Πολιτιστική ηγεμονία και Θρησκευτική εξουσία

Άμα τη εμφανίσει ο Πολιτικός φορέας της Εθνεγερσίας, εδέχθη πολύ θετικά σχόλια. Εσήκωσε κύμα ενθουσιασμού. Η Ελληνική Ψυχή διψά για ΕθνικοΑπελευθερωτικούς Αγώνες.

Υπήρξαν όμως και κάποιοι διαφωνούντες με το εγχείρημα. Διαφωνούντες πέντε ειδών: οι μονίμως πάσχοντες από φοβικά σύνδρομα, οι πολιτικώς άπειροι, οι μονοθεϊστές, οι άθεοι, οι κοσμοπολίτες.

Το νήμα της σκέψεώς τους συμπυκνώνεται στα εξής σοφίσματα: «οι χριστιανοί είναι πλειοψηφία, άρα πώς θα πάρουμε την εξουσία;», «μην διχαστούμε», «ο λαός έχει άλλες προτεραιότητες», «ας μην προβάλλουμε τόσο το θρησκευτικό ζήτημα».

Τοιούτου είδους ανοησίες, ακούονται επί δεκαετίες κυρίως από άτομα δύο κατηγοριών: από τους πολιτικώς ασχέτους, και φυσικά από τους χριστιανούς. 

Θα απαντήσουμε λεπτομερώς στα σοφίσματά τους.

Επί 20 αιώνες ο μονοθεϊσμός στην χώρα μας προσπαθεί να ισοπεδώσει βιαίως την διαφορετικότητά μας και να αφανίσει τον εθνισμό μας. Η λαγνεία των εν Ελλάδι χριστιανών πολιτικών με τον εφιάλτη της ενοποιημένης Ευρώπης εξηγείται από την οικουμενική και μονοθεϊστική ανατροφή τους. Η εν Ελλάδι χριστιανική εκκλησία βαρύνεται με το μέγα έγκλημα της πολιτιστικής γενοκτονίας του Έθνους μας.

Αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο της αφομοιώσεως στην πολιτική, θρησκευτική, φυλετική, οικονομική, και πολιτιστική του διάσταση. Όπως είναι φυσικό, τα εν Ελλάδι χριστιανικά και άθεα κόμματα συμπλέουν με την αφομοίωση. Επομένως είναι άστοχο να ισχυρίζεται κάποιος ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει ο θρησκευτικός χαρακτήρας των κομμάτων, είτε είναι μονοθεϊστικά όπως πχ Χρυσή Αυγή, ΑΝ.ΕΛ, Νέα Δημοκρατία, είτε άθεα όπως πχ Συριζα, ΚΚΕ, Ανταρσύα.

Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα σε μία Επανάσταση, είναι το ζήτημα της ιδεολογικής ηγεμονίας. Ο τρόπος σκέψεως του λαού, ο κώδικας συμπεριφοράς, οι ηθικές αξίες, καθορίζουν την πολιτική του στάση.

Η πολιτιστική ηγεμονία περιγράφει την κυριαρχία μίας ιθυνούσης τάξεως σε μία ανομοιογενή κοινωνία. Η ιθύνουσα τάξη χειραγωγεί τις δοξασίες, τα πρότυπα, τις αντιλήψεις, και τις ηθικές αξίες, ώστε η δική της  κοσμοαντίληψη μετατρέπεται σε κοινή αντίληψη για όλη την κοινωνία. Καθίσταται το «φυσιολογικόν», το οποίο δικαιολογεί την πολιτική, κοινωνική, και οικονομική καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και την παρουσιάζει ως φυσική και αναπόφευκτη, αέναη και ωφέλιμη για όλους, παρά ως τεχνητό κατασκεύασμα που ωφελεί μόνον την ιθύνουσα τάξη.  

Όσα οικονομικά προβλήματα και αν εξεγείρουν έναν εξαθλιωμένο λαό, αν η επαναστατική ηγεσία δεν αποκτήσει την πρωτοκαθεδρία σε ζητήματα ηθικών αξιών, η επανάσταση θα αποτύχει.

Αξίζει να θυμηθούμε τί έγινε στον πόλεμο μεταξύ καπιταλισμού-κομμουνισμού. Ηττήθηκε ο κομμουνισμός στο οικονομικό πεδίο, αλλά ενίκησε στο πολιτιστικό πεδίο. Ο πολιτιστικός Μαρξισμός ενίκησε κατά κράτος το δυτικό στρατόπεδο. Σήμερα σε όλο τον δυτικό κόσμο, επικρατούν οι ιδέες περί πολυπολιτισμού, περί έθνους, περί φεμινισμού, περί ανοχής, περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περί αντιρατσισμού, περί αμβλώσεων, περί μεταναστεύσεως, περί ομοφυλοφιλίας, έτσι όπως τις επεξεργάστηκαν τα πνευματικά εργαστήρια του πολιτιστικού Μαρξισμού, με επικεφαλής την σχολή της Φρανκφούρτης, την δεκαετία του 1920.   

Στην δική μας Επανάσταση, το ιδεολογικό πρόβλημα μεταφράζεται στο εξής καίριο ερώτημα: Ποιός κατέχει την πολιτιστική ηγεμονία και την θρησκευτική εξουσία;

Η σύντομη απάντηση στο ρητορικό μας ερώτημα είναι ότι πρέπει να συντρίψουμε και την μονοθεϊστική θρησκευτική εξουσία, και την μαρξιστική πολιτιστική ηγεμονία. 

Είναι αδιανόητο να ομιλούν σήμερον κάποιοι Έλληνες για δημοκρατική επανάσταση, και να αγνοούν ότι στην Γαλλική δημοκρατική επανάσταση κατηργήθη το χριστιανικό ημερολόγιο. Οι Γάλλοι άρχισαν να μετρούν με έτος 1, έτος 2, κοκ, με σκοπό να εξαλείψουν τις θρησκευτικές και μοναρχικές επιρροές του παλαιού καθεστώτος πάνω στον Γαλλικό λαό.

Οι αναμασώμενες κοινοτυπίες όπως «μην θέτουμε τώρα ζήτημα θρησκείας», «να είμαστε ενωμένοι» κλπ, υπονοούν ότι πρέπει να υποβαθμίσουμε το ζήτημα της θρησκείας διότι δήθεν έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούμε. Και φυσικά η οπτική γωνία των ανησυχούντων για την «ενότητα» είναι καθαρώς χριστιανική.  

Πριν απαντήσω λεπτομερώς στο ερώτημά τους, θέτω το δικό μου ερώτημα: πόσο σοβαρό είναι ένα κόμμα σήμερα στην Ελλάδα που υποβαθμίζει το ζήτημα του Ισλάμ και του Τζιχάντ; Ποιός ανόητος θα έλεγε, «ας αφήσουμε τώρα το ζήτημα του Ισλάμ διότι έχουμε άλλα σοβαρότερα προβλήματα».

Με τουλάχιστον δύο εκατομμύρια μουσουλμάνους στην χώρα μας, μόνον αφελείς θα ισχυρίζοντο ότι η θρησκεία δεν πρέπει να είναι από τα κεντρικά ζητήματα ενός πολιτικού φορέως.

Η θρησκεία καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική συμπεριφορά μίας κοινωνίας και διαμορφώνει τον εθνισμό της. Το ζήτημα της θρησκείας επιδρά στην εθνική ασφάλεια της Ελλάδος. Καθορίζει την εξωτερική της πολιτική. Επηρεάζει τον ψυχισμό, τον φυλετισμό, και τον πολιτισμό των Ελλήνων. Επομένως η στάση των πολιτικώς ωργανωμένων Ελλήνων στο ζήτημα της θρησκείας πρέπει να είναι ξεκάθαρη. 

Σε πρόσφατη δημόσια ομιλία μου, ένας χριστιανός εθνικιστής ρώτησε με πονηρό ύφος, «μα ήρθαμε εδώ για να κάνουμε πολιτική ή θρησκειολογία;». Προφανώς δεν είχε να απαντήσει κάτι στο επιχείρημά μου «πρέπει ή δεν πρέπει να μας απασχολεί η παρουσία του Ισλάμ στην Ελλάδα;».

Όταν θεωρούν ότι το ζήτημα αφορά τον χριστιανισμό, μετατοπίζουν την συζήτηση στην «ενότητα». Όταν θεωρούν ότι αφορά το ισλάμ, τότε μιλάνε για «τρομοκράτες».

Φρόνημα(esprit de corps όπως θα έλεγαν και οι Γάλλοι) είναι η ικανότητα  ενός σώματος να διατηρεί την πίστη του σε μία ιδεολογία ή έναν σκοπό, υπό αντίξοες συνθήκες. Εκφάνσεις του φρονήματος είναι η πειθαρχία, η πυγμή, η υπακοή, η αντοχή, η συνέπεια, η αυτοθυσία.

Το κοινό πνεύμα εμψυχώνει την ομάδα, εμπνέει ενθουσιασμό στην μάχη, σφυρηλατεί την αφοσίωση στον ιερό σκοπό, και μετουσιώνεται σε υπερηφάνεια για τα μέλη της ομάδος. Αποτέλεσμα αυτής της ψυχικής διεργασίας είναι η ομάδα να αισθάνεται αυτόνομη, ανεξάρτητη, και ισχυρή για να εκφραστεί ως ηγεμονική κοινωνική δύναμη.

Αυτό πράττουμε όταν δηλώνουμε υπερήφανοι Έλληνες στο θρήσκευμα. Υπερασπιζόμαστε με κάθε μέσον την διακριτή μας ταυτότητα και την πολιτική μας ανεξαρτησία. Εμπνέουμε εμπιστοσύνη και θάρρος στους οπαδούς μας.

Κάποιοι αφελείς Έλληνες στο θρήσκευμα κατά το παρελθόν απέκρουαν την αυτόνομη συμμετοχή τους στην πολιτική. Δήλωναν είτε αποχή, είτε υποταγή στα χριστιανικά και άθεα κόμματα, την στιγμή που εβραίοι, χριστιανοί, και ισλαμιστές κληρικοί κυριαρχούν στην ξένη και ντόπια πολιτική ζωή.

Όσοι παραμένουν σιωπηλοί μπροστά στην εθνοκτονία των Ελλήνων από τον ιουδαιοχριστιανισμό καθίστανται συνένοχοι. Και έπεται συνέχεια. Πώς θα αντιμετωπίσουμε την νέα εθνοκτονία από την Ευρωπαϊκή Ένωση διαπραττομένη με οικονομικούς όρους, και την εθνοκτονία από το Ισλάμ διαπραττομένη με θρησκευτικούς όρους, όταν κάποιοι Έλληνες αρνούνται την πολιτική και θρησκευτική μας ανεξαρτησία;  

Περιβαλλόμαστε από μονοθεϊστές, άθεους και διεθνιστές. Για να επιβιώσουμε πρέπει να οικοδομήσουμε μία διακριτή ταυτότητα σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Πρέπει να έχουμε δικά μας σχολεία, δικό μας κόμμα και πολιτικούς ηγέτες, δικό μας δίκτυο εργασίας και οικονομικής αλληλεγγύης, ξεχωριστά από τους χριστιανούς, τους εβραίους, και τους μουσουλμάνους. Το κουρδικό επαναστατικό κόμμα PKK είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα οργανισμού που προσπαθεί να οικοδομήσει την δική του ξεχωριστή ταυτότητα σε όλες τις σφαίρες της κουρδικής κοινωνικής ζωής.

Η Ελληνική Θρησκεία αποτελεί ολοκληρωμένο σύστημα αξιών σε όλα τα ζητήματα για την οργάνωση της κοινωνίας και της πολιτείας. Όσοι έχουν ενδοιασμούς, δεν μπορούν να φανταστούν ότι πιστεύουμε σε κάτι μεγαλύτερο και σημαντικότερο από την δική μας ύπαρξη. Οι Αθάνατοι Πατρώοι Θεοί και το σχέδιό Τους για την Ελλάδα ξεπερνά κατά πολύ την ανθρώπινη σκέψη.  

Ας περάσουμε τώρα στο αφελές ερώτημα που ταλαιπωρεί αρκετούς Έλληνες. «Γιατί να μην ενωθούμε όλοι μαζί για την ανατροπή;». Απάντηση: διότι ουδέποτε στην ιστορία συνέβη κάτι τέτοιο. Ούτε στην ξένη, ούτε στην ελληνική ιστορία. 

Αυτό που συμβαίνει επανειλημμένως στην ιστορία είναι να εμφανίζωνται ηγεμονικές τάσεις μεταξύ κινημάτων. Το πιο ισχυρό, ποδηγετεί τα άλλα κινήματα και μετατρέπει το δικό του συμφέρον σε εθνικό συμφέρον.

Επομένως η στρατηγική και τακτική του Κόμματος μας είναι να καθοδηγήσει όλα τα στρώματα του πληθυσμού ικανά για επανάσταση, και όχι να μετατραπεί σε ουρά του πολιτικού και θρησκευτικού κατοχικού καθεστώτος.

Η αφομοίωση και η ενσωμάτωση στον χριστιανικό τρόπο σκέψεως και αντιλήψεως της πολιτικής δράσεως, έχει διαλυτική επιρροή πάνω στον Ελληνικό Λαό. Επί αιώνες αγωνιζόμαστε για να επιτύχουμε αυτόνομη και ανεξάρτητη πολιτική δράση, και πάντα οι χριστιανοί θα επιζητούν να εγκαταλείψουμε την πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική, και θρησκευτική μας αυτονομία.

Αν αφήσουμε να μας μολύνει ο χριστιανικός ιός, η Επανάσταση θα καταστραφεί εκ των ένδον. Οι χριστιανοί δεν μπορούν να φανταστούν απόσχιση από το ρωμέϊκο ψευδοκράτος, διότι το θεωρούν δικό τους. Το κύριο πρόβλημα που έχουν είναι η απώλεια του μισθού τους. Δεν τους απασχολεί ο πολιτισμός, η φυλή, και το έθνος. Αν τους απασχολούν αυτά τα ζητήματα, τότε είναι κατά φαντασίαν χριστιανοί. Είναι Έλληνες στο θρήσκευμα, αλλά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.

Κάποιοι διαφωνούντες με το Κόμμα χρησιμοποίησαν την εξής λανθασμένη συλλογιστική: αφού οι χριστιανοί είναι αριθμητικώς περισσότεροι από τους Έλληνες, πώς θα πάρουμε την εξουσία αν τους αποτρέπουμε από να γίνουν μέλη; Περιττό να πούμε ότι τοιούτου είδους παιδαριώδη σοφίσματα δεν τα χρησιμοποιούν για να αναρωτηθούν γιατί δημιουργούνται ισλαμικά κόμματα σε πολλές χώρες του κόσμου, χωρίς οι ισλαμιστές να είναι πλειοψηφία.

Το πόσο ανόητο είναι το σόφισμα της αριθμητικής πλειοψηφίας των χριστιανών αποδεικνύεται από την σύσταση των κομμουνιστικών κομμάτων. Παντού σε όλο τον κόσμο, όπου ιδρύθηκαν κομμουνιστικά κόμματα, αποτελούσαν την μειοψηφία, ακόμη και μέσα στην εργατική τάξη. Αλλά συγκροτήθηκαν διότι ένα κόμμα συγκροτείται με βάση την ιδεολογική του ταυτότητα, και όχι με βάση το πιθανό εκλογικό ποσοστό του στην κοινωνία. Μόλις συγκροτηθεί, όντας μειοψηφία, διεξάγει σκληρό αγώνα για να προσηλυτίσει οπαδούς και να καταστεί πλειοψηφία.

Θα ήταν άτοπο τα κομμουνιστικά κόμματα να επιτρέπουν την εισδοχή καπιταλιστών στις τάξεις τους επειδή οι καπιταλιστές αποτελούν την  πλειοψηφία σε μία κοινωνία.  

Το να λέει ένα κόμμα ότι αφού οι αντίπαλοί μας είναι περισσότεροι, ας αφήσουμε να εισβάλλουν στο κόμμα μας διότι είμαστε λιγώτεροι, αποτελεί επαίσχυντη ομολογία ανικανότητος. Βασικός στόχος ενός κόμματος είναι να οργανωθεί με βάση την ομοιογενή μειοψηφία και να κατακτήσει την ανομοιογενή πλειοψηφία.

Αν οργανωθεί βάσει των αντιλήψεων της εκάστοτε πλειοψηφίας τότε αφ’ ενός δεν θα αλλάξει τίποτε στην χώρα, αφ’ ετέρου δεν έχει σκοπό υπάρξεως(raison d’ être).

Η αρνητική στάση ωρισμένων Ελλήνων ως προς το Κόμμα μας δεν έχει σχέση με την θρησκεία αλλά με την ανάγκη να νοιώσουν ότι δεν είναι λίγοι, ότι πρέπει να πάνε με την αγέλη των προβάτων. Ότι δεν είναι αποκομμένοι από το κοινωνικό σύνολο. Αλλά αυτό θα ισχύει για κάθε θέση που θα εκφράζουμε και τώρα υποεκπροσωπείται στην κοινωνία (εθνικό νόμισμα, αρχαία ελληνική γλώσσα, ενδογαμία, επανάσταση, σκλαβωμένες πατρίδες, ανισότητα, ποινικοποίηση της φορολογίας, συντακτική εθνοσυνέλευση, οπλοκατοχή, κ.α.).

Από την μία μεριά δηλώνουν ότι δεν είναι πρόβατα, από την άλλη φοβούνται να διαχωριστούν από τα χριστιανικά πρόβατα.

Σκοπός του Κόμματός μας είναι να επεκτείνουμε την Ελληνική επιρροή στις τάξεις των χριστιανών. Αντιθέτως, όσοι θέλουν την εξάλειψη της θρησκευτικής ταυτότητος του Κόμματος, αποσκοπούν στο να επεκταθεί η χριστιανική επιρροή στις τάξεις των Ελλήνων.

Για να εκβιάσουν συναισθηματικώς τα μέλη του Κόμματος της Εθνεγερσίας, χρησιμοποιούν την καραμέλα της «ενότητος» όπως ακριβώς την χρησιμοποιούν οι Άγγλοι και Τούρκοι κατακτητές στην Κύπρο. Εκεί, αντί για εισβολή και κατοχή Κυπριακού εδάφους, μιλούν για δύο ισότιμες κοινότητες. Στην δική μας περίπτωση οι συμβιβασμένοι με την ιουδαιοχριστιανική κατοχή μιλούν για συνύπαρξη την στιγμή που οι χριστιανοί κατέχουν μονοπωλιακώς την θρησκευτική εξουσία, ενώ η Ελληνική Θρησκεία τελεί εκτός νόμου επί 17 αιώνες.

Οφείλουμε να προστατεύσουμε τα πολιτικά μας συμφέροντα και να υπερασπιστούμε το Ελληνικό Έθνος από τον ιουδαιοχριστιανισμό, όπως έπραξαν οι Εθνομάρτυρες επί Βυζαντίου. Το χρωστάμε στους Απογόνους μας.

Σκοπός του χριστιανισμού στην Ελλάδα είναι να διχάσει το Έθνος και να διαιρέσει τους Έλληνες απομακρύνοντάς τους από τα Πάτρια Ειωθότα, ενσωματώνοντας τα πιό αδύναμα στοιχεία στο νεοβυζαντινό, ρωμέϊκο ψευδοκράτος. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη της «ενότητος» σημαίνουν αφομοίωση των Ελλήνων στον ιουδαιοχριστιανισμό. Η κατ’ ευφημισμόν «ενότητα» αποσκοπεί στο να παραμένει η χριστιανική εκκλησία και η παπαδοκρατία αλώβητη και δικτατορεύουσα. 

Μόνο όταν κατακτήσουμε την θρησκευτική εξουσία και η Ελληνική Θρησκεία αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνική ζωή της Ελλάδος, θα επέλθει η πολυπόθητη εθνική ενότητα.

Το Κόμμα της Εθνεγερσίας αποσκοπεί στο να αλλάξει τον ψυχισμό των Ελλήνων, και από πρόβατα να τους κάνει λύκους. Ο λύκος είναι ιερό σύμβολο του Θεού Απόλλωνος και της Αρχαίας Ελλάδος. Έχουμε καθήκον να εφοδιάσουμε με ιδεολογία και οργάνωση τον Λαό, και να ηγηθούμε της Εθνεγερσίας. Δεν θα επιτρέψουμε την ενσωμάτωσή μας σε ανθελληνικές προκαταλήψεις αιώνων.

Χρέος μας είναι να εξασφαλίσουμε την ιδεολογική ενότητα, και τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος. Να κινητοποιήσουμε και να ενώσουμε τους Έλληνες κάτω από τα δικά μας λάβαρα και συνθήματα. Αν δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τον ιουδαιοχριστιανισμό, δεν θα μπορούμε να πολεμήσουμε ούτε τον ισλαμισμό, ούτε την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ούτε την κομμουνιστική ομογενοποίηση.   

Αποτελεί παράδειγμα μεγίστου πολιτικής αφέλειας όταν επί τόσους αιώνες ο χριστιανισμός κατέστειλε τις οργανωτικές, πολιτικές και θρησκευτικές ελευθερίες των Ελλήνων, τώρα από μόνοι μας να αυτολογοκρινόμαστε για να ικανοποιήσουμε τους χριστιανούς. Αυτό ισοδυναμεί με αμαχητί εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων επί του Ελληνικού Έθνους. Θα εξομοιωθούμε με προδότες όπως ο Σαμαράς και ο Παπανδρέου αν υπογράψουμε άνευ όρων και αμετακλήτως εκχώρηση εθνικών και θρησκευτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στον ιουδαιοχριστιανισμό.

Διεξάγουμε ιερό αγώνα για να απελευθερώσουμε τους Έλληνες από την ιουδαιοχριστιανική σκλαβιά. Ποτέ δεν θα συμβιβαστούμε με την ιουδαιοχριστιανική σκλαβιά στο όνομα της «ενότητος». Ενότητα στην σκλαβιά και στον μισελληνισμό δεν μπορεί να υπάρξει. 

Το παραμύθι της χριστιανικής «ενότητος» αποσκοπεί στο να περιορίσουμε την πολιτική μας δράση στα οικονομικά προβλήματα, εκχωρώντας την πολιτική και θρησκευτική εξουσία στο δικτατορεύον χριστιανικό δόγμα. Είναι άλλο πράγμα η χριστιανική «ενότητα», και άλλο η Ελληνική ενότητα.

Χριστιανική «ενότητα» σημαίνει υποταγή, ισοπεδωτική ομογενοποίηση, αφομοίωση, αφελληνισμό, σκλαβιά στον Γιαχβέ και τον ιουδαϊσμό.

Εάν κτίσουμε το Κόμμα με ανομοιογενή στοιχεία, θα διαλυθεί στο πρώτο φύσημα του ανέμου και εύκολα θα εγκαταλειφθεί από τα στελέχη του στις δύσκολες ώρες.

Ακόμη και αν θέλαμε να συμμαχήσουμε προσωρινώς με άλλα κόμματα, πρέπει πρώτα να κτίσουμε το Κόμμα με διακριτή εθνοθρησκευτική ταυτότητα ώστε να διαπραγματευτούμε τακτικές συμμαχίες με συγκεκριμένους όρους. Μόνον ως διακριτή πολιτική οντότητα θα μας υπολογίζουν οι αντίπαλοι. Αλλιώς συγχέουμε την έννοια του Κόμματος με την έννοια του Μετώπου.

Αν υποθέσουμε ότι ξεσπά παλλαϊκή εξέγερση, θα συμμετάσχουμε; Φυσικά. Χριστιανοί, αναρχικοί, εθνικιστές, κομμουνιστές, μουσουλμάνοι, άθεοι, κάθε είδους ταυτότητα θα κατεβεί σους δρόμους με τα δικά της συνθήματα. Αλλά δεν έπεται ότι εμείς θα υποβιβάσουμε τα λάβαρά μας για να «ενωθούμε» με τους άλλους. Άλλο να συμμαχήσουμε για την Επανάσταση και άλλο να αφομοιωθούμε στην καθεστηκυία θρησκευτική τάξη. Θα συμμετάσχουμε ηρωικώς στην παλλαϊκή εξέγερση αδιαφορώντας για τα ιδεολογικά προτάγματα των άλλων εξεγερμένων. Προτάσσουμε τις δικές μας αξίες και αγωνιζόμαστε να κερδίσουμε τον Λαό.

Χρειαζόμαστε ιδεολογική και οργανωτική ενότητα των Ελλήνων, και όχι «εθνική» ενότητα με τους καταστροφείς του Έθνους, είτε χριστιανούς, είτε μουσουλμάνους, είτε κομμουνιστές, είτε καπιταλιστές.

Είναι εξαιρετικώς επικίνδυνο να εθελοτυφλούμε. Το κίνημα της Πανευρώπης που ξεκίνησε με τον Richard Coudenhove-Kalergi έχει στόχο την πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και χριστιανική ενοποίηση των Εθνών της Ευρώπης σε ένα νεο-βυζαντινό αυτοκρατορικό μόρφωμα. 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η πλειοψηφία των χριστιανών πολιτικών στην Ελλάδα όχι μόνον δεν προβάλλει αντίσταση αλλά καλωσορίζει την μετατροπή της Ελλάδος σε νομαρχία του ομοσπονδιακού κράτους των Βρυξελλών. Ο χριστιανισμός ως αντεθνικό και διεθνιστικό ιδεολόγημα αμβλύνει την εθνική συνείδηση των Ελλήνων. Καταστρέφει τον εθνισμό μας, προξενώντας κύματα αφομοιώσεως του Λαού μας σε ξένους λαούς και πολιτισμούς. Μπροστά στα μάτια μας δημιουργείται ένα νέο Βυζάντιο με όλες τις τραγικές συνέπειες του παρελθόντος.

Δεν θα συγχωρήσουν οι Απόγονοί μας την αδράνεια μπροστά στο νέο αυτοκρατορικό έκτρωμα, πολλώ δε μάλλον την βλακώδη και μυωπική στάση ωρισμένων Ελλήνων περί «ενότητος» με τους νεοβυζαντινούς.  

«Μα το 90% των Ελλήνων είναι χριστιανοί», ισχυρίζονται όσοι παραδίδουν αμαχητί τους Αδελφούς μας στην ιουδαϊκή αίρεση της Ναζαρέτ. «Άρα πώς θα πάρουμε την εξουσία όντας μειοψηφία;», συνεχίζουν.

Ας δούμε τα τρία λογικά λάθη που εμπεριέχει αυτός ο ανόητος ισχυρισμός. Πρώτον, θεωρεί ότι οι νηπιοβαπτισμένοι Αδελφοί μας, οι οποίοι δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με την Ελληνική Θρησκεία είναι εξ ορισμού αντίπαλοί μας. Δεύτερον, υπονοεί ότι ο όρος Έλλην είναι μόνον γεωγραφικός, και όχι θρησκευτικό-πολιτιστικός όρος. Ή Έλλην θα είσαι ή χριστιανός. Το αυτό ισχύει και για τον ισλαμισμό. Ή Έλλην ή μουσουλμάνος. Ο Ελληνισμός είναι πρώτα απ’ όλα θρησκευτική και πολιτιστική ιδεολογία με επιτεύγματα παγκοσμίως γνωστά. Όποιος ασπάζεται τον Ελληνισμό και θέλει να ανήκει στο Ελληνικό Έθνος πρέπει να απορρίψει όλες τις μισελληνικές και αλλότριες δοξασίες. Τρίτον, υπονοεί ότι δεν μπορούμε ή δεν πρέπει να αλλάξουμε την θρησκευτική ταυτότητα των υποδούλων Αδελφών μας.  

Ενώ η Ελληνική Θρησκεία ως κώδικας αξιών υπερέχει των μονοθεϊστικών δογμάτων, δεν κατέχει εξουσία, οργάνωση, και μηχανισμούς αναπαραγωγής της ιδεολογίας μας. Έτσι στερείται κύρος ανάμεσα στον Λαό. Κάτι που το εκμεταλλεύονται τα μονοθεϊστικά δόγματα. Το κύρος του Ελληνισμού θα αυξηθεί κατακορύφως όταν Έλληνες πολιτικοί, στρατιωτικοί, δικαστές, παρευρίσκονται στις θρησκευτικές τελετές υπέρ των Πατρώων Θεών και Μητρώων Θεαινών. Αν κρυβόμαστε από την κοινωνία, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουμε κύρος.

Στην Ελληνική κοινωνία υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ κοινωνικών και ωργανωμένων πολιτικών δυνάμεων. Οι ανοργάνωτοι Έλληνες είναι πολύ περισσότεροι από τους ωργανωμένους Έλληνες. Όταν μετράμε ποσοστά στην κοινωνία πρέπει να διαχωρίζουμε τα ποσοστά των ωργανωμένων από τα ποσοστά των ανοργάνωτων κοινωνικών δυνάμεων. Επίσης πρέπει να διαχωρίζουμε τα ποσοστά των ωργανωμένων από τα ποσοστά των επαναστατικών δυνάμεων. Και εκεί υπάρχει αναντιστοιχία.

Επομένως ακόμη και αν αλήθευε η φήμη ότι το 90% των πολιτών είναι χριστιανοί, αυτό δεν σημαίνει ότι το 90% είναι ωργανωμένοι. Ούτε σημαίνει ότι είναι επαναστάτες.

Στην πολιτική μας ενδιαφέρει πόσοι είναι οι ωργανωμένοι Έλληνες, και εξ αυτών, πόσοι είναι Επαναστάτες. Αν το 3% του πληθυσμού είναι Έλληνες στο θρήσκευμα, αρίστως ωργανωμένοι, και φανατικοί επαναστάτες, η ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος είναι εγγυημένη.

Στο Κόμμα μας θα οργανωθεί η εθνοφυλετική εμπροσθοφυλακή του Ελληνισμού, και όχι ο κάθε πικραμμένος μονοθεϊστής ή άθεος, που έχασε τον μισθό του και ζητά από εμάς να χύσουμε το αίμα μας για να απολαύσει αυτός και πάλι τον άσωτο βίο του.

Ο Λαός μας απαιτεί στιβαρή επαναστατική οργάνωση και ηγεσία. Μόνον αποτυχημένοι πολιτικάντηδες, ανήμποροι να προσελκύσουν τον Λαό με ιδεολογικά επιχειρήματα, εκτοξεύουν ανοησίες περί «ενότητος». Τα επιχειρήματά τους είναι τόσο βλακώδη που ισοδυναμούν με το να πρότειναν να εντάξουμε σωρηδόν μέσα στο Κόμμα άτομα που επί δεκαετίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο Πασοκ και στην Νέα Δημοκρατία, στο όνομα της «ενότητος».

Αυτό το εγκληματικό λάθος έκαναν τρείς γνωστοί σχηματισμοί (ΕΠΑΜ, ΣΠΙΘΑ, ΑΝ.ΕΛ.), και είδαμε πώς κατήντησαν. Όσο εύκολα έρχονται, τόσο εύκολα φεύγουν τα μέλη των ανοικτών μετωπικών σχημάτων. Και μάλιστα σε διάστημα ολίγων μηνών, διότι απλούστατα δεν έχουν Ιδεολογική Ενότητα. Αρκετά λοιπόν με το παραμύθι της «εθνικής ενότητος».

Τα περί ενότητος τα προπαγανδίζει πάντα ο κατακτητής προς τον κατακτημένο. Χρέος μας είναι να υπονομεύσουμε την ιουδαιοχριστιανική κουλτούρα και να την αντικαταστήσουμε με την Ελληνική Θρησκεία σε όλες τις εκφάνσεις: νόμοι, ήθη, έθιμα, εορτές, ωργανωμένο ιερατείο, πανεπιστήμια, δικαστήρια, ένοπλες δυνάμεις, τελετουργικά(γάμου, κηδείας, ονοματοδοσίας), βιβλιογραφία,  αθλητισμός, τέχνες, μουσική, θέατρο, ζωγραφική, γλυπτική. 

Αν ανοίξουμε διάπλατα τις θύρες του Κόμματος σε όσους έχουν πολιτική και θρησκευτική συνάφεια με το παλαιό καθεστώς, θα αναχαιτίσουν την επαναστατική ορμή της Εθνεγερσίας. Επιτρέποντας την ηγετική αναρρίχηση αλλοθρήσκων στο Κόμμα, αποποιούμαστε την Επανάσταση και ελαττώνουμε τον βαθμό συνοχής του Πολιτικού φορέως της Εθνεγερσίας.

Η ιδεολογική ανομοιογένεια θα εμποδίσει την επαφή μας με τα λαϊκά στρώματα. Θα αλλοιώσει το πολιτικό μας μήνυμα. Θα δυσχεράνει την χάραξη στρατηγικής και τακτικής του Κόμματος.

Στην ωργανωμένη πολιτική δράση ένα και ένα δεν ισούνται με δύο. Πάντοτε υπερίσχυαν οι αρίστως ωργανωμένες μειοψηφίες έναντι της ανοργάνωτης ανομοιογενούς μάζης. Η λύση στο αριθμητικό πρόβλημα είναι να μετατρέψουμε τους χριστιανούς σε Έλληνες.

Το μυστικό της πολιτικής επιτυχίας είναι ιδεολογική ενότητα και συνοχή του Κόμματος. Η δύναμη του Κόμματος προέρχεται από την αρίστως  ωργανωμένη μειοψηφία του, από την ικανότητα μαζικής δράσεως σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, και από τον επαγγελματισμό του. Τότε και μόνον τότε μπορούμε να συνδεθούμε με ευρέα στρώματα πληθυσμού και να τα κινητοποιήσουμε κάτω από τα λάβαρά μας.

Αν δεν προβάλλουμε την Ελληνική θρησκευτική ταυτότητα του Κόμματός μας, ύστερα δεν θα επιτρέπεται να θέσουμε εμπόδιο ούτε σε μουσουλμάνους, ούτε σε εβραίους, ούτε σε μάρτυρες του Ιεχωβά, ούτε  μασώνους, ούτε σε βουδδιστές, προκειμένου να ενταχθούν ως μέλη στο Κόμμα. Και προκειμένου να ικανοποιήσουμε τους χριστιανούς, θα φτάσουμε στο γελοίο σημείο να πετάμε έξω μουσουλμάνους, εβραίους, μασώνους, μάρτυρες του Ιεχωβά, βουδδιστές, και να δεχόμαστε χριστιανούς, διότι οι χριστιανοί θεωρούν όλους τους άλλους «αιρετικούς».

Αν ξεκινήσουμε έτσι, θα κάνουμε έκπτωση και στο φυλετικό ζήτημα. Θα αποδεχόμαστε αλλοφύλους οι οποίοι όμως δηλώνουν Έλληνες. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα αποδεχόμαστε και άτομα που αποδέχονται το σημερινό κοινοβουλευτικό καθεστώς και δηλώνουν Έλληνες. Αν κατρακυλήσουμε και άλλο στον βούρκο των εκπτώσεων, θα πρέπει να ανεχθούμε και όσους αποδέχονται το ευρώ και την Ε.Ε., και δηλώνουν Έλληνες. Ναι, αλλά τότε δεν κτίζουμε επαναστατικό κόμμα, αλλά οίκο ανοχής.

Το ιερό καθήκον των επαναστατών είναι να συντρίψουν τις δυνάμεις και τις προσωπικότητες που εμποδίζουν ή καθυστερούν την Ελληνική Επανάσταση.

«Τώρα καίγεται η Πατρίδα, έχουμε άλλες προτεραιότητες», ακούω αυτό το αστείο σόφισμα εδώ και 20 χρόνια. Όταν επί 1000 χρόνια στο Βυζάντιο οι χριστιανοί έκαιγαν την Πατρίδα και τους Έλληνες, τότε δεν υπήρχε πρόβλημα. Τώρα τους έπιασε ο πόνος. Τώρα ξύπνησαν ωρισμένοι από την πυρκαϊά.

Η δική μας κομματική αντίληψη επιτάσσει συνοχή, οργάνωση, πειθαρχία. Αναγνωρίζουμε την διάκριση μεταξύ της συσχετίσεως και του ανήκειν στο κόμμα. Αναγνωρίζουμε την διάκριση μεταξύ ελληνοκεντρικών και εμπροσθοφυλακής. Συσχέτιση με το Κόμμα μπορούν να έχουν φορείς και άτομα δίχως να υποχρεούνται να ταυτιστούν πλήρως με τις θέσεις του Κόμματος. Αλλά τα μέλη του Κόμματος θα ταυτίζωνται πλήρως με την κομματική ιδεολογία.

Ως Έθνος είμαστε περικυκλωμένοι από μονοθεϊστές. Χριστιανούς, εβραίους, μουσουλμάνους. Στοιχειώδης γνώση στρατηγικής ασφαλείας απαιτεί να αλλάξουμε το θρήσκευμα στους γείτονές μας, και να γίνουν πολυθεϊστές.

Η στρατηγική ασφαλείας του Κόμματος επιδιώκει  την επιστροφή των Αιγυπτίων στην προ-ισλαμική τους πολυθεϊστική θρησκεία. Το αυτό επιδιώκει για τους Βουλγάρους, τους Ρώσσους, τους Ιρανούς, τους Άραβες, τους Πακιστανούς, τους Βρετανούς, τους Γερμανούς, τους Ισπανούς, κ.α.

Κάνουμε κακό στον ασθενή αρνούμενοι την θεραπεία του, επειδή ο ασθενής αντιδρά στο φάρμακο. Η κοινωνία μας νοσεί βαρέως και οφείλουμε να την απαλλάξουμε από τα βαθύτερα αίτια της αρρώστιας. 

Όσοι καταφέρονται κατά της Ελληνικής θρησκευτικής ταυτότητος του Κόμματος μισούν την πνευματική και φυλετική αριστοκρατία του Ελληνισμού επειδή υποτάσσονται στην ιουδαιοχριστιανική θεοκρατία. Αρνούμενοι να ηγηθούμε της Επαναστάσεως αποκτώντας πολιτιστική ηγεμονία, καταδικάζουμε την Ελλάδα σε καταστροφή και οπισθοδρόμηση.

Εφ’ όσον ο χριστιανισμός απαιτεί από τους Έλληνες να απαρνηθούν την καταγωγή τους, την εθνική τους ταυτότητα, και να αφομοιωθούν στον ιουδαϊσμό διαπράττοντες εθνική αυτοκτονία, οι Έλληνες έχουν καθήκον να συστρατευθούν μαζί μας στο Κόμμα της Εθνεγερσίας.  

Δύο άλλα σοφίσματα ταλαιπωρούν τους Έλληνες, τα οποία προωθούνται κυρίως από τους άθεους. Πρώτον, ότι «το θρήσκευμα είναι προσωπικό ζήτημα», και δεύτερον το «να μην γίνουμε σαν την χριστιανική εκκλησία».

Το πρώτο σόφισμα έχει απαντηθεί με το επιχείρημα ότι η θρησκεία διαμορφώνει πολιτική συμπεριφορά και επηρεάζει την εθνική ασφάλεια, επομένως εμπίπτει στην σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Υπάρχει όμως και κάτι πιό σημαντικό που απαιτεί γνώση των θέσεων του κινήματος της Πανευρώπης. Ο αυστριακός κόμης Coudenhove-Kalergi απαιτούσε η εθνικότητα να μετατραπεί σε προσωπικό ζήτημα και να αποσυνδεθεί από το κράτος. Εκεί θα μας καταντήσουν οι άθεοι «ελληνοκεντρικοί». Θα μετατρέψουν την εθνικότητα σε προσωπικό ζήτημα, όπως και το θρήσκευμα.

Το δεύτερο σόφισμα που χρησιμοποιούν ανασύρεται όταν εμείς απαιτούμε την θρησκευτική εξουσία της Πατρίδος μας. Στην ουσία τί μας λένε; Ότι αφού ο χριστιανισμός έχει την θρησκευτική εξουσία και συμφωνούν στο να μην την κατέχει πλέον, άρα και η Ελληνική Θρησκεία δεν πρέπει να συνδεθεί με το κράτος.

Αφ’ ενός εξομοιώνουν τον κατακτητή με τον κατεκτημένο, αφ’ ετέρου γίνονται φερέφωνα της πολυπολιτιστικής προπαγάνδας η οποία θέλει το κράτος να είναι πολιτιστικώς και θρησκευτικώς ουδέτερο.

Μπορεί κάποιος να φανταστεί επανάσταση όπως αυτή του 1821, ή του 1789, ή του 1917, όπου οι επαναστάτες να απαιτούν το κράτος να παραμείνει ιδεολογικώς, πολιτικώς, οικονομικώς, και πολιτιστικώς ουδέτερο, μετά την κατάληψη της εξουσίας; Αυτό θα αναιρούσε την ίδια την ουσία της Επαναστάσεως. Η λέξη επανάσταση σημαίνει κατάληψη της εξουσίας. Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Γάλλους επαναστάτες, το γαλλικό κράτος δεν τήρησε ουδετερότητα μεταξύ μοναρχίας και δημοκρατίας. Το αυτό έγινε στην Ρωσσία το 1917, δεν τηρήθηκε ουδετερότητα μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού. Το αυτό έγινε και στην Ελλάδα, το κράτος δεν στάθηκε ουδέτερο μεταξύ οθωμανών και Ελλήνων.  

Αλλά για τους άθεους «ελληνοκεντρικούς» επανάσταση σημαίνει εξίσου απόσταση από όλα τα πολιτιστικά και θρησκευτικά κινήματα. Θέλουν ένα κράτος που μόνον κατ’ όνομα θα λέγεται Ελληνικό, αλλά δεν θα διαθέτει Ελληνική πολιτιστική και θρησκευτική χροιά. Ακόμη χειρότερα: το κράτος θα είναι άθεο.

Από το ότι η χριστιανική εκκλησία ταυτίζεται με το κράτος, συμπεραίνουν ότι και η Ελληνική Θρησκεία δεν πρέπει να ταυτίζεται με το κράτος. Εμείς συμπεραίνουμε ότι πρέπει να εξοστρακίσουμε τον ιουδαιοχριστιανισμό από το κράτος και να εξυψώσουμε τους Πατρώους Θεούς στον θρόνο του Ελληνικού κράτους.   

Όποιος Έλλην δεν έχει ηγεμονικά ένστικτα, δεν θα έχει οργανωτικά ένστικτα, ούτε και εξουσιαστικά, ούτε και στρατιωτικά ένστικτα. Όποιος Έλλην αρνείται να αγωνιστεί για την εξουσία έχει αποδεχτεί την ήττα του από τον ιουδαιοχριστιανισμό και προσπαθεί να την εκλογικεύσει με ηλιθιότητες περί «ενότητος».

Επειδή θέλουμε να αφήσουμε ανεξίτηλα τα σημάδια μας στην Ιστορία, ποτέ δεν θα καθορίσουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα βάσει του τί πιστεύει αυτή την στιγμή η κοινωνία.

Ο Ελληνισμός όσων διαφωνούν με το Κόμμα μας δεν πηγαίνει πέρα από μία απλή αναγνώριση της Ελληνικής Θρησκείας ως μη-κερδοσκοπικό σωματείο, παραμένοντας στην γωνία ως παρίας. Όσοι διαφωνούν με την κατάληψη της εξουσίας από το Κόμμα των Ελλήνων στο θρήσκευμα, δεν έχουν όραμα να κυβερνήσουν την Ελλάδα, να αλλάξουν συθέμελα την παιδεία, το στράτευμα, την υγεία, την οικονομία, τα ήθη και τα έθιμα, το δημογραφικό πρόβλημα. Αρκούνται σε μικροπαραχωρήσεις από το νεοβυζαντινό ψευδοκράτος.

