ΔΗΚΚΙ - Σοσιαλιστική Αριστερά
Έχουν περάσει 10 ημέρες από την αποστολή στον πρόεδρο της Δημοκρατίας επιστο-λής από τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ Γκεόργκι Ιβάνοφ με την οποία ο τελευταίος αναθαρ-ρημένος από την απόφαση του γνωστού «δικαστηρίου» της Χάγης ζητάει η Ελλάδα να άρει το βέτο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ κατά την προσεχή σύνοδο της συμ-μαχίας τον Μάιο στο Σικάγο.
Πέρα από την ουσία της η πράξη αυτή μαρτυρά και το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπα-δήμου θεωρείται πως θα είναι και το Μάιο και αργότερα στην εξουσία, γιατί διαφο-ρετικά δεν θα ήταν αφελής ο κ. Ιβάνοφ να εκτίθεται σε τέτοιες πρωτοβουλίες (κάτι παραπάνω γνωρίζει ο επικεφαλής του Αμερικανικού κράτους – προτεκτοράτου), πέρα επίσης από το γεγονός ότι γίνεται εμφανές πως η κυβέρνηση αυτή - παρά τις αντί-θετες διακηρύξεις της - είναι διατεθειμένη να προχωρήσει και σε έμμεσες αλλά νευρα-λγικές υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα (γιατί διαφορετικά θα υπήρχε αμέσως σαφέ-στατη απάντηση μέσω της Προεδρίας της Δημοκρατίας) ανακύπτει και ένα ακόμη μείζον θέμα δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας:
Στην επιστολή του ο κ. Ιβάνοφ – εκτός των άλλων - αναφέρει επί λέξει πως: η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ θα βοηθούσε την ΠΓΔΜ και όλες τις χώρες της περιοχής να συ-νεχίσουν στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων ! Η σαφήνεια και η ακρίβεια με την οποία είναι διατυπωμένο το σύνολο του κειμένου της επιστολής καθώς και ο ρόλος του κράτους αποστολέα, ως τεχνητού κράτους προβοκάτορα και χωροφύλακα στην περιοχή, σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρξε ακόμη απάντηση από την Προεδρία της Δημοκρατίας δημιουργούν εύλογα ερωτήματα: