Πώς να ΜΗΝ διεξάγετε την προεκλογική σας εκστρατεία

Γράφει ο Ιφικράτης Αμυράς

Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο με την εκλογική του ήττα, μας δίδαξε τί δεν πρέπει να κάνουμε στην προεκλογική μας εκστρατεία. 

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 17^ης Ιουνίου στα πατριωτικά ιστολόγια διαβάζουμε φράσεις όπως, «τώρα δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε, όποιος διαμαρτυρηθεί για τα χαράτσια ας πρόσεχε, είμαστε αδιόρθωτοι ως λαός», κλπ.

Εκτός από έλλειψη ψυχραιμίας, τέτοιες απόψεις δείχνουν και άγνοια πολιτικής ψυχολογίας. Δεν χρειάζεται αυτομαστίγωμα. Χρειάζεται ψύχραιμη ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος.

Αν ο ορισμός της τρέλλας είναι το να επαναλαμβάνει κανείς ξανά και ξανά το ίδιο λάθος, αναμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα, τότε δεν φταίει σε τίποτε ο Ελληνικός Λαός για την εκλογική του συμπεριφορά.

Αφού δεν τον διδάσκουμε πώς να αντιδράσει διαφορετικά, γιατί να αντιδράσει διαφορετικά;

Ουδεν εξ ουδενός, δίδασκαν οι πρόγονοί μας. Όταν δεν έχεις μέσα σου υλικό που να σε οδηγεί σε διαφορετική πολιτική συμπεριφορά, και όταν τα εξωτερικά ερεθίσματα σε καλούν να παραμείνεις θεατής των πολιτικών εξελίξεων, λογικό είναι να μην αλλάζει δραματικά η πολιτική σκηνή.

Η εκλογική αποχή ήταν αποτέλεσμα αποχής από την πολιτική παιδεία.

Οι κάλπες θα έδειχναν αλλαγή πολιτικής συμπεριφοράς, εάν τα αντιμνημονιακά κόμματα είχαν κεντρικά συνθήματα που να δίνουν εξουσία στον Λαό, Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση, Λαϊκά Δικαστήρια, Λαϊκές Πολιτοφυλακές, Εκκλησίες του Δήμου, Εθνικό Νόμισμα, Εθνική Ανεξαρτησία-Λαϊκή Κυριαρχία, κλπ.

Τέτοια συνθήματα δεν κυριάρχησαν στα μεγάλα αντιμνημονιακά κόμματα. Δεν υπήρξε κατά μέτωπον ιδεολογική σύγκρουση με το κατοχικό καθεστώς. Η όλη συζήτηση περιστράφηκε στο αν θα μείνουμε στην ευρωζώνη. Με αποτέλεσμα ο ενημερωμένος πολίτης να θεωρεί ότι τον αποκλείουν από τις πολιτικές εξελίξεις. Η προεκλογική μάχη δόθηκε για ζήτηματα ήσσονος σημασίας, και όχι για το αν η Ελλάδα θα παραμείνει προτεκτοράτο του 4^ου Ράιχ.

Τα μεγάλα αντιμνημονιακά κόμματα έδωσαν την μάχη χωρίς να αμφισβητούν τις βασικές επιλογές και δεσμεύσεις της χώρας έναντι του 4^ου Ράιχ. Αμφισβητούσαν δευτερεύοντα ζητήματα.

Το μεγαλύτερο έγκλημα που διέπραξε το αντιμνημονιακό στρατόπεδο στις εκλογές, ήταν ότι δεν καλούσε τον κόσμο να συνεχίσει τις δυναμικές διαδηλώσεις του περσινού καλοκαιριού, ώστε να δημιουργεί κλίμα δυνάμεως και ανατροπής της μνημονιακής λαίλαπας.

Το δεύτερο μεγάλο έγκλημα του αντιμνημονιακού στρατοπέδου ήταν ότι δεν υιοθέτησε το αντικατοχικό σύνθημα. Δεν αρκεί να λες ότι είσαι αντιμνημονιακός. Ακόμη και ο Σαμαράς έλεγε ότι ήταν αντιμνημονιακός. Πρέπει να λες ότι είσαι αντικατοχική πολιτική δύναμη.  

Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο στις πρόσφατες εκλογές ήταν παράδειγμα για το πώς ένα κόμμα δεν πρέπει να διεξάγει την εκλογική μάχη.

Όταν έρχονται εκλογές σε πολύ μεγάλο βαθμό υπερισχύουν οι εντυπώσεις, και όχι οι πολιτικές αναλύσεις.

Ενώ η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να απολογείται για το μνημόνιο και την άνευ όρων εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, επέλεξε την έξυπνη τακτική. Να κατηγορεί όσους καταγγέλλουν το μνημόνιο ως επικίνδυνους για το μέλλον της Ελλάδος.

Απάλειψε το ζήτημα της ξένης κατοχής, και εμφανίστηκε ως «φιλοευρωπαϊκή» δύναμη. Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο έπρεπε να την κατηγορεί ως κατοχική, φιλογερμανική δύναμη. Δυστυχώς δεν το έπραξε.

Αλλά πώς να προξενήσει τέτοιο πλήγμα, όταν στην μεγάλη του πλειοψηφία το αντιμνημονιακό στρατόπεδο δήλωνε υπέρ του ευρώ και της ΕΕ. Τί μάχη να δώσεις εναντίον των κατακτητών, όταν το μέγιστο που ζητάς είναι να μην σε βιάζει ο κατακτητής. Όταν δεν δηλώνεις ξεκάθαρα ότι θα συντρίψεις αμείλικτα τον κατακτητή και τους δωσίλογους, σημαίνει ότι διεξάγεις την μάχη στο πεδίο που επέλεξε ο αντίπαλος.

Η Δεξιά υιοθέτησε επιθετικό ύφος, ενώ η Αριστερά απολογητικό. Η Αριστερά αγωνιούσε να μας πείσει ότι δεν θα κάνει μονομερή καταγγελία του μνημονίου. Αγωνιούσε να μας πείσει ότι δεν θα μας βγάλει από το ευρώ!

Αφού αυτό είναι το διακύβευμα, σκέφθηκε ο Λαός, καλύτερα να ψηφίσουμε την Νέα Δημοκρατία που σίγουρα δεν θα μας βγάλει από το ευρώ.

Ο Συριζα έπαθε ό,τι και οι Ρεπουμπλικανοί στις αμερικανικές εκλογές του 2008. Ο υποψήφιός τους γερουσιαστής Τζον Μακέιν υιοθέτησε αρκετές κεντρώες πολιτικές  των Δημοκρατικών, πιστεύοντας ότι έτσι θα πάρει ψήφους από το κέντρο.

Το αποτέλεσμα ήταν οι αμερικανοί πολίτες να ψηφίσουν πρόεδρο τον Ομπάμα διότι σκέφθηκαν, αν αυτό είναι το διακύβευμα γιατί να μην ψηφίσουμε το ορίτζιναλ; Γιατί να μην ψηφίσουμε έναν κεντροαριστερό υποψήφιο για πρόεδρο των ΗΠΑ, από το να ψηφίσουμε έναν ρεπουμπλικανό με κεντρώες θέσεις;

Η ηγεσία του Συριζα έδινε την εντύπωση ότι έψαχνε λέξεις που να μην υπονοούν μονομερή καταγγελία. Απέφευγε να συγκρουστεί μετωπικώς με την ΕΕ. Και σε αυτή την συμπεριφορά οι πολίτες απάντησαν δια της ψήφου: Ε τότε γιατί να μην αφήσουμε τον Σαμαρά να το επαναδιαπραγματευτεί; Τί διαφορετικό λέτε εσείς; Καλύτερα να ψηφίσουμε το ορίτζιναλ από το ιμιτασιόν.

Η Νέα Δημοκρατία χρησιμοποίησε έξι πολιτικά τεχνάσματα που θα έπρεπε να τα ξέρουν όσοι αντιμνημονιακοί ασχολούνται με την πολιτική και να λάβουν τα κατάλληλα αντίμετρα, κάτι που προφανώς δεν έγινε. 

1.Συσπείρωση της δεξιάς. Με πρόσχημα την έλευση του κομμουνισμού, του χάους, κλπ, κατάφερε να συσπειρώσει αρκετούς ψηφοφόρους που δεν ήθελαν να έχουν σχέση με τους δωσίλογους της Συγγρού. Αντιθέτως το αντιμνημονιακό στρατόπεδο δεν κατάφερε να κατεβάσει κοινό ψηφοδέλτιο. Αν είχε γίνει επίκληση εθνικής καταστροφής σε περίπτωση που έπαιρνε την εξουσία το μαύρο μέτωπο, η αντιμνημονιακή συσπείρωση θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.

2. Προπαγανδιστική μάχη με αποχρώσεις μαύρο-άσπρο. Το επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας ήξερε ότι δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις προδοσίες και τις υπογραφές του αρχηγού της, γι’ αυτό επέλεξε την τακτική της υστερίας. Κάθε θέμα το παρουσίαζε ως εξής, «θα μας πετάξουν από το ευρώ, θα πάθουμε καταστροφή», «χάος, αν φύγουμε από την Ευρώπη», «Αρμαγεδδώνα θα φέρει η ψήφος στον Σύριζα». Ποτέ δεν επιχειρηματολογούσε. Με υστερικές κραυγές προσπαθούσε να προκαταλάβει την σκέψη των πολιτών, ώστε να μην αναλύσουν τις επιπτώσεις του μνημονίου που θα επιβάλλει η Νέα Δημοκρατία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ουδέποτε απάντησε ο Συριζα στην εκφοβιστική προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας. Θα έπρεπε να βροντοφωνάζει ότι αν έρθει η Νέα Δημοκρατία θα υποστούμε πείνα, εξαθλίωση, χάος, διάλυση της κοινωνίας, λοιμούς, ανεργία, κοινωνικές ταραχές, αυτοκτονίες. Με εντυπωσιάζει αρνητικά ότι δεν έγινε προσπάθεια να συνδεθούν οι αυτοκτονίες με την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας ως κυβέρνηση.  

Μία τέτοια επίκληση, που θα ζωγράφιζε στο μυαλό του κόσμου την εικόνα ενός κοινωνικού Αρμαγεδδώνα, με την Νέα Δημοκρατία ως βασικό υπαίτιο, θα συσπείρωνε περισσότερες μάζες στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο.  

Είχα γράψει ένα άρθρο στις 5 Μαρτίου 2012 (http://iphicratisamyras.blogspot.gr/2012/03/blog-post_05.html), για το πώς πρέπει να διεξαχθεί η προπαγανδιστική μάχη του αντιμνημονιακού στρατοπέδου.

Στις εκλογές δεν διαγκωνίζονται προγράμματα. Διαγκωνίζονται συναισθήματα. Με εξαίρεση το σύνθημα «Μνημόνιο ή Συριζα», που ήταν κάπως επιτυχημένο το αντιμνημονιακό στρατόπεδο δεν έθεσε τα δικά του διλήμματα με έντονα χρώματα ώστε να μετατοπίσει ψυχολογικώς τους αναποφάσιστους.

3. Ψυχολογικό πλεονέκτημα. Αν διάβαζε κάποιος τις φιλομνημονιακές εφημερίδες θα διαπίστωνε ότι επαναλάμβαναν συνεχώς το κυρίαρχο ιδεολόγημα: «Όποια κυβέρνηση και να βγει, θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις. Θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της προηγουμένης». Αυτό ακουγόταν επί μήνες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μία μοιρολατρική αίσθηση στον κόσμο.

Η εχθρική προπαγάνδα δημιουργούσε μία ατμόσφαιρα ηττοπάθειας στον Λαό, μετατρέποντας το μνημόνιο από επίδικο ζήτημα των εκλογών, σε δεδομένο. Σε προαπαιτούμενο.

Σε αυτό το τέχνασμα το αντιμνημονιακό στρατόπεδο έπρεπε να απαντήσει με αντιπροπαγάνδα: «Όποια κυβέρνηση και να εκλεγεί, θα είναι απαλλαγμένη από το μνημόνιο. Όποια κυβέρνηση και να εκλεγεί, θα τηρήσει αντιμνημονιακή-πατριωτική στάση». Μία τέτοια προπαγάνδα θα δημιουργούσε ηττοπάθεια στο στρατόπεδο των δωσίλογων. Θα δημιουργούσε την αίσθηση ότι στις εκλογές θα αποφασιστούν άλλα ζητήματα, και όχι το ήδη νεκρό μνημόνιο. Οι εκλογές θα διεξήγοντο θεωρώντας ως δεδομένο ότι το μνημόνιο δεν θα εφαρμοστεί, όποιο κόμμα και να εκλεγεί.

Η καλλιέργεια κλίματος στην κοινή γνώμη είναι προαπαιτούμενο για μία επιτυχή έκβαση στην εκλογική μάχη. Και σε αυτό το σημείο, το αντιμνημονιακό στρατόπεδο υστερούσε.

4. Η εκλογική εκστρατεία του μνημονιακού στρατοπέδου έγινε υπό την αίσθηση ότι Μνημόνιο=Ευρώ=Ευρωπαϊκή Ένωση=Ευρώπη. Άρα και τα άκρα της εξισώσεως συμπίπτουν, δηλαδή Μνημόνιο=Ευρώπη.

Εκεί το αντιμνημονιακό στρατόπεδο έδωσε μία καλή απάντηση υποστηρίζοντας ότι το Μνημόνιο θα διαλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά προφανώς δεν ήταν αρκετό για να μετακινήσει μεγάλες μάζες δεξιών ψηφοφόρων.

Από ταύτιση εννοιών έπρεπε να το μεταβάλλουμε σε αμοιβαίως αποκλειομένη έννοια, δηλαδή Μνημόνιο≠Ευρώπη. Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο έπρεπε να διαδίδει ότι όποιος υποστηρίζει το μνημόνιο είναι φανατικός αντιευρωπαϊστής, φανατικός εχθρός του ευρώ, φανατικός εχθρός της Ευρώπης.   

5. Το πλαίσιο της προεκλογικής αντιπαραθέσεως υπονοούσε ότι η έξοδος από το ευρώ είναι κάτι πάρα πολύ κακό. Με αποτέλεσμα ο Σύριζα να απολογείται συνεχώς,  και να απομονώνει ή να αποκηρύττει στελέχη του που μιλούσαν υπέρ του εθνικού νομίσματος. Αντί να απολογείται η Νέα Δημοκρατία για την παραμονή μας στο ευρώ, έφθασε στο σημείο να απολογείται ο Συριζα για την υιοθέτηση της δραχμής.

Αντί ο Σύριζα να επικεντρώσει την αντιπαράθεση στο πόσο κακό μας έχει κάνει ήδη το ευρώ, η Νέα Δημοκρατία μετατόπισε την συζήτηση στο πόσο κακό, πιθανώς θα μας κάνει η δραχμή. Για μία ακόμη φορά, αντί να απολογείται η Νέα Δημοκρατία, επετίθετο.

Αντί να συζητούμε για ένα συντελεσθέν έγκλημα, συζητούσαμε για ένα πιθανό έγκλημα, με βάση τα συμφέροντα και την φρασεολογία της Νέας Δημοκρατίας. 

6. Η Νέα Δημοκρατία από φιλοκατοχική δύναμη αυτοτιτλοφορήθηκε «φιλοευρωπαϊκή δύναμη». Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο με επικεφαλής τον Συριζα άφησε να περάσει αυτός ο αυτοπροσδιορισμός χωρίς αντίποινα. Και μάλιστα ήθελε να συναγωνιστεί την Νέα Δημοκρατία σε φιλοευρωπαϊσμό. Τα εκλογικά αποτελέσματα ήταν μία καλή απάντηση για το πού οδηγεί αυτή η τακτική.

Όταν δεν θέτεις ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, όταν δεν κατηγορείς τον πολιτικό σου αντίπαλο ως κατοχική δύναμη, όταν δεν κατηγορείς την Νέα Δημοκρατία ότι εκχώρησε εθνική κυριαρχία αμετακλήτως και άνευ όρων, τότε διεξάγεις την προεκλογική μάχη με όρους Νέας Δημοκρατίας.

Βασική αρχή κάθε νικηφόρου μάχης είναι να την διεξάγεις σε ώρα, σε τόπο, και με τρόπο που έχει διαλέξεις εσύ. Ποτέ σε ώρα, σε τόπο, και με τρόπο που διάλεξε ο εχθρός.