Η ψυχολογία και η οπτική τους γωνία είναι αυτή του μειονεκτικού ατόμου. Αισθάνονται μειονεκτικώς απέναντι στον κατακτητή. Τον κοιτούν με δέος και εκλογικεύουν την μειονεκτική ψυχοπαθολογική τους κατάσταση.   

Πάσχουν από θεωρητική πολιτική κατάρτιση, η οποία εκφράζεται πάντοτε με συμφιλιωτική διάθεση απέναντι στους κατακτητές. Δεν ξέρουν ούτε πως να κρατήσουν την θέση των, ούτε πώς να επιβληθούν στους αντιπάλους των. Για αυτό στρέφουν το όπλο προς τον εαυτό τους, και σκέπτονται, «προκειμένου να μην νοιώθω εξωτερική πίεση που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω, ας αλλάξω πολιτική στάση για να μην νοιώθω την πίεση».

Με το σύνθημα «συνύπαρξη»(άρα μή-σύγκρουση), εγκαταλείπουν το βασικό μας όπλο: την αποδόμηση του ιουδαϊσμού στις δύο μεγάλες θρησκευτικές του εκφάνσεις – χριστιανισμός και ισλαμισμός.

Στο καλοπροαίρετο ερώτημα τί θα κάνουμε με τους χριστιανούς που ελκύονται από το Κόμμα; Απαντώ ότι στο πυρήνα υπάρχει το Κόμμα, ενώ στην περιφέρεια το κίνημα-δίκτυο. Όσοι δεν ασπάζονται πλήρως τις ιδέες μας θα ενταχθούν σε περιφερειακό κινηματικό ρόλο. Αλλά ποτέ στο Κόμμα. Μόνον αν αλλάξουν συμπεριφορά θα αναρριχηθούν στο Κόμμα. Άλλως παραμένουν στο περιφερειακό δίκτυο.

Δεν θα επιτρέψουμε τον ιδεολογικό εκφυλισμό του Κόμματος αφομοιούμενοι στο χριστιανικό καθεστώς, απεμπολώντας το ιερό καθήκον για απελευθέρωση της Ελλάδος από τον ιουδαιοχριστιανισμό. Ο Λαός απαιτεί από εμάς θάρρος να βγούμε εμπρός στον Αγώνα. Δεν θα τον προδώσουμε λέγοντάς του ότι είμαστε τα ίδια χάλια με τα χριστιανικά κόμματα.

Δεν θα επιστρέψουμε δεκαετίες πίσω, όπου είχαμε ένα κίνημα Επανελληνίσεως απολίτικο, άθεο, αρχαιόφιλο, αλλά μηδέποτε αρχαιότροπο. Θέτουμε ως βασικό στόχο την πολιτικοποίηση των Ελλήνων στο θρήσκευμα, και την απεξάρτησή τους από τα χριστιανικά κόμματα.

Είμαστε το 5% του πληθυσμού, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί μας αντίπαλοι; Υπέροχα. Είμαστε η εμπροσθοφυλακή της Εθνεγερσίας και του Ελληνισμού.

Το Κόμμα της Εθνεγερσίας για να έχει διαχρονικό Ελληνικό χαρακτήρα, πρέπει να αντέξει στις τρικυμίες των καιρών. Ο τίτλος «μέλος του Κόμματος» θα είναι παραπλανητικός αν δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα και στις ανάγκες των καιρών.

Ο χριστιανισμός έχει σπρώξει μεγάλα στρώματα του Ελληνικού πληθυσμού στην αποδιοργάνωση, στην αλλοτριωμένη συνείδηση, στο τέλμα. Το Κόμμα μας αγωνίζεται να εξυψώσει το επίπεδο συνειδήσεώς τους. Για να τους εξυψώσουμε, το στελεχιακό μας δυναμικό πρέπει να στέκεται πάνω από το δικό τους επίπεδο συνειδήσεως.

Αν αποτύχουμε να αναγνωρίσουμε την διάκριση μεταξύ μέλους και μάζης, θα καταβαραθρωθούμε στο επίπεδο της αμορφώτου μάζης αντί να την εξυψώσουμε στο δικό μας επίπεδο.

Θέλουμε να συγκροτήσουμε κόμμα επαναστατών για να οδηγήσει τον Λαό στην εξέγερση, και όχι  κόμμα για τσάι κυριών. Η επιτυχία της Επαναστάσεως είναι ο ανώτατος νόμος.  Η κομματική ηθική ενός μέλους κρίνεται από την αφοσίωσή του στο Κόμμα, και όχι από την προσωπική του ζωή. 

Πάντα θα υπάρχει μία κατοχική νομιμότητα, ήτις θεωρεί τον εαυτό της μονοπώλιο. Δικό μας χρέος είναι να εκπαιδεύσουμε τον Λαό στην  νόμιμη και μη-νόμιμη επαναστατική δράση. Να τον διδάξουμε πώς να παρακάμπτει και να υπονομεύει τους κατοχικούς νόμους και να οργανώνει την δική του νομιμότητα. Αυτό είναι καθημερινό πρόβλημα του επαναστατικού Κόμματος.

Το Κόμμα έχει σκοπό να διδάξει τον Λαό έναν κώδικα συλλογικής επιβιώσεως δια της καθημερινής του πρακτικής. Έχει χρέος να αλλάξει παραστάσεις στην λαϊκή συνείδηση, και όχι να αναπαράγει τις ίδιες χριστιανικές παραστάσεις. Να αντιστρέψει την κλίμακα των κοινωνικών αξιών. Να αλλάξει τον κώδικα συμπεριφοράς, ηθών και εθίμων.

Το Κόμμα μας ακολουθεί πολιτική ταυτότητος. Η ταυτότης κτίζεται μόνον με έναν τρόπο: με τον διαχωρισμό από τους αλλοφύλους και αλλοθρήσκους. 

Σεβασμό αποκτά μόνον όποιος επιβάλλει το δίκιο του δια της ισχύος, όποιος προστατεύει με κάθε μέσον τους οπαδούς του, όποιος τσακίζει τον εχθρό. Οι δειλοί και οι μειονεκτικοί ποτέ δεν αποκτούν σεβασμό και εξουσία.

Όσοι εκφέρουν άναρθρες κραυγές περί ενότητος, απαλείφουν το ζήτημα του θρησκευτικού και πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Μας θέλουν εβραϊκή αποικία.

Ποτέ δεν θα εγκαταλείψουμε τους Αδελφούς μας βορά του ιουδαϊσμού. Όποιος ανόητος μιλά για ενότητα, σημαίνει ότι δεν έχει τις ικανότητες και το θάρρος να ασκεί πολιτιστική και θρησκευτική ηγεμονία στην Ελληνική κοινωνία. Σημαίνει ότι είναι ψυχικώς και ιδεολογικώς εξαρτημένος από την ιουδαϊκή αίρεση των ναζωραίων. Επειδή δεν έχει το θάρρος να συστρατευθεί μαζί μας και να προβληθεί στην κοινωνία ως ξεχωριστή ηγετική ομάδα, θεωρεί έστω και υποσυνείδητα ότι η χριστιανική καθεστηκυία τάξη είναι δεδομένη, φυσιολογική, και απαρασάλευτη.

