιέρωση της σχέσης 1:10 μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων στο Δημόσιο για το 2011(αρ. 37, παρ. 3).

-Περιορισμός των προσλήψεων με σύμβαση ορισμένου και έργου στο Δημόσιο κατά 50% για το 2011 και κατά 10% για την περίοδο 2012-15(αρ. 37, παρ. 3).

-Μείωση της επιδότησης των ανέργων σε 450 ημερήσια επιδόματα ανά 4ετία από το 2011 και σε 400 από το 2012-15.

θ) Ν.4024/2011

-Εισαγωγή της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας με το 60% του βασικού μισθού σε περίπτωση κατάργησης των οργανικών θέσεων στο Δημόσιο και αυτοδίκαιη απόλυση για όσους συμπληρώνουν τα 55 έτη και 35 χρόνια προϋπηρεσίας στο τέλος του 2013 (αρ. 33).

-Ειδική ρύθμιση της εργασιακής εφεδρείας για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο με σχέση ιδιωτικού δικαίου για διάστημα 1-2 χρόνων πριν από την οριστική αποχώρηση και με την καταβολή του 60% του βασικού μισθού που συμπεριλαμβάνει και την αποζημίωση απόλυσης(αρ. 34)

-Εισαγωγή του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο με όρους συνολικής υποβάθμισης και νέων δραστικών μειώσεων των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων (αρ. 12-32).

-Κατίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ σε περίπτωση συρροής και ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους με την τυπική κατάργηση αλλά την ουσιαστική διατήρηση του περιεχομένου αρνητικής απόκλισης των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ(αρ. 37, παρ. 5).

-Αναγνώριση της δυνατότητας υπογραφής επιχειρησιακών ΣΣΕ σε περίπτωση απουσίας σωματείου και από ένωση προσώπων που εκπροσωπεί τα 3/5 του προσωπικού της επιχείρησης(αρ. 37, παρ.1).

-Αναστολή της επέκτασης εφαρμογής των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ μέχρι το τέλος του 2013(αρ. 37, παρ.6).

Β) Δυσμενείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς στο πλαίσιο του δευτέρου μνημονίου:

α) Ν.4046/2012(Εφαρμογή του αρθρ. 1, παρ.6)

-Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 22% με νόμο και κατάργηση της ΕΓΣΣΕ 2010-12(αρ .1, παρ.1)

-Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 32% με νόμο για τους νέους μέχρι 25 ετών και για τους μαθητευόμενους(αρ.1,παρ.2)

-Άμεση προσαρμογή στα νέα γενικά κατώτατα όρια των μισθών χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου(αρ. 1,παρ.3)

-Μείωση του χρόνου μετενέργειας της ΣΣΕ, μετά από τη λήξη της, από 6 σε 3 μήνες, με διατήρηση πλέον μόνο του βασικού μισθού και των επιδομάτων ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας και με δυνατότητα διαπραγμάτευσής τους με ατομικές συμβάσεις και κατάργηση όλων των υπολοίπων ρυθμίσεων της προηγούμενης ΣΣΕ χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου(αρ. 2, παρ. 4). Η ρύθμιση αυτή έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να καταγγείλουν και όσες σσε δεν είχαν λήξει και να προχωρούν μαζικά σε ατομικές συμβάσεις εργασίας με αποτέλεσμα να έχουμε στον ιδιωτικό τομέα σφαγιασμό των μισθών με μειώσεις, όπως διαπιστώνει και στην πρόσφατη έκθεσή του ο ΣΕΠΕ, μέχρι 45%.

-Κατάργηση του δικαιώματος των συνδικάτων για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία μετά από την άρνηση της πρότασης του μεσολαβητή και καθιέρωση της δυνατότητας προσφυγής τους σε αυτή μόνο από κοινού με την εργοδοτική οργάνωση (αρ. 3, παρ.1).

-Περιορισμός της διαιτητικής απόφασης στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου με βάση τις οικονομικές συνθήκες, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάγκη μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά την περίοδο του δεύτερου μνημονίου(αρ. 3, παρ. 2,3)

-Κατάργηση των ρητρών που διατηρούν τους κανονιστικούς όρους προηγούμενων ΣΣΕ και ΔΑ(επιδόματα, παροχές) σε περίπτωση προσφυγής στη διαιτησία(αρ. 3, παρ.2).