Όταν μάλιστα μετά τις εκλογές, αντί να ζητάς από τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους και να διαδηλώσει κατά του μνημονίου ώστε να συντηρείς κλίμα δυνάμεως, βγαίνεις και δηλώνεις πανευτυχής που θα είσαι νομοταγής αξιωματική αντιπολίτευση, δείχνεις σαν να χαίρεσαι με την ήττα σου.

Όταν αντί να κατηγορείς τον πολιτικό σου αντίπαλο ότι φαλκιδεύει την λαϊκή ετυμηγορία δηλώνοντας ότι θα σεβαστεί όλες τις υπογραφές του Παπανδρέου, εσύ δηλώνεις ότι δεν θα κατεβάσεις τον κόσμο στους δρόμους, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο αν ήθελε να κερδίσει τις εκλογές έπρεπε να εμφανιστεί με αέρα νικητού. «Όποιος και να πάρει τις εκλογές το μνημόνιο είναι νεκρό», έπρεπε να δηλώσει. «Και όποια κυβέρνηση μετά τις εκλογές αρνηθεί την καταγγελία του μνημονίου, θα αντιμετωπίσει μία λαοθάλασσα στους δρόμους». Ώστε ο κόσμος να θεωρεί δεδομένη την μονομερή καταγγελία του μνημονίου.

Πώς απονομιμοποιούμε το εκλογικό αποτέλεσμα;

Οι κατοχικές δυνάμεις, ΝΔ-Πασοκ-ΔημΑρ όπως απέδειξαν, εκλαμβάνουν το εκλογικό αποτέλεσμα ως ψήφο υπέρ του μνημονίου και της λιτότητος.

Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο στρεφόμενο προς τον Λαό πρέπει να προβάλλει τα εξής ρητορικά ερωτήματα:

Οι Έλληνες ψήφισαν ναι στην εις βάρος τους γενοκτονία; Μήπως ψήφισαν ναι στην άγρια λιτότητα; Ψήφισαν ναι στην εξαθλίωση; Ψήφισαν ναι στην ανεργία; Ψήφισαν ναι στις αυτοκτονίες; Ψήφισαν ναι στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας; Ψήφισαν ναι στην βία εις βάρος των αδυνάμων; Ψήφισαν ναι στην ευθανασία των ηλικιωμένων; Ψήφισαν ναι στον θάνατο των ασθενών; Ψήφισαν ναι στο αιματοκύλισμα που εξαπέλυσαν οι πραιτωριανοί;

«Σε όλα αυτά τα ερωτήματα η απάντηση του Λαού ήταν ένα μεγάλο ΟΧΙ», θα δηλώσει το αντιμνημονιακό στρατόπεδο.

Το Λαϊκό ΕθνικοΑπελευθερωτικό Κίνημα θεωρεί την κυβέρνηση Σαμαρά ως παράνομη κυβέρνηση, ήτις δεν νομιμοποιείται να συνεχίσει την εθνοκτόνο πολιτική του μνημονίου.

Μόνον ανθέλληνες θεωρούν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα νομιμοποιεί τον δωσιλογισμό, την ξένη κατοχή, την ατιμωρησία των προδοτών και των απατεώνων, και όλων όσων κατέστρεψαν την Ελλάδα.

Ο Ελληνικός Λαός απαιτεί την καταγγελία του μνημονίου, την ανατροπή του σάπιου μεταπολιτευτικού καθεστώτος, και την τιμωρία των προδοτών.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ερμηνεύεται με βάση το τί είναι καλό για την Πατρίδα, και όχι με βάση το τί είναι καλό για τους δωσίλογους.

Ο Ελληνικός Λαός δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν εκχωρεί εθνική κυριαρχία. Οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις τον αγνοούν. Η απάντηση στους προδότες θα δοθεί μέσα από τον παρατεταμένο λαϊκό ανατρεπτικό πόλεμο.

Στους δρόμους, στις δημόσιες υπηρεσίες, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, παντού θα συνεχιστεί ο αντικατοχικός αγώνας. Η Εθνική Ανεξαρτησία και η Λαϊκή Κυριαρχία είναι αδιαπραγμάτευτη.

Ιφικράτης Αμυράς

23-6-2012

http://iphicratisamyras.blogspot.com