Όσοι Έλληνες πιστοί των Πατρώων Θεών δεν έχουν το θάρρος να ηγηθούν πνευματικώς της Ελληνικής κοινωνίας είτε αυτοί δεν αξίζουν, είτε η Ελληνική Θρησκεία. Αποκλείοντας την δεύτερη επιλογή, οφείλουν να παραδεχθούν ότι αυτοί δεν αξίζουν, και να αφήσουν εμάς τους υπολοίπους να διεξάγουμε ανεπηρέαστοι τον Ιερό ΕθνικοΑπελευθερωτικό Αγώνα.

Όποιος Έλλην στο θρήσκευμα δεν θέλει να οργανωθεί αυτόνομα, σημαίνει ότι δεν σκέφτεται ανεξάρτητα, ούτε συμπεριφέρεται αυτόνομα από τους χριστιανούς. Οι Έλληνες θα αποκτήσουν συνείδηση του ρόλου τους στην κοινωνία όταν συγκροτηθούν ως ηγεσία των υπολοίπων καταπιεσμένων στρωμάτων του Λαού.

Όσοι αντιστέκονται στην στρατηγική μας, έχουν μπερδέψει την αλλαγή κυβερνήσεως με την ανατροπή καθεστώτος. Η αλλαγή κυβερνήσεως υπονοεί μεταρρυθμίσεις περιωρισμένου βεληνεκούς και εντάσεως. Η ανατροπή καθεστώτος υπονοεί σαρωτική κατεδάφιση του παλαιών τρόπων σκέψεων και συμπεριφοράς. 

Καμμία έκπτωση στις απαιτήσεις που προβάλλει το Κόμμα μας. Ούτε στο νόμισμα, ούτε στην φυλή, ούτε στην επανάσταση, ούτε στην γλώσσα. Αυτή την στιγμή η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού δεν μιλά την Αρχαία Ελληνική γλώσσα, αλλά απαιτούμε την επαναφορά της ως επίσημη γλώσσα του κράτους αδιαφορώντας για τις ανόητες αντιδράσεις των δημοτικιστών που κατέστρεψαν το γλωσσικό αισθητήριο του Λαού μας.

Κάθε μέλος του Κόμματος πρέπει να εμφορείται από ένα ηθικό πλεονέκτημα: να στέκεται απέναντι στην μάζα. Να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Από την μία μεριά στέκεται όλη η ανθρωπότητα και από την άλλη μεριά ο Έλλην, μόνος.

Η αυτόνομη πολιτική οργάνωση των Ελλήνων στο θρήσκευμα έχει  ως σκοπό να διαχωριστούμε από τους μονοθεϊστές, και όχι να αφομοιωθούμε μαζί τους. Απέναντι στην μονοθεϊστική ιμπεριαλιστική ηγεμονία, θα αναδείξουμε την Ελληνική πολιτιστική και θρησκευτική ηγεμονία.

Ο ιδεολογικός και πολιτικός αγών ομοιάζει με αρένα μονομάχων. Ποτέ με διαγωνισμό καλών τρόπων. Ο καθωσπρεπισμός αμβλύνει το ένστικτο επιβιώσεως του Λαού μας. Βλέποντας τον εαυτό μας ως μία διακριτή εθνότητα από τους μονοθεϊστές, θα σωθούμε από την αφομοίωση και τον αφανισμό ως έθνος και ως πολιτισμός. Η ξεχωριστή μας ταυτότητα δημιουργήθηκε από δεσμούς κοινών εμπειριών και κοινών αξιών, εντελώς αντιθέτων από εκείνες των χριστιανών. Αυτήν ακριβώς την πολύτιμη διακριτή ταυτότητα θέλει να καταστρέφει η δήθεν ενότητα. Σε τελευταία ανάλυση αν οι γονείς μας ήταν δούλοι στον Γιαχβέ, αυτό δεν υποχρεώνει και εμάς να παραμείνουμε δούλοι προκειμένου να μην «διχαστούμε» με τον Γιαχβέ.

Βλέπουμε την Ελληνική Θρησκεία ως ποιοτικό άλμα του Λαού. Ως πνεύμα διαχωρισμού από τον κοσμοπολιτισμό και την παγκοσμιοποίηση. Το Κόμμα μας θα απενοχοποιήσει την λατρεία των Πατρώων Θεών. Θα προβάλλουμε με υπερηφάνεια και θάρρος τις Ελληνίδες Ιέρειες στις εκδηλώσεις και στα εγκαίνια των γραφείων μας.

Κάποιοι αναρωτώνται αν θα διώχνουμε υποψήφια μέλη λόγω θρησκεύματος. Το ζήτημα είναι με τί σκοπό προσέρχεται ένα υποψήφιο μέλος. Αν σκοπεύει να διατηρήσει όλες τις προκαταλήψεις του, υπάρχουν τόσα χριστιανικά κόμματα να ενταχθεί. Γιατί να ενταχθεί σε μάς;

Όμως ένας καλοπροαίρετος αλλόθρησκος, μπορεί να υποστηρίξει το Κόμμα μας, όπως αντιστρόφως πράττουν Έλληνες στο θρήσκευμα με τα χριστιανικά κόμματα. Χριστιανικά κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή, ο ΛΑ.ΟΣ., οι ΑΝ.ΕΛ, η Νέα Δημοκρατία, το Πασοκ, δηλώνουν πίστη στον Γιαχβέ και τον υιό του, αλλά υπάρχουν Έλληνες στο θρήσκευμα που τους ψηφίζουν.

Δεν υπάρχει λόγος να υποστείλουμε την σημαία μας. Οι χριστιανοί έχουν όσα κόμματα θέλουν να πάνε, αλλά κανένα δεν υπερασπίζεται την Πατρώα Θρησκεία.

Άτομα με φοβικά σύνδρομα προσπαθούν να καταστρέψουν την υπακοή στους Πατρώους Θεούς, αυτής της υπερτάτης αξίας που κρατά ενωμένο το Έθνος. Προσπαθούν να διαρρήξουν τους δεσμούς μας με τους Πατρώους Θεούς, και να βρωμίσουν το Έθνος με ιδεολογική και πολιτιστική επιμειξία. Εκούσιος ή ακούσιος σκοπός τους είναι η κατάργηση κάθε διαφοράς στην εθνική ταυτότητα μεταξύ Ελλήνων και μονοθεϊστών. 

Το Κόμμα μας συγκροτείται για να ενώσουμε τον Λαό υπό το βλέμμα των Πατρώων Θεών, και να απελευθερώσουμε τους Αδελφούς μας από τον ζυγό του ιουδαϊκού μισελληνισμού.

Η άμεση συγκρότηση του Πολιτικού φορέως της Εθνεγερσίας αποτελεί αδήριτη ανάγκη για να αποκτήσει πολιτική πείρα στον πόλεμο κατά του μονοθεϊστικού ολοκληρωτισμού.

Επειδή σε όλα τα ζητήματα για τα οποία θα διεξάγουμε ομηρικές μάχες θα είμαστε στην μειοψηφία(φυλετικές επιμειξίες, εθνικό νόμισμα, αρχαία ελληνική γλώσσα, ευρωπαϊκή ένωση, λαθροεποικισμός, κ.α.), το σύνθημα που διαφωτίζει την οργανωτική στρατηγική του Κόμματος είναι:

«Διαχωρισμός, Διαχωρισμός, Διαχωρισμός».

Ιφικράτης Αμυράς

3η Ισταμένου του μηνός Γαμηλιώνος, του έτους 2789 μετά πρώτην Ολυμπιάδα 

http://iphicratisamyras.blogspot.com