-Πάγωμα των αυξήσεων σε μισθούς και ωριμάνσεις μέχρι τη μείωση του ποσοστού ανεργίας στη χώρα κάτω από το 10%, από το 21% που βρίσκεται κατά την περίοδο της σχετικής ρύθμισης και με τάσεις συνεχούς ανόδου(αρ. 4).

- Καθιέρωση της 3ετίας ως ανώτατης διάρκειας των ΣΣΕ (αρ. 2, παρ.1).

-Λύση των συμβάσεων με βάση το όριο ηλικίας ή συνταξιοδότησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με βάση τα ισχύοντα ως προς τη λύση των συμβάσεων αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα (αρ. 5, παρ.1).

-Κατάργηση των νόμων, των κανονιστικών αποφάσεων, των ΣΣΕ, των κανονισμών εργασίας, των οργανισμών προσωπικού και των αποφάσεων διοίκησης που καθιερώνουν όρους ή ρήτρες μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (αρ. 5, παρ.2).

           

Προγραμματική συμφωνία συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ για τα εργασιακά και μισθούς:

Στη συμφωνία αυτή αναφέρεται ότι η συγκυβέρνησή τους θα ζητήσει από την τρόικα παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια, ώστε ο τελικός δημοσιονομικός στόχος του δεύτερου μνημονίου να επιτευχθεί χωρίς επί πλέον περικοπή μισθών και συντάξεων.
           Επίσης αναφέρεται ότι :

• Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας θα επανέλθει στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και την ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
• Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κλπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.
• Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων για φέτος, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο ετήσιες δόσεις).
• Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα χρόνο από κοινοτικούς πόρους.
• Επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε μη μισθωτούς (αυτο-απασχολούμενους, επιτηδευματίες κλπ.) που έχασαν τις δουλειές τους, εφ’ όσον πληρούν εισοδηματικά κριτήρια (επίσης από κοινοτικούς πόρους).

Η προγραμματική συμφωνία της μνημονιακής συγκυβέρνησης για τα εργασιακά είναι μία τρύπα στο νερό.

Όλες οι τροποποιήσεις και οι βελτιώσεις των ρυθμίσεων των μνημονίων για τα εργασιακά και τους μισθούς, που περιλαμβάνονται στην προγραμματική συμφωνία των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, είναι μινιμαρισμένες σε σχέση με τα προεκλογικά προγράμματά τους, κυρίως όμως ως προς την ανάγκη αποκατάστασης της πρωτοφανούς κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων και των μισθών, που συντελέστηκε τα δύο χρόνια του μνημονίου για τους εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.

Δεν αναφέρουν τίποτε για την αποκατάσταση –έστω σταδιακή με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας - των μισθών των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, για την επανεφαρμογή του κατώτερου εγγυημένου μισθού στους νέους μέχρι 25 ετών, για την επαναφορά των επιδομάτων ανεργίας, ασθενείας και μητρότητας στα προ της μείωσης τους κατά 22% επίπεδα, για την αποκατάσταση των αρμοδιοτήτων του ΟΜΕΔ, για το ξεπάγωμα των μισθολογικών ωριμάνσεων (χρονοεπιδομάτων), για την επαναφορά της μετενέργειας, της επεκτασιμότητας των σσε και της ισχύος της ευνοϊκότερης ρύθμισης σε περίπτωση συρροής πολλών σσε διαφόρων επιπέδων. Επίσης δεν αναφέρουν τίποτε για την επαναφορά των διατάξεων που ίσχυαν πριν τα μνημόνια για αυστηρότερα όρια απολύσεων και μεγαλύτερες αποζημιώσεις για τους απολυμένους. Οι διατυπώσεις τους για τον κατώτερο εγγυημένο μισθό είναι γενικές και αόριστες και δεν εγγυώνται την επαναφορά του στα πριν τη μείωση του κατά 22% επίπεδα. Δεν κάνουν καμία αναφορά για την ανάγκη επανασύστασης του ΟΕΚ και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας. Δεν δεσμεύονται για την κατάργηση της εργασιακής εφεδρείας και της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας στο δημόσιο τομέα, ούτε για τη μη εφαρμογή του όρου του δεύτερου μνημονίου για δραστικές μειώσεις μισθών στα ειδικά μισθολόγια του δημοσίου.

Το πιο βασικό όμως είναι ότι η συγκυβέρνηση δεν εγγυάται τίποτε από όσα υπόσχεται για τα εργασιακά και τους μισθούς, αφού όλα τα θέτει υπό την αίρεση η τρόικα να δεχτεί μετά από επαναδιαπραγμάτευση να αλλάξουν οι συγκεκριμένες διατάξεις των μνημονίων. Αφήνουν μάλιστα να εννοηθεί, χωρίς βέβαια να το αναφέρουν ρητά, ότι, εάν η τρόικα δεν τα δεχτεί, τότε θα εφαρμόσουν πιστά τους σχετικούς σφαγιαστικούς όρους των μνημονίων.

Και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, γιατί, όταν οι τρεις κυβερνητικοί συνεταίροι έχουν αφήσει τις κόκκινες γραμμές να τις βάζουν η τρόικα και οι πιστωτές, όταν δεν διαθέτουν εναλλακτική λύση έναντι της χρηματοδότησης της τρόικας, και όταν τη μόνη κόκκινη γραμμή, που βάζουν ουσιαστικά στον ίδιο τον εαυτό τους, είναι η παραμονή της χώρας με κάθε τίμημα στο ευρώ, τότε είναι σαν να λένε στην τρόικα και στους τοκογλύφους δανειστές της χώρας «σφάξτε μας αγάδες μας ν’ αγιάσουμε».

            Η δέσμευση των κυβερνητικών συνεταίρων ότι δεν θα γίνουν άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων ούτε επιβολή νέων φόρων έχει τόσο αντίκρισμα όσο είχαν πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 οι αντίστοιχες δεσμεύσεις του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, που παραβιάστηκαν ασύστολα. Κι’ αυτό, γιατί έχουν δεσμευτεί στην τρόικα για νέα μέτρα 12 δις ευρώ για το 2013 – 2014 σε βάρος των μισθών, των συντάξεων και των εισοδημάτων των φορολογουμένων αλλά και για μείωση των μισθών στη χώρα μας (σελίδα 427 του μνημονίου) στα επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας (165 έως 185 ευρώ το μήνα).

Η δέσμευσή τους για επαναφορά μετά τον ερχόμενο Σεπτέμβρη των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων είναι σαν να θέλουν να φυτέψουν δέντρα σε έδαφος βομβαρδισμένο με ναπάλμ. Μέχρι τότε λόγω λήξης της μετενέργειας ή λόγω καταγγελίας των υπόλοιπων συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τους εργοδότες δεν θα έχει μείνει καμία τους σε ισχύ και θα έχουν αντικατασταθεί από ατομικές συμβάσεις εργασίας με δραστικές μειώσεις μισθών.

Η συμφωνία τους για διπλασιασμό του χρόνου χορήγησης του επιδόματος ανεργίας και για επέκτασή του στους αυτοαπασχολούμενους είναι χωρίς πραγματικό αντίκρισμα, γιατί δεν έχουν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αλλά και πρόβλεψη από ποιους ακριβώς κοινοτικούς πόρους θα καλυφτούν αυτές οι δαπάνες του ΟΑΕΔ.

Για όλους αυτούς τους λόγους η κυβερνητική προγραμματική συμφωνία των τριών συνεταίρων βρίσκεται μακριά όχι μόνο από τις ανάγκες των θυμάτων των μνημονιακών πολιτικών, αλλά και από την αλήθεια και την πραγματικότητα, αφού στην ουσία ζητιανεύουν και δεν διαπραγματεύονται με την τρόικα. 

Η συμφωνία αυτή αποτελεί απλά το χρυσόχαρτο περιτυλίγματος της συνέχισης της μνημονιακής λεηλασίας του λαού και της χώρας μας, για την απόκρουση της οποίας η ριζοσπαστική Αριστερά στο σύνολό της και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς και το εργατικό και λαϊκό κίνημα θα υψώσουν σινικά τείχη με αριστερή μαχητική αντιπολίτευση και ανάπτυξη των αγώνων και των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης.